ایمان گنجی ــ ابراهیم رئیسی، عضو کمیته مرگ در کشتار تابستان ۶۷، نماد خشونتی عریان است که برای تثبیت و محافظت از اقتدار به کار گرفته می‌شود. او در عین حال نماد دوران تثبیت پس از مرگ نخستین ولی فقیه، و گذار از کاریزما به نهادسازی در بالاترین موضع قدرت است. برکشیدن این چهره قضائی جنایتکار به جایگاه شخصیتی معنوی و وحدت‌بخش چه معنایی دارد؟ یک ملاحظه نظری.