شهرزاد طاهری- گروهی از زنان فمنیست خاورمیانه در فراخوانی اعلام کردهاند که هشتم مارس در آستانه صدمین سالگرد مبارزات زنان، خیابانها را از آن خود خواهند کرد.
در این فراخوان که تحت عنوان «اتحاد زنان برای آینده خاورمیانه» صادر شده، آمده است: «ما گروهی از فمینیستها در خاور میانه، گرد هم آمادهایم تا فمینیستهای منطقه را در این دوران پر از امید، مبارزه و پیروزی متحد کنیم.»
اعضای این اتحاد میگویند که با الهام از قدرت مردمی که دنیای آنها و آینده منطقه را در ماههای گذشته تغییر داده است، نیاز به «یک مداخله فمینیستی» را احساس کرده و به صحنه آمدهاند.
پروین اردلان، فعال حقوق زنان و برنده جایزه اولاف پالمه در گفتوگو با رادیو زمانه ضمن حمایت از این حرکت، میگوید: «به نظر من این حرکت، به ویژه پس از تحولات منطقه ضرورتی حیاتی است. اکنون همصدایی با خواهرانمان در کشورهای منطقه به مثابه مداخله مدام فمینسیتی در ساختارهای سلطه و قدرت است. مداخله فمینیستی همچون حضور گسترده و خیابانی زنان در ۸ مارس، ثبات مردسالارانه را درهم میشکند. »
تا کنون گروههای زنان از کشورهای لبنان، مصر، تونس و ایران به این حرکت پیوستهاند و فمنیستهایی همچون نوال سعداوی، فعال سرشناس حقوق زنان در مصر حمایت خود را از این فراخوان اعلام کردهاند.
پروین اردلان با بیان اینکه فعالیتهای زنان خاورمیانه برای دستیابی به حقوق برابر از مدتها پیش آغاز شده است، اضافه میکند: «در اتفاقات اخیر منطقه و خیزشی که در کشورهای خاورمیانه علیه دیکتاتوری شاهد بودیم، اتحاد زنان منطقه را در طرح مطالباتشان ضروری ساخته است.»
در بخشی از فراخوان «اتحاد زنان برای اینده خاورمیانه» آمده است: «این روزها صدای زنان خاورمیانه در اعتراض به دیکتاتوری، خشونت و تبعیض طنینافکن است. این صدا خاموش شدنی نیست. در آستانه صدمین سالگرد مبارزات زنان در روز ۸ مارس بار دیگر خیابانها را از آن خود کنیم.»
اعضای این اتحاد میگویند که بسیاری از آنها زنان جوانی هستند که به پشتوانه سالها مبارزه زنان، برای پایان دادن به سرکوب تاریخی زنان در خاور میانه تلاش میکنند و اولین حرکت جمعی آنها حضور در خیابانهای خاورمیانه در روز ۸ مارس امسال است.
برخی گروههای زنان در کشورهای منطقه اعلام کردهاند که در روز جهانی زن تظاهرات خیابانی خواهند داشت. در ایران اما روز جهانی زن از سوی دولت به رسمیت شناخته نمیشود.
به گفته پروین اردلان: «در کشورهایی چون ایران اما زنان در این روز هم با تهدید و بازداشت روبه رو هستند و هرحرکت خیابانی آنها با مشکل مواجه بوده است.»
در سالهای اخیر فعالان حقوق زنان اجازه برگزاری تجمع خیابانی در روز جهانی زن را نداشتهاند و اعتراضات خیابانی آنها با سرکوب گسترده نیروهای امنیتی مواجه شده است.
۸ مارس سال ۱۳۸۵ آخرین حضور خیابانی زنان ایران در روز جهانی زن بود. این تجمع که در مقابل مجلس شورای اسلامی، در میدان بهارستان تهران برگزار شد، به شدت از سوی ماموران امنیتی سرکوب شد و جمعی از شرکت کنندگان در تجمع بازداشت شدند.
در سال ۱۳۸۴ و ۱۳۸۲ نیز تجمع اعتراضی زنان در پارک دانشجو و پارک لاله تهران با خشونت مواجه شد و نیروهای پلیس زنان شرکت کننده در تجمع را با ضرب و شتم متوقف کردند.
فراخوان «اتحاد زنان برای آینده خاورمیانه» در حالی است که شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل نیز روز گذشته، ۱۱ اسفند طی بیانیهای اعلام کرد که زنان و مردانی که برای داشتن حقوق برابر مبارزه میکنند، در روز ۸ مارس به خیابانها خواهند آمد.
وی در این بیانیه خطاب به زنان ایرانی نوشته است: «مبادا که در گیر و دار حوادث سیاسی، خواسته بر حق و همیشگی خود را که «تساوی حقوق» است فراموش کنید! در این روز همگام و هم دوش با برادران هم وطن خود به خیابانها آمده و از خواست همگانی حمایت میکنیم زیرا که دسترسی به «حقوق برابر» جز در یک حکومت دموکراتیک امکان پذیر نیست.»
مخالفان دولت نیز پیش از این برای برگزاری تجمعهای اعتراضی در سهشنبههای سال ١٣٨٩، روزهای دهم، هفدهم و بیست و چهارم اسفند ماه فراخوان داده بودند. ١٠ اسفند ماه در اولین سه شنبه اعلام شده تجمعات پراکندهای در تهران و برخی دیگر از شهرهای ایران شکل گرفت و دومین سه شنبه اعلام شده مصادف با روز ٨ مارس، روز جهانی زن است.
در حالی که در روزهای گذشته برخی سایتهای نزدیک به مخالفان دولت در انتشار فراخوان راهپیمایی، سهشنبهای که هم زمان با روز جهانی زن است را از فهرست روزهای تجمع حذف کردهاند، خبرهای رسیده از ایران حاکی از ادامه تجمعهای اعتراضی در روز سه شنبه ۱۷ اسفند هم زمان با روز جهانی زن است.
پروین اردلان با اشاره به اینکه امسال به دلایل امنیتی حتی از انتشار بیانیه فعالان حقوق زن در کمپین یک میلیون امضا به مناسبت ۸ مارس نیز جلوگیری شده است، میگوید: «در ایران هم اگر فضا برای اعتراض خیابانی مهیا باشد، زنان حتما به خیابان خواهند آمد، هرچند که همیشه ورود به خیابان برای زنان ایرانی با پرداخت هزینه همراه بوده است.»