صبح روز پنج‌شنبه ۱۹ اسفند، معلمان شاغل و بازنشسته سراسر کشور، برای طرح مطالبات صنفی خود در سراسر کشور تجمع اعتراضی برگزار کردند. این تجمع در تهران در مقابل مجلس و در دیگر استان‌ها در مقابل اداره‌های آموزش و پرورش برگزار شد. در این تجمع که از ساعت ۱۰ صبح به وقت تهران آغاز شد صد‌ها نفر از معلمان شرکت کرده‌اند.
هماهنگی برای برگزار شدن این تجمع از روزهای گذشته در فضای مجازی انجام شده است.
خبرگزاری کار ایران (ایلنا) در گزارش کوتاهی از این تجمع، نوشته است که حاضران مهم‌ترین مطالبات خود را ترمیم و اصلاح دستمزدها هماهنگ با سایر کارکنان دولت، اصلاح ساختار بیمه معلمان، پرداخت به موقع پاداش پایان خدمت فرهنگیان و نقض احکام قضایی فعالان صنفی معلمان اعلام کرده‌اند.
عکس‌های منتشر شده از این تجمع نشان می‌دهد که برخی شرکت‌کنندگان تصاویری از اسماعیل عبدی، دبیر در حبس کانون صنفی معلمان تهران را در دست دارند.
اسماعیل عبدی، اسفند ۱۳۹۴ به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به شش سال حبس محکوم شد.
او ششم تیر ۱۳۹۴ و پس از مراجعه به دادستانی برای پیگیری موضوع ممنوع‌الخروجی‌‌اش دستگیر شد. گذرنامه عبدی را در خرداد ۱۳۹۴ و هنگامی که قصد داشت برای شرکت در هفتمین کنگره سازمان جهانی معلمان به ارمنستان برود، در فرودگاه توقیف کرده و از او خواسته بودند به دادسرا مراجعه کند. عبدی، یک بار دیگر نیز در سال ۱۳۹۰ دستگیر و به ۱۰ سال زندان محکوم شده بود. اجرای این حکم اما برای پنج سال تعلیق شد.
عبدی از کنشگران شناخته شده سندیکایی ایران در سطح جهانی است. پس از دستگیری او، کنگره آموزش و پرورش بین‌الملل، برای آزادی بدون قید و شرط‌ش کمپینی به راه انداخت که بیش از ۱۲هزار نفر آن را امضا کردند.
بیشتر بخوانید: دبیر پیشین کانون صنفی معلمان تهران در منزلش بازداشت شد
شاهد علوی، روزنامه‌نگار و فعال صنفی مقیم آمریکا که سابقه کار معلمی در ایران را در کارنامه فعالیت‌هایش دارد، یک روز پیش از برگزاری این تجمع در یادداشتی در صفحه فیس‌بوک خود نوشته است در شرایطی که دبیرکل کانون صنفی معلمان ایران (تهران) در زندان است و چند تن از اعضای هیأت مدیره این کانون دارای پرونده باز و منتظر حکم و در وضعیتی که وزارت اطلاعات دولت امید و اعتدال و برادران سپاهی‌شان فعالان صنفی و کانون‌ها و انجمن‌های معلمان در سراسر ایران را زیر ضرب گرفته و امکان تحرک آنان را به شدت محدود کرده‌اند، باید انتظار داشت که فعالان صنفی معلمان با بهره‌گیری از ظرفیت تلگرام و بدون اسم و امضای تشکل خودشان، برای برگزاری تجمع اعتراضی اقدام کنند.
او اهمیت تجمع معلمان و تجمع‌های مشابه کارگری را نه در نیل به اهداف اعلام شده‌ای که عموماً حاصل نمی‌شود که در امیدی دانسته است که این تجمع‌ها می‌آفرینند:
«تجمع کارگران برای دریافت حقوق عقب افتاده، و تغییر شرایط غیرانسانی تحمیل شده بر آنان و اعتراض به سیستمی است که آنان را از حق حیات و حق دسترسی به حداقل‌های زندگی شرافتمندانه محروم کرده است.»
علوی جمع شدن معلمان را برای اعتراض به سیاست‌ها، روندها و سیستمی دانسته که آموزش، فرهنگ، کودکان و آینده را گروگان ایدئولوژی، پول و سرمایه‌سالاری رانتی کرده‌اند.
معلمان شاغل و بازنشسته در ایران در طول امسال و سال گذشته تجمع‌های زیادی را در سراسر کشور برگزار کرده‌اند اما مشکلات آن‌ها همچنان پابرجاست. به عنوان نمونه، دی ماه امسال پرداخت حقوق ماهانه معلمان ایران برای سومین ماه متوالی با تأخیر روبه‌رو شد: تأخیر در پرداخت حقوق معلمان به دلیل «کسری بودجه»
از سوی دیگر اما در مواردی هم امکان برگزار کردن تجمع برای معلمان فراهم نشد و نیروهای انتظامی و امنیتی مانع از برگزار شدن تجمع شدند: روز چهارشنبه، ۳۱ تیر ماه ۹۵، تلاش معلمان برای برگزار کردن تجمع اعتراضی در مقابل مجلس ایران ناکام ماند، گرچه صدای اعتراض آن‌ها به گوش نمایندگان مجلس رسیده و بعضی از آن‌ها را به واکنش واداشت.
منابع غیر‌دولتی از بازداشت ده‌ها نفر در این روز خبر داده بودند: