روز جهانی کارگر در سه کشور بحران‌زده اروپایی: در یونان معترضان با وجود منع قانونی هرگونه تجمع، مقابل پارلمان در آتن گردهمایی بزرگ، منظم و سازماندهی شده‌ای برگزار کردند. در فرانسه شهروندان با ابتکارهای خودجوش روی بالکن خانه‌ها روز جهانی کارگر را در همبستگی با فعالان محیط زیست جشن گرفتند. حال و هوای پایتخت آلمان اما شورشی است. پنج هزار پلیس آلمان برای مقابله با معترضان در محله کرویتسبرگ برلین بسیج شده‌اند.
خودمان را قربانی نمی‌کنیم!
شماری از کارگران، پرستاران و دانشجویان به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر مقابل پارلمان یونان در آتن تجمع کردند. به گزارش خبرگزاری رویترز با وجود آنکه دولت یونان برای جلوگیری از همهگیری بیماری کووید ۱۹ برگزاری هرگونه تجمع را غیرقانونی اعلام کرده است، صدها نفر در تجمع روز جهانی کارگر در آتن شرکت کردند. این تجمع را کمونیست‌های گروه PAME سازماندهی کرده بودند.
به گزارش رویترز معترضان در این تجمع پرچم‌هاشان را به اهتزار درآوردند، شعارهایی در حمایت از کارگران و زحمتکشان جامعه سر دادند و در همان حال پلاکاردهایی هم با این مضمون در دست داشتند: ما خودمان را برای رئیس‌هامان قربانی نمی‌کنیم.
یونان از مارس/ فروردین سال جاری در قرنطینه است. از دوشنبه هفته آینده محدودیت‌های اجتماعی در چندین مرحله لغو و مشاغل بازگشایی می‌شوند. دولت محافظه‌کار یونان وعده داده است که با بازگشایی زودهنگام مشاغل مانع از افزایش شمار بیکاران شود.
دیگر هرگز!
در فرانسه یکی از مهم‌ترین کشورهای اروپا از نظر مبارزات سندیکایی نیز روز جهانی کارگر تحت تأثیر همهگیری کووید ۱۹ قرار داشت.
فرانسه همراه با ایتالیا، بریتانیا و آلمان یکی از بزرگ‌ترین کانون‌های همهگیری ویروس کرونا در اروپاست. دولت امانوئل مکرون که قصد دارد با کاهش محدودیت‌های اجتماعی، مشاغل را از ۱۱ مه بازگشایی کند، کشور را به مناطق پرخطر، کم‌خطر و بی‌خطر تقسیم کرده است.
تا اول ماه مه در این کشور بیش از ۲۴ هزار نفر در اثر ابتلا به کووید ۱۹ جان خود را از دست داده‌اند.
شهروندان فرانسوی روز جهانی کارگر را از روی بالکن‌ها با خواندن سرودهای کارگری جشن گرفتند. در شبکه‌های اجتماعی هم اعتراضات صنفی به شکل مجازی برگزار شد. در تاریخ فرانسه این نخستین بار است که اعتراضات و گردهمایی‌های روز جهانی کارگر به این شکل برگزار میشود.
سندیکاهای کارگری فرانسه با انتشار فراخوان‌هایی از مردم خواسته بودند با ابتکارهای خودجوش روز جهانی کارگر را در بالکن خانه‌ها و در شبکه‌های اجتماعی جشن بگیرند. فعالان محیط زیست از جمله سازمان مدافع محیط زیست «صلح سبز» (گرین پیس) در یک اقدام کم‌سابقه با سندیکاهای کارگری همسو و همبسته شده بود. سلین ورزلتی از رهبران سندیکای س ژ ت گفت:
«وضعیت کنونی ایجاب می‌کند که برای اقدام همگانی در جهت حفاظت از محیط زیست بیشتر بکوشیم. ما می‌بایست بحران‌های محیط زیستی را در ارتباط با مشکلات و بحران‌های اجتماعی از جمله فقر ببینیم.»
سندیکاهای فرانسه در همبستگی با سازمان‌های محیط زیستی در بیانیه مشترکی که با عنوان «دیگر هرگز!» به مناسبت روز جهانی کارگر منتشر شد خواهان بهبود خدمات دولتی شدند و از دولت خواستند به شهروندانی که نادیده گرفته می‌شوند بیشتر توجه کند. در بحران همهگیری کرونا سهم این شهروندان در صیانت از سلامت و رفاه جامعه مشخص شد: پرستاران، بهیاران، رانندگان اتوبوس و مترو، کارگران شهرداری‌ها و کارگرانی که در صنایع غذایی با وجود قرنطینه مشغول به کار بودند.
با وجود منع قانونی گردهمایی، در میدان جمهوری پاریس شماری از طرفداران حقوق کارگران به مناسبت روز جهانی کارگر تجمع کردند. این تجمع اما پرشمار نبود.
سندیکاهای کارگری فرانسه از همبستگی با کارگران ایرانی هم غافل نماندند: کلکتیو (تشکل‌های همسو) سندیکاهای فرانسه، متشکل از پنج سندیکای س اف د ت، س ژ ت، اف اس او. سولیدر، او ان اس آ، در نامه‌ای به رهبر جمهوری اسلامی سرکوب و آزار فعالان مدافع حقوق کارگران، معلمان، فعالان مدنی و هنرمندان ایران را محکوم کرده و خواستار آزادی فعالان زندانی شدند.
سیلی به پا کنیم!
خلاف فرانسه که روز جهانی کارگر به شکل سازماندهی شده و در همبستگی با فعالان محیط زیست و با احترام به قانون منع تجمع برگزار شد، در آلمان بنا بر سنتی دیرینه، گروه‌های چپ در شبکه‌های اجتماعی با انتشار فراخوان‌هایی اعلام کردند با وجود بحران کرونا قصد دارند اعتراضات نامتمرکزی را در محله کرویتسبرگ برلین برگزار کنند. به گزارش خبرگزاری آلمان در بیانیه این گروه‌ها در توییتر آمده است:
«می‌خواهیم با محتوای ضد نژادپرستی، ضد مردسالاری و ضد سرمایه‌داری سیلی از جمعیت در خیابان‌ها به راه بیندازیم.»
قرار است در پایان این اعتراضات خیابانی نامتمرکز در ساعت ۱۸ هم یک آتش‌بازی برگزار شود. انتظار می‌رود جمعیتی چهاررقمی در اعتراضات کرویتسبرگ برلین در خیابان معروف اورانین شرکت کنند.
آندریاس گیزل سناتور برلین از حزب سوسیال دموکرات آلمان اعلام کرده است که شرکت در این تظاهرات غیرقانونی و یک «جرم جنایی» است. دولت آلمان ۵ هزار پلیس را برای مقابله با معترضان به حالت آماده‌باش درآورده است.
در ایران تظاهرات روز جهانی کارگر که در سال جاری همزمان شده بود با روز معلم، به دلیل شیوع ویروس کرونا و محدودیت‌های اجتماعی برگزار نشد. سندیکای کارگران شرکت واحد، تشکل‌های مستقل معلمان و تشکل‌های مستقل کارگران و بازنشستگان در بیانیه مشترکی مهم‌ترین خواسته‌های صنفی کارگران و معلمان را یادآوری کردند: آزادی کارگران، معلمان، دانشجویان و همه فعالان مدنی و سیاسی، حقوق برابر برای زنان و مردان، افزایش حداقل دستمزد متناسب با تورم، دستیابی تمام کودکان به آموزش رایگان، لغو سیاست‌های خصوصی‌سازی و ارزان‌سازی نیروی کار و توقف فوری کار کودکان.
بیشتر بخوانید:
برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در اطراف سنندج
◾️ بنابر خبری که هم اکنون بدست ما رسیده است، شماری از فعالین کارگری، طی برگزاری مراسمی، روز جهانی طبقه کارگر را گرامی داشتند. این مراسم با رعایت یک دقیقه سکوت به یاد جان باختگان جنبش کارگری و جانباختگانی که در راه برابری انسانها جان خود را فدا کرده اند، آغاز شد.
به دنبال یکی ازرفقا در رابط با روز جهانی کاگر و موقعیت امروز معیشت و مبارزه طبقه کارگر در ایران سخنانی ایراد نمود.
سپس باپخش شرینی و شادی مراسم ادامه یافت و در فضایی صمیمانه و رزمنده به پایان رسید.
#کولبر_نیوز
#kolbarnews
@kolbarnews
برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در اطراف سنندج / 01 May 2020
گرامی‌داشت اول ماه مه روز جهانی #کارگر توسط جمعی از فعالین کارگری و مدنی در روستای #دزلی مریوان
گرامی‌داشت اول ماه مه روز جهانی #کارگر توسط جمعی از فعالین کارگری و مدنی در روستای #دزلی مریوان / 01 May 2020
قطعنامه‌ی روز جهانی کارگر ١٣٩٩ – سنندج
اول ماه مه ٢٠٢٠
در شرایطی جنبش بین‌المللی طبقه‌ی کارگر به استقبال اول مه می‌رود که اپیدمی کرونا جوامع بشری در سراسر دنیا را مورد هجوم و تهدید جدی قرار داده است. تاکنون این بیماری قابل پیشگیری جان نزدیک به ۲۵۰هزار نفر در دنیا را گرفته و بیش از سه میلیون نفر را هم مبتلا کرده است.
ما کارگران و مردم در جهان یک بار دیگر دیدیم که ادعای سرمایه‌داری مبنی بر «اذلی و ابدی» بودن این نظام پوچ است. دیدیم که این نظام ضدانسانی حتی لیاقت و ظرفیت دفاع از سلامتی را ندارد. سران دولتهای سرمایه‌داری از دمکرات تا استبدادی، شهروندان و به‌ویژه محرومان را به حال خود رها کرده‌اند. استراتژی “مصونیت گله‌ای” یعنی بمیرید و بسازید؛ فرمان کار اجباری در قتل‌گاه کرونا بدون کمترین امکانات بهداشتی، پاسخ این نظام به میلیاردها کارگر و خانواده‌هایشان است. این در شرایطی است که این نظام سرمایه‌های هنگفت صرف تولید سلاح‌های ویران‌گر و رقابت و جنگ‌های خانمان‌سوز می‌کند.
تنها کمتر از ده درصد این سرمایه می‌توانست هزینه‌ی کامل زیرساخت‌های مدرن پزشکی و درمانی و هزینه‌ی پیشگیری و آمادگی برای چنین شرایطی را تأمین کند. اگر این سیاست را دنبال نمی‌کنند، به‌دلیل ناتوانی در محاسبه‌ی هزینه‌ها و نیازها نیست، به‌دلیل این است که بهداشت و درمان عرصه‌ی رضایت‌بخشی برای سودآوری نیست. این به‌سادگی یعنی سود و فقط سود سرمایه بر جان انسانها مقدم است.
این نظامی است که ما کارگران و ساکنین کره‌ی خاکی را اسیر کرده است.
در ایران وضعیت وحشتناک‌تر است. شرایط زندگی برای اکثریت جامعه یعنی مردم محروم و کارگر و زحمتکش، هر روز و هر ساعت با فقر و گرانی و فلاکت اقتصادی بدتر میشود. کرونا نیز به فقر و سیل و زلزله و کلیه‌فروشی و سرکوب روزانه اضافه شد. در بیماری شدید کرونا هم باید کارگر کار کند و برای سرمایه سود تولید کند. می‌گویند «در خانه بمانید» اما حقوق‌ها را پرداخت نمی‌کنند، وسایل بهداشتی و تست را خصوصی و بازاری کرده‌اند، جامعه کارگری را بین دو راهی مرگ در محیط کار آلوده و بیماری و گرسنگی به اسارت گرفته‌اند.
این در حالی است که میلیاردها دلار هر روز اختلاس میشود، اما حاضر نیستند برای طب و درمان و بهداشت و آموزش و مسکن و معیشت، از ثروتی که ما کارگران تولید می‌کنیم و آنها به جیب می‌زنند، هزینه کنند. ما کارگران و همه‌ی مردم دنیا دیدند که کمک‌های دریافتی از کشورهای مختلف را حتی در اختیار مردم مبتلا نگذاشتند، وسایل بهداشتی را احتکار کردند و به بازار فرستادند تا از بیماری و رنج مردم نیز پول پارو کنند. حتی اجازه‌ی تأسیس بیمارستان به پزشکان بدون مرز ندادند تا فجایع و عملکردشان را بتوانند انکار کنند و امروز نیز حکم به قتل عام ما کارگران داده‌اند.
می‌گویند حاضرند دو سه میلیون نفر را قربانی کنند تا پیشاپیش با خیزش سی میلیون گرسنه مقابله کنند!
ما جنبش طبقه‌ی کارگر، ما آزادی‌خواهان، سرمایه‌داری و عملکرد ضدکارگری و ضدانسانی‌اش در بحران کرونا را محکوم می‌کنیم و این نظام جنایتکار را در پیشگاه بشریت آزاد‌ی‌خواه محاکمه می‌کنیم. ما کارگران می‌گوییم این نظام نمی‌تواند جامعه را اداره کند و باید برود. ما کارگران که هر روز چرخ‌های جهان را به حرکت درمی‌آوریم، هر دقیقه نیازهای میلیاردها بشر را تولید می‌کنیم، خود نیز می‌توانیم آن‌را اداره و مدیریت کنیم. این نظام شایسته‌ی بشر امروز نیست.
از این‌رو ما امضاکنندگان این قطعنامه خواست‌ها و سیاست کارگران را برای اوضاع کنونی اعلام می‌کنیم و جامعه را فرامی‌خوانیم که حول آن بسیج و متحد شود:
١- ویروس کرونا از کنترل خارج شده و با سرعت در حال گسترش است. فوراْ باید مناطق مخاطره‌آمیز قرنطینه شود. امکانات تدارکاتی، معیشتی و بهداشتی شهروندان مناطق قرنطینه‌شده، باید توسط دولت تأمین شود.
٢- کلیه‌ی مراکز کار اعم از تولیدی و خدماتی تا رفع خطر بیماری کرونا تعطیل شوند. حقوق کارگران بدون کم و کاست پرداخت شود. تنها مراکز ضروری تولیدی و خدماتی و بیمارستانی با کاهش ساعت کار باز باشند.
٣- شعار «در خانه بمانید» ظاهر خوبی دارد، اما بدون نان و دارو و پشتوانه‌ی هزینه‌های روزانه شعاری عوام‌فریبانه است. برای تحقق آن تأمین معیشت همه‌ی شهروندان در این دوره خواست محوری جامعه است و دولت موظف به تأمین آن است.
٤- بسیاری از هم‌طبقه‌ای‌های ما خانه‌ای ندارند که در آن بمانند. حاشیه‌نشینان، حلبی‌آبادها، کودکان کار، کارتن‌خواب‌ها، گورخواب‌ها، دستفروشان، معتادین، کارگران بخش بازیافت زباله، عمدتا بی‌مسکن هستند و دولت نیز همان آلونک خارج محدوده‌شان را نیز با بولدوزر ویران می‌کند. ما کارگران این اقدامات ضدانسانی را محکوم می‌کنیم و دولت را موظف به اسکان این شهروندان می‌دانیم.
٥- ما کارگران سیاست‌های نژادپرستانه‌ی دولت و کارفرمایان در قبال کارگران مهاجر افغانستانی از جمله اخراج و ندادن هیچ امکانی به آنها و عدم پذیرش در بیمارستان‌ها را قویاْ محکوم می‌کنیم. کلیه‌ی ساکنان ایران باید بدون تبعیض از معیشت و منزلت و سلامتی و بهداشت برخوردار باشند.
٦- طرح پرداخت «بیمه‌ی بیکاری به کارگرانی که به خاطر کرونا بیکار شده‌اند»، فریبی بزرگ است. کار در محیط ناامن کار به اضافه‌ی کرونا جنایت علیه کارگران است. مسئولیت ابتلا با کارفرمایان و دولت است و آنها موظف به پرداخت بیمه‌ی بیکاری مکفی یا تأمین معیشت استاندارد برای بیکاران هستند.
٧- اخراج‌ها باید ممنوع شود. کارفرمایان کرونا را بهانه‌ی بیکارسازی وسیع کرده‌اند. مضافاْ اینکه مراحل اداری پیچیده و کشنده، آن هم برای گرفتن بیمه‌ای که قبل‌تر از حقوق‌ها کسر شده است، تنها ادامه‌ی سیاست مکیدن زالوصفتانه‌ی آخرین قطره‌های خون کارگران است. کلیه‌ی کارگران اعم از شاغل و بیکار باید مشمول تأمین اجتماعی شوند و دولت در پرداخت این بیمه مسئولیت مستقیم دارد.
۸- ما «حداقل دستمزد» اعلام‌شده از جانب دولت را تحمیل گرسنگی و مرگ تدریجی بر کارگران و خانواده‌های کارگری می‌دانیم. آن را به شدت مردود اعلام می‌کنیم. ما کارگران علیه دستمزد زیر خط فقر و علیه فقر و بیکاری بر اتحاد و همبستگی سراسری پافشاری می‌کنیم.
۹- تهدید و بازداشت فعالین کارگری و اجتماعی ادامه دارد. ما خواهان توقف بازداشت‌ها و احضارها و سرکوبگری‌ها هستیم. زندانیان سیاسی باید آزاد شوند. جان هزاران زندانی سیاسی و عادی در دوره شیوع ویروس کرونا در زندان‌ها با خطر بیماری و مرگ روبرو است. ما خواهان آزادی فوری کلیه‌ی زندانیان در این دوره هستیم. در دوره‌ای که جامعه با ترس و نگرانی ویروس کرونا روبرو است، دور دیگری از اعدام‌ها شروع شده، ما خواهان توقف اعدام‌ها و لغو مجازات اعدام هستیم.
۱۰ – ما بر آزادی بیان و عقیده، تشکل، اعتصاب، تجمع و گردهمایی به عنوان حقوق پایه‌ای کارگران و مردم پافشاری می‌کنیم. تعطیلی روز اول مه و گرامی‌داشت این روز از حقوق اولیه‌ی کارگران است.
ما به پزشکان و پرستاران و کارکنان در کادر درمان، به کارگران بخش نظافت، به کارگران آمبولانس‌ها و حمل‌ونقل، به کارگران مراکز تولید مواد غذایی و بهداشتی که در صف اول نجات‌دهندگان جامعه جهانی‌اند، درود می‌فرستیم. در بحران بیماری کرونا نیز این انسان دوستان و کارگرانند که ناجیان جهان هستند نه دولت‌ها و سرمایه‌داران بی خاصیت.
ما کارگران همراه با هم‌طبقه‌ای‌هایمان در سراسر جهان روز کارگر را گرامی می‌داریم و با جنبش طبقه‌ی کارگر جهانی اعلام هم‌سرنوشتی و همبستگی می‌کنیم. ما خود را در هر گوشه‌ی جهان بخشی از مبارزه علیه سرمایه داری و تلاش برای ایجاد جهانی آزاد و برابر و مرفه می‌دانیم. ما با خانواده‌های کارگری و محرومان و کسانی که قربانی بیماری کرونا شدند اعلام همدردی می‌کنیم و برای بیماران آرزوی سلامتی و بهبود داریم.
اول مه را به طبقه‌ی کارگر ایران و جهان تبریک می‌گوییم.
زنده باد اول مه
زنده باد همبستگی جهانی طبقه‌ی کارگر
دهم اردیبهشت ۱۳۹۹
۱- جمعی از فعالین کارگری سنندج
۲- انجمن کارگران فصلی و ساختمانی سنندج
۳- جمعی از کارگران اخراجی نساجی کردستان
۴- جمعی از کارگران اخراجی پردیس سنندج
۵- جمعی از کارگران اخراجی شاهو سنندج
قطعنامه‌ی روز جهانی کارگر ١٣٩٩ - سنندج / 01 May 2020
– حق‌شناس یکی از اعضای شورای شهر تهران،30 آور یل در مصاحبه با روزنامه «آفتاب یزد»اظهار داشت که طی دو ماه گذشته، 13000 نفر از جان باختگان کرونا در پایتخت، به خاک سپرده شده اند!. محسن هاشمی رفسنجانی، رئیس شورای شهر تهران در کنفرانس مطبوعاتی در آغاز هفته بود که عنوان کرد: «شمار قربانیان کرونا از « بهشت زهرا »در تهران بدست می‌آید».
او همچنین تأکید کرد که شمارقربانیان این بیماری پاندمیک، بسیار بیشتر از آمار اعلام شده دولتی است
– با وجود روند افزایشی همهگیری ویروس کرونا در ایران و تداوم مرگ و میر، ایرج حریرچی معاون وزیر بهداشت از احتمال بازگشایی مراکز مذهبی و ورزشی در ۱۱۶ شهر ایران خبر داده است!.
این در حالی است که آمار رسمی مبتلایان و جانباختگان ویروس کرونا در ایران هر روز رو به افزایش است و برخی از استان‌ها، همچون استان مازندران، که نزولی شده بود نیز بار دیگر صعودی شده است. در استان خوزستان نیز سخنگوی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور از پیش‌بینی سیر صعودی آمار مبتلایان در این استان خبر داده است!.
– دفتر شهردار لندن ادعاى رسانه‌هاى جمهورى اسلامى را در مورد اینکه صادق خان حزب الهی به شهردار تهران گفته است که دولت جمهوری اسلامی ایران در مبارزه با بیمارى کُرونا «موفق‌تر از ما عمل کرده» را تکذیب کرده است?!
Faryad / 01 May 2020
بیانیه‌ی پلتفرم یارسان به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگران و زحمتکشان
«جز درهم شکستن نیروهای سیاسی سرمایه داری راه دیگری برای رهایی کارگران وجود ندارد»
سال کارگری تازه ای آغاز شده و اول ماه مه دیگری از راه رسیده است. امسال 134مین سالگرد مبارزات کارگران را همچون سال های پیش جشن میگیریم و این در حالی است که شرایط خاصی بر زندگی طبقۀ کارگر در سطح جهان، در منطقۀ خاورمیانه، در ایران و نیز به طور ویژه در منطقۀ جنوب شرق کوردستان حاکم شده است.
سال تازۀ کارگری در شرایطی آغاز می شود که خلق های جهان متأثر از بحران کورونا از یک سو با دل نگرانی به مرگ و میر و ناامنی ناشی از ناکارآمدی نظم سیاسی-اجتماعی کاپیتالیستی حاکم بر جهان می نگرند، و از سویی دیگر خود را برای بروز شرایط حتی ناگوارتری پس از کنترل احتمالی این بیماری جهانگیر آماده می کنند. در شرایطی که در بیشتر کشورهای درگیر با کورونا قرنطینۀ عمومی اعلام شده، اما کارگران تقریباً در هیچ کجای جهان مشمول این شرایط نشده و بیش از هر بخش دیگری از جامعه در معرض ویروس قرار گرفته اند. افزون بر این در خانه ماندن طبقۀ متوسط و بخش های مرفه تر جوامع سبب شده تا جان کارگران زیادی در بخش حمل و نقل کالا به خطر بیفتد و این به جز فشار مضاعفی است که بر زنان خانه دار در طبقات متوسط و کارگر به سبب تشدید کار خانگی ناشی از قرنطینه تحمیل می شود. مقارن با این فشارها، موج ورشکستگی بانک ها، کارخانجات و شرکت های تولیدی و خدماتی که از هم اکنون نشانه های آن قابل مشاهده است در کمین جهان پس از کرونا قرار دارد و انتظار می رود روند تعطیلی و ورشکستگی که از مشاغل و واحدهای اقتصادی کوچک آغاز شده است، تا مدت ها بر زندگی زحمتکشان و کارگران جهان سایه بیفکند. تبعات این روند به ویژه برای کشورهای کوچک و اقتصادهای ضعیف تر می تواند به فجایع بی سابقه ای بینجامد و این در شرایطی است که ضعف اقتصاد در کشورهای متروپل نیز که به ویژه در یک دهۀ اخیر بروز آشکاری یافته، می تواند منجر به تغییرات عظیمی در روابط بین کشورها و جوامع گوناگون گردد.
در ایران اما حتی قبل از بحران کورونا نیز نشانه های بحران اقتصادی عظیمی در حاکمیت نمایان بود. این بحران که به دلیل بیش از چهار دهه فساد، تبعیض و سوءمدیریت رژیم سرمایه داری اسلامی در اقتصاد ایران پدید آمده بود، با افزایش تحریم ها به اوج رسید و پس از مدتی با سقوط چشمگیر قیمت نفت به بحرانی بی سابقه تبدیل شد که به طور مستقیم زندگی کارگران را در تمام مناطق ایران تحت تأثیر خود قرار داده است. از اواخر دهۀ 1380 موج بی سابقۀ اعتصابات و تجمعات صنفی و کارگری به راه افتاد و شاهد بودیم که با افزایش بحران اقتصادی، رفته رفته زمینه های اعتراضات سیاسی خلق های ایران نیز اوج گرفت و در نتیجۀ آن شاهد قیام هایی بودیم که دی 1396 و آبان 1398 فرازهایی از آن بودند و بی شک آخرین آن ها نیز نخواهند بود. این روند در آینده نیز ادامه خواهد یافت و ناتوانی رژیم از برآوردن حداقلی از حقوق اقتصادی که نشانه های آن از اقداماتی همچون سه برابر کردن یکبارۀ بهای بنزین، و یا تحمیل کردن دستمزد بسیار ناچیز بدون حضورِ ولو صوریِ نمایندگان تحمیلی کارگران آشکار و هویداست.
موج اعتراضات و اعتصابات به همراه قیام های خلق های ایران، در منطقۀ جنوب شرق کوردستان و نواحی همجوار آن نیز با مبارزات مردمی پیوند خورد و شاهد بودیم که شهرهایی از قبیل کرماشان، سنه، خرم آباد، مریوان، تویسرکان، دورود، ایلام و … به کانون قیام و خیزش خلق ها تبدیل شدند. خلق کرماشان که از دی 1396 با پیش کشیدن شعار «کار، نان، آزادی، حکومت شورایی» پیشاهنگی خود را در مبارزات خلق های ایران نشان داد، در سال گذشته نیز در جریان سرهلدان آبان 1398 پیشاهنگی خود را تداوم بخشید و با تقدیم ده ها شهید تنها در عرض چند روز نشان داد که برای رسیدن به آرمان های مساوات طلبانه و آزادیخواهانۀ خود مصمم و باانگیزه است. ناگفته نباید گذاشت که در منطقۀ مورد بحث که یکی از ضعیف ترین حلقه های زنجیر در سرمایه داری اسلامی نیز هست، بحران های سرمایه داری بیش از هر جای دیگر ایران آشکار شده و خلق ما در این منطقه به لحاظ اقتصادی-اجتماعی از شرایط خاص و یگانه ای برخوردار است که هدایت مبارزات پراکنده به مسیری انقلابی، دموکراتیک و متحد را برای نیروهای سوسیالیست به وظیفه ای خطیر و مبرم تبدیل می کند. این شرایط ویژه را می باید در مسیر تکامل تاریخی نیروهای مولد جستجو کرد که در بطن شکل استعماری قدرت و نیز پیچیدگی های هویتی منطقه، همواره حدودی از روابط پیشاسرمایه داری را در دل مناسبات سرمایه داری حفظ کرده اند. در شرایطی که طبقۀ کارگر صنعتی رشد چندانی در منطقه نیافته و نیز در حالی که بیکاری به شدت گسترده و فقدان زیرساخت های صنعتی این مناطق را به یکی از مهاجرفرست ترین مناطق ایران تبدیل کرده است، اما تولید در شرایط استعماری همچنان تداوم یافته و اشکالی از استثمار و بهره کشی در بستر استعمار مرکز بر پیرامون به وجود آمده است. مثال های فراوانی را می توان در توضیح این شرایط عنوان کرد: از کاهش بیش از 23 درصدی جمعیت شهر کوهدشت در فاصلۀ سال های 1385 تا 1395 بر اثر مهاجرت سرسام آور ناشی از رکود و بیکاری، تا اشاره به بحران کولبرهای کوردستان که مواردی آشنا برای همگان هستند، اما این پیچیدگی تنها به همین موارد ختم نمی شود و می توان آن را قاعده ای در شکل ظهور روابط کاپیتالیستی در کوردستان ایران و به ویژه منطقۀ جنوب آن ارزیابی کرد. علیرغم فشار مضاعفی که در این مناطق بر طبقۀ کارگر اعم از مردان و زنان وارد می شود، اما فرهنگ جمعگرایانه و الگوهای کنشگری و مقاومت گروهی چنان قدرتمند بوده که ایستادگی در برابر ساختار سلطه جو را ممکن ساخته و شاهد بوده ایم که روژهلات کوردستان و به ویژه کرماشان و مناطق همجوار آن همواره از مراکز برافراشتن پرچم مبارزه علیه سرمایه داری اسلامی بوده است.
همچنین باید اضافه کرد که علیرغم آنکه کلیشه ها و الگوهای مردسالار همواره کوشیده اند زنان را به دلیل اشتغال به کار خانگی از تعریف کارگر مستثنا کرده یا از اولویت ساقط کنند، اما شرایط مورد اشاره سبب می شود تا میان کار اجتماعی شده و کار خانگی پیوندی ناگسستنی وجود داشته باشد و به همین دلیل می باید با تأکید بر اهمیت کار زنان چه در داخل و چه در بیرون از منزل، روز جهانی کارگر را فرصتی برای بذل توجه به اهمیت زنان و کار آنان قلمداد کنیم.
علاوه بر این و خارج از زمینۀ مسائل مرتبط با بحران اقتصادی موجود، می باید به زمینه سازی بخشی از نیروهای به ظاهر سیاسی اشاره کرد که در جنوب کوردستان به همکاری با رژیم های ایران و تورکیه مشغول اند و اخیراً در اتحاد با نیروهای اشغالگر کوردستان اقدامات خیانتکارانه ای را در برخی نقاط ژئواستراتژیک کوردستان به انجام رسانده اند. باید تأکید کرد که این قبیل اقدامات علاوه بر ضدیت با جنبش آزادیخواهانۀ کوردستان، با منافع کارگران و زحمتکشان در کوردستان و دیگر نقاط منطقه نیز در تضاد است و مخالفت با آن می باید به صریح ترین شکلی و با بلندترین فریاد به گوش همگان رسانیده شود.
در آغاز سال کارگری تازه، 134مین سالگرد شهادت کارگران شیکاگو و 54مین سالگرد شهادت کارگران کرماشان را گرامی می داریم و همچون پلاتفرم خلق یارسان اعلام می کنیم که در کنار کارگران، زنان، نیروهای دموکراسیخواه، سوسیالیست و زحمتکشان جهان در نبرد علیه نیروهای سرمایه داری و استعمار داخلی و خارجی قرار داریم و دست نیروهای دموکراتیک و سوسیالیست را در مسیر آزادی، برابری و صلح به گرمی می فشاریم. بر شهدای مقاومت در هر چهار پارچۀ کوردستان، شهدای مطبوعات پژاک ، شهدای مبارزات خلق های ایران به ویژه شهدای آبان 1398، شهدای اول ماه مه در سراسر جهان و تمامی رهروان آرمان آزادی طبقۀ کارگر از استثمار و بردگی درود می فرستیم و آرمان کارگران را آرمان خویش می دانیم. بی شک برای دستیابی به برابری، صلح و زندگی جمعگرایانۀ دموکراتیک در جامعه ای غیرطبقاتی و متکثر چاره ای به جز مقاومت در برابر سرمایه داری و درهم شکستن نیروهای سیاسی آن وجود ندارد.
پلاتفرم یارسان
اول ماه مه 2020، روز جهانی کارگر
کرماشانی / 01 May 2020
تعدادی از صیادان در کیش روز سه‌شنبه ۹اردیبهشت در اعتراض به اختصاص ندادن سهمیه سوخت به آنها در مقابل سازمان منطقه آزاد کیش تجمع کردند.
به گفته‌ی آنان، بیش از دو ماه است که صیادان این منطقه هیچ گونه سهمیه سوختی دریافت نکرده اند. و این موضوع باعث شده که شماری از آنان عملا بیکار شوند. آنها افزودند ماهیگیری تنها منبع درآمد آنها است و در صورت تداوم این روند دست به اعتراضات گسترده تری خواهند زد.
گروهی از عشایر «نصرآباد» با تجمع مقابل بخشداری «جرقویه سفلی» از بخش‌های اصفهان نسبت به «عدم تخصیص نفت به عشایر» اعتراض کردند. معترضان با حضور در بخشداری، نسبت به آنچه که آن را «تحریم نفتی عشایر» می‌دانستند، اعتراض کردند و دست نوشته‌هایی به همراه داشتند.
رئیس شرکت پخش فرآورده‌های نفتی وعده داد که طی ۶مرحله نفت توزیع شود.
روز چهارشنبه ۱۰اردیبهشت، جمعی از کارگران واحدهای تولیدی قائمشهر نسبت به قراردادهای موقت و بی‌توجهی به قانون کار در هنگام عقد قرارداد دست به اعتراض زدند.
به گفته یکی از کارگران معترض، چطور میشود که هر سال اجاره خانه‌های ما دو برابر شده اما حقوق ما تنها چند درصد افزایش می‌یابد، کارفرماها تا قبل از کرونا سود حاصله را چه می‌کردند؟ وی همچنین افزود: قراردادهای سفید امضا و ممانعت به عمل آوردن از تجمعات و اعتراضات کارگری از جمله مصادیق ناامنی شغلی در جامعه کارگری است. تا زمانی که اراده و حاکمیت کارفرما هنگام عقد قرارداد بر کارگر حکم فرما باشد و از مواد مختلف قانون کار در چارچوب منافع خود بهره ببرد و هیچ تنبیهی برای تخلف کارفرما در قانون لحاظ نشود، امنیت شغلی کارگران با تهدیدات بسیاری مواجه است.
روز پنجشنبه ۱۱اردیبهشت، جمعی از کارگران سابق فولاد زاگرس نسبت به تعیین دستمزد توسط به اصطلاح “شورای عالی کار” دست به اعتراض زدند.
به گفته ی کارگران معترض،ما کارگران متحدانه تا تعیین دستمزد براساس ماده ۴۱قانون کار، براساس تورم واقعی ساکت نخواهیم نشست و حق خود را میگیریم. حتی اگر مجددا بازداشت و زندانی شویم. لازم به ذکر است در پایان این کارگران روز جهانی کارگر را به تمامی کارگران و زحمتکشان عزیز وفعالین کارگری و مدنی تبریک گفتند.
روز پنجشنبه ۱۱اردیبهشت تعدادی از مال‌باختگان و مشتریان شرکت آذویکو در اعتراض به کلاهبرداری این شرکت و عدم تحویل شش هزار خودرو ام جی ۳۶۰ و عدم پاسخگویی قوه قضاییه تجمع اعتراضی برپا کردند.
آذویکو با اطمینان دادن به ثبت‌نام‌کنندگان، اقدام به پیش‌فروش خودروها در اردیبهشت سال ۹۷ کرد اما تا کنون و بعد از گذشت دوسال با وجود دریافت ارز دولتی۴۲۰۰ تومانی هنوز این خودروها را تحویل مشتریان نداده است.
به گفته یک عضو شورای شهر مشهد، به دلیل شیوع کرونا و تعطیلی بسیاری از فعالیت‌ها، ۴۰هزار کارگر فصلی در مشهد بیکار شده‌اند.
این فرد با اشاره به این که ۷۰درصد درآمد شهر از محل کار ساختمانی و ساخت و ساز است، اظهار کرد: بیکاری ناشی از شیوع کرونا شامل اکثر صنوف شهر شده و تنها ۴۰هزار کارگر ساختمانی فصلی در مشهد بیکار شده‌اند. گفتنی است این فقط بخشی از آماری است که این کارگزار اعلام کرده‌است.
در آستانه روز جهانی کارگر، تجمع‌های اعتراضی کارگران برای دریافت حقوق معوق و بهبود شرایط استخدام در شهرهای ایران افزایش یافته؛ همزمان مرکز پژوهش‌های مجلس درباره از دست رفتن دست‌کم دو میلیون و ۸۷۶ هزار شغل در پی بحران کرونا هشدار می‌دهد.
با این وجود حسن روحانی،روز پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت‌ماه اعلام کرد که بر اساس گزارش وزیر کار تعاون و رفاه اجتماعی روند ثبت‌نام بیمه بیکاری برای کسانی که کارشان را از دست داده‌اند، متوقف شده است. این اظهارات در شرایطی است که رسانه‌های دولتی در روزهای اخیر به نقل از مدیران کل کار در استان‌ها از ادامه و افزایش شمار ثبت‌نام‌کنندگان بیمه بیکاری گزارش می‌دهند. تا روز چهارشنبه در کل کشور بیش از ۱۶۰ هزار نفر متقاضی دریافت بیمه بیکاری شده‌اند.
اتحاد بازنشستگان
@etehad_bazn
اخبار اعتراضات مردمی / 02 May 2020
بیانیه تعدادی از تشکل‌های مستقل دانشجویی درباره روز جهانی کارگر 1399
روز جهانی کارگر، علیه نظام سرمایه داری و توحش سازماندهی شده آن
روز جهانی کارگر امسال در شرایطی توسط میلیون‌ها کارگر و مزدبگیر در سرتاسر دنیا و به عنوان روزی اعتراضی گرامی داشته میشود که در چند ماه گذشته، زندگی واقعی و مادی بشر به شدت تحت تاثیر شیوع ویروس کرونا قرار داشته. اپیدمی‌ای که به بشر قرن 21 نشان داد، حاکم ساختن سود و بهره کشی در مناسبات تولیدیِ سرتاسر دنیا، نه فقط یک ظلم تاریخی در حق میلیاردها انسان و واریز کردن زحمات شبانه روزی آنان به جیب سرمایه‌دارها و مفتخورها است؛ بلکه تحمیل فرمول استثمار شونده و استثمارگر (سرمایه داری) حتی با ادامه حیات بشریت نیز در تضاد است.
نظام سرمایه داری به خصوص در سال‌های اخیر، به منظور افزایش سوددهی و امکان غارت و چپاول بیشتر جامعه؛ اگر نگوییم تمام، اما بیشتر امکانات اجتماعی نظیر بهداشت و درمان، آموزش و پرورش و … را که مردم حکومت‌ها را به پرداختن و رعایت کردن آن مجبور کرده بودند، از جامعه دریغ کرده است. همین عامل در عقب ماندن و فراگیر نبودن امکانات بهداشت و درمان و به تبع مرگ صدها هزار نفر در جریان شیوع کرونا، عامل مستقیم بوده و هست.
در واقع علی رغم آنکه نظام سرمایه داری در سرتاسر جهان توانسته است بر پایه فرمول‌های اقتصادی-سیاسی خود و البته به کمک سرکوبی سیستماتیک، وضعیت موجود را روز به روز برای توده مردم مشکل‌تر کند و کیسه‌های خود را پر پول تر؛ در نتیجه مقابله با ویروسی مانند کرونا، ناتوان گشته و حتی در پیشرفته‌ترین کشورهای جهان نیز شاهد فلاکت، بیکاری، بیماری و مرگ روزانه هزاران انسان هستیم.
در حالی که مطالبه همیشگی و پاسخ طبقه کارگر، عموم جامعه و همچنین ما دانشجویان رو به این وضع خفت‌بار، ایجاد جامعه‌ای بر پایه آزادی و برابری همگانی بوده است. جامعه‌ای که انسان در آن فارغ از شغل و مهارتش و به واسطه عامل انسان بودن، حق زندگی‌ای مرفه و لایق شأن انسان را داشته باشد.
نظام حاکم در ایران اما، به عنوان نماینده سیاسی این نظام استثمار و بی حقوقی در ایران؛ عریان‌تر، وحشی‌تر و بی‌پرده‌تر از دولتهای متعارف سرمایه داری در جهان، مشغول تشدید وضعیت نامناسب زندگی بشر به واسطه اعمال بی‌حقوقی بیشتر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی رو به جامعه است.
به همین واسطه ما در ایران شاهد فقر و فلاکت بیشتر، بردگی مزدی و استثمار وحشیانه تر، تقریبا نبود هیچگونه امکانات رفاهی اجتماعی برای عموم مردم، تبعیض و سرکوبی نهادینه توسط حاکمیت و البته بیکاری و تورمی بی سابقه هستیم که تامین معاش حداقلی روزانه بخش وسیعی از جامعه را هم با مشکل مواجه کرده است.
این تحمیل همراه بوده با صدها و هزاران معضل اجتماعی‌ای که رو به انسانیت در این جامعه دهان کجی کرده و عملا امکان زندگی با حداقل استانداردهای حتی نظام‌های سرمایه داری در سایر نقاط جهان را هم برای عموم این جامعه ناممکن ساخته است. در کنار این غارت و دزدی بی سابقه هم، سیستم عریض و طویل سرکوبی قرار دارد که رو به هر ندای آزادی‌خواهانه و برابری طلبانه‌ای، شمشیر می‌کشد و نتیجه آن کارنامه بیش از 4 دهه اعدام، شکنجه و تلاش برای به حاشیه راندن آزادی‌خواهان در این جامعه بوده است.
البته که رَوَند مذکور هیچگاه با سکوت و سر خم کردن ما دانشجویان، کارگران و عموم جامعه همراه نبوده. کما اینکه پس از تلاش های فراوان حکومت در سال های اخیر برای منفعل ساختن جامعه و فعالین سیاسی و اجتماعی، طی یک سال گذشته جامعه ایران جامعه ای پویا و زنده بوده است که توانسته تغییرات بزرگی را بوجود بیاورد و مقدمات تغییر کامل بنیادهای جامعه برای دست یافتن به یک جامعه انسان محور را پایه ریزی کند.
اعتراضات از روز جهانی کارگر سال گذشته تا هم اکنون؛ علیه حجاب اجباری و قوانین تحمیلی اسلامی در دانشگاه در اردیبهشت سال گذشته، علیه کلیت وضع موجود در آبان ماه در سطح سراسری، علیه کشتار و جنایت در آبان و دیماه؛ از مواردی بودند که نشاندهنده خیز جدی جامعه برای “تغییر” است. همینطور افشاگری مداوم جنبش های اعتراضی و فعالین این جنبش ها علیه عملکرد سودجویانه حاکمیت در قبال شیوع کرونا نیز از دیگر موارد رویارویی خواسته های جامعه و حکومت بوده است.
به همین خاطر صراحتا اعلام می‌داریم که لازم است مطالباتی که خواسته‌های عمومی جامعه هم هستند، به عنوان چراغ راه مبارزات‌مان علیه وضعیت مسموم امروز قرار گیرد:
– ایجاد تشکل‌های مستقل از حکومت؛ اعم از کارگری، دانشجویی و اداره شورایی تمام جامعه
– آزادی اعتصاب، تظاهرات، اعتراض، آزادی بیان و عقیده، تشکل و تحزب
– آزادی تمام زندانیان سیاسی و منع تعقیب قضائی آنان
– برابری زنان و مردان در تمام عرصه های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی
– افزایش حداقل دستمزد به میزان ٩ میلیون تومان در ماه (مطابق مطالبه تشکل‌های مستقل از حکومت کارگری)
– برقراری بیمه‌های اجتماعی و بویژه بیمه‌های درمانی و حق بیکاری برای کارگران بیکار و جویندگان کار
– رفع کامل تبعیض بر پایه جنسیت، قومیت، ملیت، عقیده و مذهب و الغای تمام قوانین مربوطه
– بهداشت و آموزش رایگان
– ترمیم حقوق بازنشستگان به طوری که از حداقل دستمزد کمتر نباشد، یکسان سازی حقوق بازنشستگان و شاغلان، بیمۀ کامل و تأمین مسکن برای بازنشستگان، نظارت نمایندگان منتخب بازنشستگان بر صندوق‌های بازنشستگی و دارائی‌های عمومی بازنشستگان
– معالجه و مداوای کامل و رایگان همۀ بیماران کرونائی؛ افزایش حقوق و پرداخت پاداش به همۀ کارکنان بهداشت و درمان بویژه در مبارزه با کرونا؛ تأمین زندگی خانواده‌های جانباختگان کرونا
– منع کار کودکان و تأمین زندگی و آموزش کودکان کار
– دانشجویان پیشرو دانشگاه اصفهان (@isfahanuni97)
– جمعی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
– جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد نجف آباد
– جمعی از دانشجویان دانشگاه علمی کاربردی مشهد
– جمعی از دانشجویان دانشگاه پلی تکنیک تهران
– جمعی از دانشجویان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
– کانال دانشگاه ما
@Daneshgah_ma
بیانیه تعدادی از تشکل‌های مستقل دانشجویی درباره روز جهانی کارگر 1399 / 02 May 2020