باغ گیاه شناسی ملی ایران در سال ۱۳۴۷ با مساحتی حدود ۱۴۵ هکتار در اراضی چیتگر واقع در حاشیه اتوبان تهران-کرج احداث گردید. این باغ یکی از بزرگ ترین باغهای گیاهشناسی جهان محسوب می شود.
باغ گیاه شناسی ملی ایران شامل ۳۰۰۰ گونه از انواع گیاهان درختچه‌ای، بوته‌ای و درختی است که منشأ آنها رویشگاه‌های گوناگون ایران نظیر رویشگاه کوهستان یالبرز و زاگرس، رویشگاه جنگلی خزر و بیابان‌ها و همچنین رویشگاه‌های مهم جهان نظیر اروپا، آمریکا، آسیا (هیمالیا، چین و ژاپن) است. در این باغ همچنین قطعات تخصصی نظیر گیاهان دارویی و صنعتی، آربراتوم، گیاهان پیاز دار ایران و باغ میوه ایرانی و همچنین قطعات آموزشی ـ نمایشی شامل باغ های سنگی و صخره‌ای، باغ های نمایشی، آبشار ها و دریاچه‌ها وجود دارد.
نیلوفرهای آبی روی یکی از دریاچه‌های موزه گیاه شناسی
باغ گیاهشناسی مکانی است که در آن مجموعه‌ای از گیاهان بومی و غیر بومی در فضای باز و در گلخانه‌ها کشت می شوند
باغ گیاهشناسی نقش مهمی در زمینه تحقیقات علوم گیاهی و باغبانی، آموزش عمومی و آشنا ساختن مردم با اهمیت و تنوع گیاهان و لزوم حفاظت از آنها را بر عهده دارد.
تحقیق در زمینه روش‌های تکثیر و پرورش گونه‌های با ارزش از نظر حفاظتی و اقتصادی از موضوعات دیگری است که در باغ های گیاهشناسی به آن پرداخته می شود
یکی از دریاچه‌های باغ گیاهشناسی چیتگر
علاوه بر اهداف تحقیقاتی و علمی هدف از احداث باغ گیاه شناسی، ایجاد مجموعه ای از گیاهان بومی و غیر بومی در فضای باز یا در گلخانه ها است.
باغ گیاه شناسی ملی ایران شامل ۳۰۰۰ گونه از انواع گیاهان درختچه‌ای، بوته‌ای و درختی است
باغ گیاهشناسی به عنوان ذخیره ژنتیکی گیاهان در معرض خطر انقراض مورد استفاده قرار می‌گیرد
،باغهای نمایشی
آبشارها و دریاچه‌ها
طرح جامع باغ به نحوی پیش بینی گردیده است که نشان دهنده الگویی از باغهای ایران باشد. به این منظور یک میدان در مرکز باغ پیش بینی شده که چهار بلوار در چهار جهت آن می‌پیوندد.
گیاهان مناطق گرمسیری، مناطق معتدل و سردسیر
|
