۱۸ زن ایرانی در نامه‌ای به فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) از این فدراسیون خواستند تا از دولت ایران بخواهد به ممنوعیت تبعیض‌آمیز ورود زنان به ورزشگاهها پایان دهد.
شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل، گوگوش هنرمند و خواننده، شهر آغداشلو، بازیگر و کاندیدای جایزه اسکار؛ مهرانگیز کار، وکیل مدافع حقوق بشر؛ نیره توحیدی، استاد دانشگاه؛ شیرین نشاط، هنرمند و کارگردان و شهرنوش پارسی‌پور نویسنده در میان امضا کنندگان این نامه هستند.
در نامه ۱۸ زن ایرانی خطاب به فیفا آمده است: «ما از فیفا می‌خواهیم که یکپارچگی و رفتار درستی نشان دهد و بر اصول اساسی خود ایستادگی کند. از فیفا می‌خواهیم درخواست کند که ایران به طور دائم ممنوعیت حضور زنان در استادیوم های ورزشی را لغو کند.»
این نامه اضافه کرده است: «حق زنان برای حضور در مناسبت‌های ورزشی در استادیومها تنها حقی نیست که از زنان تضعییع می‌شود و زنان در ایران آن را تجربه می‌کنند. اما ذهنیتی که زنان را از حضور در ورزشگاهها منع می‌کند، همان ذهنیتی است که زنان را از سفر کردن به تنهایی منع می‌کند و همان ذهنیتی است که از برخورداری حقوق برابر آنها در دادگاه ممانعت به عمل می‌آورد. با به چالش کشیدن این رفتار تبعیض‌آمیز، چنین ذهنیتی در همه ابعاد و کارکرد‌های آن به چالش کشیده می‌شود.»
در این نامه با اشاره به اینکه برای اولین بار پس از سال ۱۹۸۰، بعد از افزایش اعتراضات داخلی و بین‌المللی علیه این ممنوعیت و علی‌رغم ایجاد مانع توسط نیروهای امنیتی، به زنان ایرانی اجازه داده شد که در سی‌ام خرداد در استادیوم آزادی به تماشای تلویزیونی یکی از بازی‌های جام جهانی بین ایران و اسپانیا بنشینند، تاکید شده که هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که نشان دهد این ممنوعیت به صورت دائمی برداشته شده است، به خصوص برای تماشای بازی‌ها به صورت زنده.
نویسندگان نامه تصریح کرده‌اند که فدراسیون بین المللی فوتبال فیفا برای مدت زمانی طولانی چشمان خود را بر ممنوعیت حضور زنان در استادیوم‌های ورزشی در ایران بسته است در حالی که این ممنوعیت بیانگر نقض یکی از اصول بنیادین فیفا است.
ماده چهارم اساسنامه فیفا می‌‌گوید که تبعیض از هر نوعی «به شدت ممنوع است و به وسیله خروج و تعلیق قابل مجازات است.
سلام
خیلی دلم میخواهد که تجمیع زنانی با این طیف گستره فکری را در جهت هدفی معین رخداد نیکویی بدانم و آن را جلوه ای از دموکراسی به حساب بیاورم ولی واقعیت این است که بعنوان یک زن ایرانی که در ایران زندگی میکنم و تا اندازه ای با واژه دموکراسی بعنوان یک مفهوم سیاسی تهی شده از محتوا آشنایی دارم این رفتار را نه تنها فرخنده نمیبینم بلکه قویا معتقدم که اثرات آن بر زنانی که در ایران به هر دلیلی خواهان ورود به ورزشگاهها هستند را مخرب میدانم.وبیشترین طرف صحبتم خانمها کار وتوحیدی هستند که قاعدتا باید با اصول رفتارهای سیاسی تا حدی آشنا باشند.بسیار امیدوارم که اشتباه از طرف دیدگاه من باشد واین اعمال زحمات پیگیرانه وطاقت فرسای زنان داخل کشور را که با مرارت وبی هیچ پشتوانه ای مشغول کار هستند را دچار اشکالات جدی نکند.برقرار باشید.
نورسته حیاتی / 23 June 2018
این نامه جز سلسلهٔ نامه هایی است که به امضای فعالان سیاسی داخل و خارجه کشور رسیده، و باعث شکستن تابویی است که این رژیم برای تفرقه بین ملت ایران بوجود آورده. ایرانی را تقسیم کردن به خارج و داخل کشور یعنی محروم کردن ملت از فرهیختگانی است که به علل مختلفی مجبور به ترک وطن خود شده‌اند. این یعنی گردن گذاشتن به محدودیتهای رژیم.
Masoud / 23 June 2018
کاری که این خانمها انجام داده اند بسیار شایسته است و باید این فشار ها ودرخواستهای بحق و قانونی ادامه پیدا کرده تا این تبعیض زشت و خوارکننده از سر زنان ایران برداشته شود.
حمایت مردان آزاده ایرانی از اینحرکت بسیار موثر بوده و میتواند این تبعیض را زودتر از میان بردارد.
مومن / 24 June 2018
این زنان سرشناس که در بین آنها حقوقدان نیز مشاهده می شود، لابد می دانند که تفکیک و تبعیض جنسیتی از اصول اولیه نظام ولایی است و نیز احتمالا می دانند که فیفا که تا بیخ به فساد و روشهای مافیایی آلوده است ، نه اراده ایی و نه اهرم فشاری برای اجابت خواسته آنان دارد.
بجای آن آیا بهتر نبود که مردان فوتبال دوست ایرانی را که دارای آستانه تحریک پذیری جنسی بسیار پایینی هستند مورد خطاب قرار دهند تا تماشای لیگهای فوتبال این رژیم تبهکار را در استادیومها تحریم کنند؟
جهانگرا / 25 June 2018
نامه خانم های ایرانی بسیار خوب و به موقع منطقی است و قاعدتا می باید مورد توجه مقامات فیفا قرار گیرد
یروس / 25 June 2018