اگر چه ایران جزو ۵۶ کشوری است که دارای پوشش جنگلی کم در جهان به شمار می‌آید، با این حال جنگل‌های این کشور از گوناگونی و تنوع ویژه‌ای برخوردار است.
بیشترین مساحت جنگل‌های ایران در شمال این کشور است. پهنه‌ای وسیع که از شرق استان اردبیل آغاز می‌شود و با گذر از گیلان و مازندران و گلستان به استان خراسان شمالی می‌رسد. افزون بر این، ناحیه زاگرس در غرب ایران، با جنگل‌های بلوط، طبیعتی منحصر به فرد را تشکیل داده است. در این میان جنگل‌های ناحیه خلیج فارس نیز با درختان حرا و چندل ناحیه رویشی ویژه‌ای را ایجاد کرده‌اند که از آب شور تغذیه می‌شوند. این جنگل‌ها روزانه شش یا هفت ساعت در طول روز نمایان می‌شود.
اکنون اما حال و روز جنگل‌های ایران تعریفی ندارد. جنگل‌ها و مراتع ایران که در سال ۱۳۴۱ به عنوان سرمایه و ثروت طبیعی «ملی» اعلام شد، طی پنج دهه بعد، مساحت جنگل‌های آن از ۱۸ میلیون هکتار به حدود ۱۱ تا ۱۴ میلیون هکتار کاهش یافته است.
قاچاق فزاینده چوب، تغییر کاربری، تصرف و تخریب جنگل‌ها، آتش‌سوزی‌های دامنه‌دار و سریالی، کم‌آبی و خشکسالی و آفت‌‌ها و بیماری‌های درختان و آسیب‌های انسانی از جمله عواملی محسوب می‌شود که دامن این منابع طبیعی و ذخایر غنی ژنتیک را گرفته است.
گالری پیش رو بخشی از پرونده ویژه «رادیو زمانه» درباره وضعیت کنونی جنگل‌های ایران است که با در کنار هم نشاندن مطالبی از کارشناسان و فعالان محیط زیست و همچنین روایت و مشاهدات مخاطبان رادیو زمانه، تصویری ارائه می‌کند «از آنچه از جنگل‌های ایران بر جای مانده است»:
[tribulant_slideshow gallery_id=”255″]
