هوشنگ کاووسی منتقد و کارگردان قديمی سينما پس از مدت‌ها بستری بودن در بخش آی‌سی‌يو بيمارستان سينا تهران در سن ۹۰ سالگی ديده از جهان فروبست.
اميرهوشنگ کاووسی از نخستين منتقدان جدی سينما در ايران به‌شمار می‌رود.
وی در مدرسه سينمايی ايدک (IDHEC) فرانسه در رشته تهيه‌کنندگی و فيلمسازی تحصيل کرد و سپس به دانشکده ادبيات سوربن رفت و در آن‌جا دکترای فيلمولوژی گرفت.
هوشنگ کاووسی در سال ۱۳۳۲ به ايران بازگشت و فيلم‌هايی چون “ماجرای زندگی” (۱۳۳۴)، “۱۷ روز به اعدام” (۱۳۳۵)، “وقتی که آفتاب غروب می‌کند” (۱۳۳۸) و “خانه کنار دريا” (۱۳۴۸) را ساخت که دو فيلم “ماجرای زندگی” و “وقتی که آفتاب غروب می‌کند” ناتمام ماندند.
کاووسی با ورود به ايران کار نقدنويسی خود را در مجله “روشنفکر” آغاز و سپس در مجلات ديگر از جمله مجله معتبر “فردوسی” ادامه داد.
در همان آغاز نقدنويسی خود به نقد صريح سينمای ايران پرداخت و در اوايل دهه ۱۳۴۰ اصطلاح “فيلمفارسی” را باب کرد؛ اصطلاحی که منتقدان سينما همچنان در نوشته‌های خود از آن استفاده می‌کنند.
کاووسی همچنين جريان “موج نوی سينمای ايران” را که از اواخر دهه ۱۳۴۰ آغاز شد رد می‌کرد و به‌رسميت نمی‌شناخت.
هوشنگ کاووسی برای ارتقای فرهنگ سينمايی در ايران افزون بر نوشتن مقالات انتقادی و تفسيری، نخستين کلوب سينمايی ايران را با نام “سينه‌کلوب ايران” بنيان نهاد.
مراسم خاکسپاری اين چهره تأثيرگذار بر سينمای ايران هنور مشخص نشده است.