سیاست تجاری ترامپ بدتر از آنچه انتظار می‌رفت، درحال پیش رفتن است. وانگهی، این رشد یک‌باره و ناگهانی عمدتاً موجی زودگذر و بازتاب کاهش مالیاتی دسامبر گذشته است. اقتصاددانان از همین حالا یک رکود اقتصادی را برای سال ۲۰۲۰ پیش‌بینی می‌کنند
سال گذشته همین موقع‌ها، بهترین خبرها در مورد اقتصاد جهان از بیرون ایالات متحده می‌آمد. چین پس از دو بحران کوچک مالی دوباره کنترل کار را به دست گرفته بود؛ بازارهای نوظهور در حال رونق گرفتن بودند؛ فرانسه داشت با رئیس‌جمهور جوان و طرفدار بازارش اصلاح قانون کار را جشن می‌گرفت. در همین اثناء، رشد اقتصادی آمریکا کم‌رونق بود و از ارزش دلار داشت کاسته می‌شد. خلاصه، به نظر نمی‌رسید که رئیس‌جمهور ترامپ در حال بازگرداندنِ عظمت به آمریکا باشد.
پیش به سوی رکود اقتصادی در سال ۲۰۲۰؟
یک سال پس از این ماجراها، امروز تصویر پیش‌رو کاملاً متفاوت است. رشد اقتصادی آمریکا در سه ماه دوم سال به ۴,۲ درصد رسیده و با فاصله از رشد ۱,۵ درصدی حوزه یورو و رشد ۳ درصدی ژاپن پیشی گرفته است. نرخ بیکاری آمریکا نیز به پایین‌ترین سطح و عدد ۳,۹درصد رسیده است، در حالیکه نرخ بیکاری در حوزه یورو چیزی بیش از دوبرابر این مقدار است. شاخص بورس اس‌اند پی ۵۰۰ امسال بیش از ۹ درصد بالا رفته است، در حالیکه بازارهای اروپا و ژاپن اندکی سقوط کرده‌اند و چین هم متحمل ضرر و زیان فراوانی شده است. دقیقاً ۶۴ درصد از آمریکایی‌ها به مؤسسه نظرسنجی گالوپ گفته‌اند که حالا زمان خوبی برای پیدا کردن یک شغل مناسب است.
پس آیا اقتصاد ترامپی دارد درست کار میکند؟ با یک هشدار مهم، پاسخ خیر است. اولاً، سیاست تجاری ترامپ بدتر از آنچه انتظار می‌رفت، درحال پیش رفتن است. ثانیاً، این رشد یک‌باره و ناگهانی عمدتاً موجی زودگذر و بازتاب کاهش مالیاتی دسامبر گذشته است. اقتصاددانان از همین حالا یک رکود اقتصادی را برای سال ۲۰۲۰ پیش‌بینی می‌کنند.
هشدار مذکور مرتبط با سرمایه‌گذاری شرکتی است. برخی از موارد کاهش مالیاتی واقعاً وحشتناک بودند. در زمانه‌ای که با نوعی نابرابری مهلک و نرخ روبه‌افول تحرکِ میان‌نسلی مواجه هستیم، مالیات بر ارث باید افزایش یابد، اما ترامپ آن را کاهش داد. با این وجود، کاهش نرخ مالیات شرکت‌ها در کنار مشوق‌هایی که برای سرمایه‌گذاری بیشتر کسب‌وکارها در نظر گرفته شد باعث افزایش بودجه تحقیق و توسعه، تکنولوژی اطلاعات و سایر ماشین‌آلات شده است. سرمایه‌گذاری بیشتر باید بهره‌وریِ کارگران را بالاتر ببرد. حتی ممکن است رشد اقتصادی آمریکا را بالاتر ببرد.
ترامپ در حال کمک به کارگران آمریکایی‌ای نیست که مدعی نمایندگی آنهاست. در عوض، او دارد سیستم قانون‌محور جهانی‌ای را درهم‌می‌شکند که بهترین امکان برای مهار چین است.
اقتصاددانان به پیش‌بینی نادرست جهش‌های بهره‌وری شهره‌اند. بنابراین نمی‌توان این امکان را منتفی دانست که مشوق‌های سرمایه‌گذاری ترامپ درست در زمانی که موج جدیدی از نوآوری‌های حوزه آی‌تی آماده بهره‌برداری هستند، دارند به اقتصاد ضربه می‌زنند. سنسورها، دوربین‌ها و نرم‌افزارهای با قابلیت پیش‌بینی ممکن است همه چیز از بنادر تا شبکه‌های برق را ارتقاء دهند. برنامه‌های ترجمه و اپلیکیشن‌های مبتنی‌بر مشارکت و همکاری مانند «اِسلَک» و «دراپ‌باکس» ممکن است کار تیمی را در میان مناطق زمانی گوناگون و ورای موانع زبانی گسترش و رونق دهند.
مسئله آن است که آیا رونق بهره‌وری موردانتظار میتواند زیان ناشی از پیامد کاهش مالیات‌ها، یعنی افزایش زیاد بدهی دولت فدرال را جبران کنند یا خیر. به هر روی، اغلب پیش‌بینی‌کنندگان بدبین‌اند. آن تقریباً یک تریلیون بدهی دولت فدرال باید بازپرداخت شود: کاهش موقتی و ناگهانی مالیات‌های امروز به معنای افزایش مالیات‌ها در آینده است. به سیاق مشابه، مشوق‌های سرمایه‌گذاری شرکت‌ها نیز موقتی هستند: آنها ممکن است صرفاً موجب سرمایه‌گذاری شوند و اقتصاد فردا را از شوک و جهش تکنولوژیکی‌اش بی‌نصیب می‌کنند. بر اساس این منطق، بسیاری از اهالی وال‌استریت انتظار دارند پس از این دوران گذرا و موقتی رکودی به وجود بیاید. بنابر برآورد مرکز سیاستهای مالیاتی، کاهش مالیات‌ها تفاوتی در تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۲۷ به وجود نخواهد آورد. و هیچ رشدی وجود نخواهد داشت که نابرابری و بدهی بیشتر را جبران کند.
مصائب جنگ‌های تجاری ترامپ
و تازه تمام اینها بدون درنظرگرفتنِ خطرات و آسیب‌های ناشی از جنگ‌های تجاری ترامپ است. در اروپا، ترامپ متحدان آمریکا را مورد عتاب و خطاب قرار داده است و ممکن است بیشتر از این هم این کار را بکند؛ تنها «دستاورد» موجود بحث بر سر یک قرارداد تجاریِ جدید است که به هر حال پیش از دوران ترامپ نیز پیشنهاد آن مطرح شده بود. در قاره آمریکا، ترامپ مکزیک را تحت فشار قرار داده است که با نسخه جدیدی از نفتا یا پیمان تجارت آزاد آمریکای شمالی موافقت کند که بدتر از نسخه قبلی است، و از کانادا نیز خواسته است آن را امضا کند. بر اساس این قانون، ماشین‌های ساخته شده در آمریکای شمالی باید از مجموعه قوانین پیچیده «حداکثر استفاده از توان داخلی» [local-content rules]تبعیت کنند. این امر موجب افزایش هزینه تولید آنها خواهد شد و به زیان اتومبیل‌رانان آمریکا و رقابت‌پذیریِ تولیدکنندگان خودروی آمریکایی در بازارهای دیگر خواهد بود.
اما بیشترین آسیب از جنگ تجاری آمریکا با چین ناشی میشود. تقاضای اولیه او از چین برای توقف سوبسید‌دهی به صنایع مرتبط با تکنولوژی پیشرفته هرگز مورد پذیرش دیکتاتوریِ ملی‌گرایانه‌ای قرار نمی‌گرفت که خود را وقف سیاست صنعتی کرده است. پیش‌بینی او مبنی‌بر آنکه افزایش تعرفه‌ها باعث خواهد شد شرکت‌ها تولیدشان را به داخل خاک آمریکا انتقال بدهند نیز پوچ و مذبوحانه است. اگر تولیدکنندگان از چین خارج شوند، بیشتر احتمال دارد به جای دیگری در آسیا بروند. و حتی اگر برخی تولیدکنندگان هم به آمریکا بیایند، این سود با اشتغال‌زدایی‌های ناشی از افزایش تعرفه‌های ترامپ خنثی خواهد شد، تعرفه‌هایی که هزینه‌ها را برای صنایعی که از مواد و مصالح چینی استفاده می‌کنند افرایش خواهد داد. به‌طور خلاصه، ترامپ در حال کمک به کارگران آمریکایی‌ای نیست که مدعی نمایندگی آنهاست. در عوض، او دارد سیستم قانون‌محور جهانی‌ای را درهم‌می‌شکند که بهترین امکان برای مهار چین است.
مراحل گوناگون تاریخ اقتصاد با برچسب‌ها و عنوان‌هایشان به یاد آورده می‌شوند: رونق اقتصادی دهه شصت، رکود تورمی دهه هفتاد و غیره. دوره پوپولیستی کنونی در ایالات متحده چیزی بهتر از پروژه‌های پوپولیستی بقیه جاهای دنیا از کار درنخواهد آمد: در بریتانیا که تجربه جهانی‌زدایی نرخ رشد داخلی را به‌شدت پایین آورده است؛ در ایتالیا که وعده وعیدهای پرهزینه و گزاف به رأی‌دهندگان ممکن است موجب یک بحران بدهی شود.
تعجب نکنید اگر پوپولیست‌ها موقتاً محبوب هستند: به‌هرحال، محبوبیت چیزی است که آنها بیشتر از هر چیزی خواستار آن هستند. اما به یاد داشته باشید در همه جا و در سرتاسر تاریخ، در نهایت نقاب از چهره جنون پوپولیستی برداشته میشود.
منبع: واشنگتن پست
بیشتر بخوانید:
نشانه های فرو ریزی
هم اکنون ارزش اسناد خزانه امریکا نشانه ترس دارندگان ان شده است زیرا اسناد خزانه کوتاه مدت ارزشی بیشتر از قیمت اسناد بلند مدت یافته است و به اصطلاح خطی شده است .
درسال 2006 نیز این اتفاق افتاد زیرا بسیاری از دارندگان این اسناد سعی در خارج کردن سرمایه ها ی خو د شدند و سرانجام به حادثه 2008 ختم شد.
دولت فدرال امریکا مجبور شده است برا ی باز پرداخت قسمتی از این اسناد وبهره های موجود اسناد تازه ای منتشر کند.
تا این زمان دارندگان عمده از ارائه اسناد به بازارخود داری کرده اند زیرا بیشتر در اندیشه صادرات خود به این کشور هستند و از در گیری مالی اجتناب کرده اند . بانکهای مرکزی اروپا نیز ابراز نگرانی نکرده اند ولی ادامه سیاستهای مالی و تجاری ترامپ مشکلات تازه ای راپیش روی دلار امریکا قرار میدهد که نظم تجارت جهانی را با چالش روبرو خواهد کرد.
هم اکنون ارزش کالائی تقریبا همه مواد بر اساس دلار تعیین میشود و نوسان عمده ندارد ولی ترامپ از این امکان بعنوان کارت برنده علیه طرفهای تجاری استفاده میکند .
میدانیم که از 1973 نیکسون رابطه و ضابطه دلار و طلا را به کناری راند و درواقع اقتصاد وثروت امریکا پشتوانه دلار
دلار شد و همین امر سبب گردید که ذخیره های ارزیبیشتر کشورهای جهان بسوی دلار حرکت کند و بانکها نیز برای مبادلات مجبور به نگهداری ذخیره دلار ی شدند و از همین طریق حدود 35 ترلیون دلار کاغذی بدون هیچ بهره ای به منابع مالی امریکا اضافه شد.
اعمال پوپو لیستی ترامپ میتواند تلنگری بر این اعتماد جهانی باشد وعرضه ناگهانی دلارهای خاک خورده نه تنها اقتصاد امریکا بلکه همه جهان را با مخاطره مواجه سازد.
کار بر / 27 September 2018
این تحلیل شما اشتباهه , ترامپ پوپولیسم نیست بلکه بر ضد پوپولیسم عمل میکنه , پوپولیسم ها با رابین هود بازی شروع به توزیع نقدی ثروت در بین اقشار پایین دست جامعه میکنن تا در بین اونا محبوب بشن , اما ترامپ طبق اصول سرمایه داری داره زیرساختها رو قدرتمند میکنه تا اونا کار توزیع ثروت و انجام بدن .
ترامپ خودش پنجاه ساله در زمینه اقتصاد فعالیت داره و میدونه که به جای دادن ماهی به یک آدم گرسنه باید ماهیگیری بهش یاد داد .
همچنین سعی میکنه با حذف هزینه های اضافی و ایجاد یک معامله عادلانه با بقیه , تمام پولی که از این راه به دست میاد و صرف داخل بکنه . همین چند میلیون دلاری که برای امور بیهوده ای مثل فلسطین و بقیه خرج میشه رو میشه باهاش صدها مدرسه در آمریکا ساخت .
ترامپ در زمینه ناتو هم حق داره , به جای اینکه اونها نگران روسیه باشن این آمریکاست که مدتهاست نگران اروپاست که به دست روسیه نیفته و برای این کار موشکها و صد موشکهای خودش رو از ده هزار کیلومتر آن طرف تر منتقل میکنه تا جلوی پیشروی روسیه رو بگیره و تمام این هزینه هارو خودش تا الان میداده و فقط یک تشکر خشک و خالی از اروپا دریافت میکرده .
ترامپ از طرفی هم نمیخواد تکنولوژیهاش در اختیار رقباش قرار بگیره که اونا فورا خودشون و به آمریکا برسونن . در واقع کار اشتباهی که در دهه هشتاد ریگان با انتقال تکنولوژی و ثروت به چین به خاطر نیروی ارزان کارش کرد باعث شد چین که یک کشور ورشکسته و بیچاره بعد از مرگ مائو بود خودش رو دومین اقتصاد جهان کنه و الان برای آمریکا خط و نشان بکشه . ترامپ قصد داره علاوه بر اول نگه داشتن آمریکا اجازه نده بقیه با دانش آمریکایی از آمریکا جلو بزنن و این کار درستیه
ahmad / 27 September 2018
جناب احمد
اولا تجارت با اقتصاد کاملا متفاوته… ترامپ یک دیوانه روانیه… که نه تنها اقتصاد امریکا بلکه اقتصاد دنیا رو به نابودی میکشه…
اون حتی اصول اولیه اقتصاد هم نمیدونه و فعلا به واسطه رشد ناشی از کاهش مالیات (که موقتی است) باد توی قبقبش میندازه
سینا / 28 September 2018
مطمئنا سیستم و ساختار اداری و اقتصادی آمریکا متفکرانه تر از آن است که توسط یک شخص اداره بشه و حتما برنامه ریزی این اقتصاد بزرگ خارج از کاخ سفید انجام میشه.
آزاد / 29 September 2018
روزنامه وال استریت جورنال نوشت:
اروپایی ها بدون رسیدن به توفیقی چندان به دنبال راه هایی برای اجتناب از تحریم های مالی آمریکا هستند. ملاها مانند اروپایی ها فکر می کنند می توانند دوره دونالد ترامپ را از سر بگذرانند!.
معضل این است که چرا اروپا اصرار دارد چنان سرسختانه به توافق هسته ای سال ۲۰۱۵ باراک اوباما بچسبد. رهبران اروپا می دانند این توافقی معیوب است. امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، هنگام سفر سالجاری خود به واشنگتن که بسیاری از ضعف های آن را برشمرد همچنان برنامه موشکی بالیستیک ایران را مورد بی اعتنایی قرار داده، چشم بر ماجراجویی نظامی حکومت ایران در منطقه و شمال افریقا بسته است!
از طرفی برجام شامل تاریخ انقضایی است که پس از آن حکومت ایران که همچنان مخفیانه غنی سازی را ادامه داده ٫ می تواند به سوی بمب خیز بردارد.
Faryad / 29 September 2018