بر اثر جنگ داخلی و گرسنگی در سودان جنوبی همچنان مردم بیشتری راه گریز را انتخاب می‌کنند.
بر اساس آمار کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، از آغاز سال ۲۰۱۷ بیش از ۳۰ هزار نفر از سودان جنوبی به کشور همسایه سودان گریخته‌اند.
سازمان ملل می‌گوید بسیاری از آنها از سوء تغذیه شدید در رنج‌اند و روزها پای پیاده راه رفته‌اند.
پیش‌بینی می‌شود که در جریان سال جاری میلادی ده‌ها هزار نفر دیگر نیز به آوارگان سودان جنوبی افزوده شود.
سازمان ملل برای کمک به مردم نیاز به ۱۵۸ میلیون یورو دارد. از این میزان تنها پنج درصد برآورده شده است.
سودان جنوبی، یکی از چند تجربه همیشه در حال تکرار تجزیه طلبی در جهان غقب مانده است/
سودان جنوب یها که عمدتا غیر مسلمان و غیر عرب زبان وبدند/ ولی از تنوع قومی و ایینی فراوانی بودند اتفاق از نعمت/رانت نفت هم برخودار بودند، در سرشاخه های نیل هم بودند و مناطق وسیع بارانی و جنگلی هم داشتند و زمین های حاصل خیز کشاورزی! ولی به دریا راه ندارند!
ولی این جدایی طلبی، این همه فور نعمت خدادای، موجب رهایی آنها از فقر و بیکار یو بی عدالتی نشد/ موجب رسیدن به دمکراسی نشد.
این درسی است برای انها فریب تفرقه افکنان خواهان مذهبی و تجزیه طلبان قوم گرایان منطقه ما که می خواهند مثلا کشور مهن و باسابقه فرهنگی و تمدنی کم نظیرش تجزیه کنند.
به هوش باشید راه نجات و رسیدن آزادی، عدالت، برابری، دمکراسی، سعادت، تجزیه طلبی نیست. بلکه راه درستش:
اتحاد، تشکیل شورای رهبری واحد از نمایندگان همه اقوام، گروه های زبانی، اقلیت های دگرباش و دگراندیش و زن و مرد.. است. تشکیل یک دولت وحدت ملی، نهادهای مشترک ارتش ملی آزادی بخش، البته عدم پرهیز از جنگ درون شهری تا فجایع سوریه تکرار نشود، دولت و پلیس ملی و ارتش آزادی بخش برای پس به ثمر رسیدن انقلاب دموکراتیک است تا نظم و امنیت برقرار شود. وگرنه اگر بدون برنامه و بدون شواری ملی و دولت وحدت ملی و پلیس و ارتش آزادی بخش قیام وشورش علیه دیکتاتوری شود، نتیجه اش مثل عراق/افغانستان/لیبی/سودان جنوبی/سوریه خواهد شد/ در نظام سکولار/لیبرال دمکراسی همه به حقوقشان می رسند اعم اکثریت و اقلیت که معنی واقعی کلمه دمکراسی است یعنی رضایت عمومی بر ااس منافع قابل دسترس حداقلی و نه حداکثری ارمانی-خیالی!/
ایران کشوری کم نظیر است که نمونه اش در جهان انگشت شمار است/ ساختن دوباره چنین کشوری تقریبا محال است . پس نباید اجازه داد تجزیه شود تا جایی جان در بدن داریم/ حققو اقلیت های قومی و مذهبی را می وشد در سیستم فدرال شهرستانی (کانتونی) به دست آورد. کانتون هایی دارای پارلمان و دولت محلی دارند که مدیریت اقتاصد ی منطقه خود دارند ولی در امور امنیتی و نظامی و قضایی در چاچوب کشوری عمل کنند.
کاوه آهنگ / 28 February 2017