برگرفته از تریبون زمانه *  


بیانیه با امضای ٢۶٠ فعال اجتماعی در محکومیت سرکوب گسترده فعالان اجتماعی

«آن‌قدر عزا بر سرمان ریخته‌اند که فرصت زاری کردن نداریم، پیام دقیق به ما رسیده است: خفه می‌کنیم. ما هم حاضریم! مگر قرار نیست که برای جامعه‌ی مدنی و آزادی بیان قربانی بدهیم؟ حاضریم!»

درحالی‌که سایه‌ی شوم مسائل اقتصادی و معیشتی ناشی از سیاست‌های خصوصی‌سازی و محدود کردن روزافزون خدمات رایگان از جمله خدمات درمانی و آموزشی، رانت و فساد روزافزون داخلی، تحریم‌های خارجی و خطر بروز جنگ هر روز بر سر مردم گسترده‌تر می‌شود، شاهد افزایش تشکل‌یابی و اعتراض‌های مردمی برای احقاق حقوق‌ و مطالباتشان هستیم. اما پاسخ نهادهای حاکم در مقابل این اعتراض‌های برحق چیزی نبوده است مگر افزایش فشارهای سازمان‌یافته بر اقشار مختلف مردم و فعالان اجتماعی و سیاسی و سلب حق هرگونه تجمع و تشکل‌یابی از آنان.

این روزها بسیاری از فعالان حقوق زنان، کارگران، معلمان، اقوام/ملیت‌ها، اقلیت‌های مذهبی/دینی، و کودکان؛ فعالان محیط زیست، دانشجویان، خبرنگاران، وکلای حقوق بشر، نویسندگان و هنرمندان به اشکال گوناگون مورد فشار قرار گرفته‌اند:‌ احضار تلفنی و کتبی؛ تفتیش منازل؛ بازداشت به اتهامات واهی؛ اقدامات سازمان‌یافته‌‌ی رسانه‌ای برای پرونده‌سازی و تخریب چهره متهمان پیش از صدور احکام نهایی؛ محرومیت زندانیان از حقوق اولیه از جمله حق دسترسی به وکیل، دسترسی به خدمات درمانی و امکانات اولیه در زندان، تماس تلفنی، ملاقات‌های منظم حضوری و استفاده از مرخصی؛ تمدید قرار بازداشت پس از اتمام دوره بازجویی؛ تحمیل بخش اعظم هزینه‌های زندان به دوش زندانی و قطع منبع معیشتی زندانی؛ تعیین وثیقه‌ سنگین و نامتناسب با اتهامات فرد بازداشت‌شده و بعد عدم پذیرش همان وثیقه‌ از سوی قاضی؛ و در نهایت صدور احکام سنگین.

افزون بر این خشونت‌های سیاسی علیه فعالان اجتماعی که در مناطق خود از محرومیت‌های ساختاری و تبعات بحران‌های زیست‌محیطی رنج می‌برند خشونتی مضاعف است و در این شرایط سکوت خبری و دسترسی کمتر آنها به رسانه‌ها‌‌ سرکوب آنان را تسهیل و تشدید کرده است. از سویی زندانیان زن نیز تحت ‌فشاری دو چندان قرار دارند زیرا نهادهای امنیتی با وارد کردن انواع اتهامات اخلاقی سعی در شکستن زندانی و تحقیر خانواده‌ها دارند. فشار بر مادران زندانی از طریق محروم کردن آنان از تماس و ملاقات با فرزندان‌شان رویه‌ای رایج است که در کنار فشار اجتماعی که به‌طور خاص متوجه مادران زندانی است دوران زندان را برای آنان به مراتب تلخ‌تر می‌کند.

رئیس جدید قوه‌ی قضاییه با شعار «مزه‌ی شیرین عدالت» سرکار آمد، اما تا به حال جز طعم تلخ احکام سنگین و وثیقه‌های نجومی چیزی نصیب فعالان نشده است. در همین مدت کوتاه فعالان اجتماعی بسیاری با احکام طولانی‌مدت همراه با مجازات شلاق مواجه شده‌اند و بسیاری دیگر نیز بلاتکلیف در بازداشت به‌سر می‌برند.

ما جمعی از فعالان حقوق زنان و دیگر فعالان اجتماعی و سیاسی نگرانی خود را از آینده‌ی رویه‌ی پیش‌گرفته‌شده در دستگاه اطلاعاتی و قضایی ابراز می‌داریم و ضمن محکومیت این روال و تأکید بر حق تشکل‌یابی و اعتراض، خواستار برخورداری زندانیان از رویه دادرسی عادلانه و آزادی بی‌قید و شرط تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم که به دلیل طرح مطالبات و اعتراضات برحق مردم عمر خود را پشت میله‌های زندان سپری می‌کنند.

اسامی امضاکنندگان و لینک این مطلب در تریبون زمانه

منبع: دیگری