کنگره آمریکا از وزارت دفاع این کشور خواسته است تا گزارشی از «پدیده‌های ناشناس هوایی» یا UAP ارائه دهند. این گزارش هنوز تحویل داده نشده، اما بر اساس اخباری که رسانه‌ها منتشر کرده‌‌اند تقریبا می‌دانیم این گزارش حاوی چه مسائلی است.

گزارش قرار است مجموعه‌ای از اطلاعاتی باشد که نهادهای اطلاعاتی آمریکا درباره اشیای پرنده ناشناخته در اختیار دارند. در میان این اطلاعات، شماری از ویدیوهای بحث برانگیزی دیده می‌شود که توسط جت‌های جنگنده‌‌ نیروی دریایی آمریکا ضبط شده است. در مجموع این گزارش بر اساس ۱۲۰ مورد واقعه مشاهده «شی ناشناس پرنده»  تهیه شده است.

سوال‌های اساسی مطرح شده از این قرارند:

  • آیا این اشیا، هواپیماهای بی‌سرنشین دشمن هستند؟
  • آیا فیلم‌ها ساختگی است؟
  • یا بشقاب پرنده‌ها سرانجام به زمین آمده‌اند؟

جواب کوتاه: هنوز شواهدی در دست نیست که این تصاویر مربوط به سفینه‌های آدم فضایی‌ها باشند. اما این احتمال هم رد نشده است. به عبارتی دیگر ممکن است این‌ها بشقاب پرنده باشند یا نباشند!

وزارت دفاع آمریکا ۳ ویدیوی از طبقه‌بندی خارج شده را منتشر کرد که در آن «اشیا ناشناس پرنده» دیده می‌شدند

پس این همه سر وصدا برای چیست؟ 

کسانی که از محتوای گزارش وزارت دفاع اطلاع دارند می‌گویند که نویسندگان گزارش از دادن پاسخ قطعی به این سوال طفره رفته‌اند، و تنها تایید کرده‌اند که این اشیای پرنده ساخت آمریکا چه ارتش و چه غیر نظامیان نیستند.

اینجاست که راه برای تئوری‌های مختلف باز می‌شود: پهپاد خارجی؟ سلاح‌های هایپرسونیک ( ماورای صوت)، یا سخت‌افزاری فوق پیشرفته؟

سناریوهای بالا هریک می‌توانند کابوس پنتاگون باشند، اما برای ما مردم عادی هیچ‌چیز جذاب‌تر و هیجان انگیزتر از سناریوی آدم‌فضایی‌هایی که با بشقاب‌پرنده برای رصد زمین آمده‌‌اند، نیست.

رصد اشیای ناشناخته فضایی و تئوری‌های توطئه‌ای که همراه با آن مطرح می‌شوند، قدمتی نسبتا طولانی دارد. بیش از ۷۰ سال است که رسانه‌ها و مردم از مشاهده اشیا پرنده ناشناخته در آسمان می‌گویند.

وزارت دفاع آمریکا می‌گوید که در نظر داشته تا دانسته‌‌های خود را در مورد «پدیده‌های ناشناس هوایی» یا UAP که همچنین به نام «شیء ناشناس پرنده» یا UFO معروف است، گسترش دهد و در نهایت به این نتیجه برسد که این پدیده‌های ناشناخته آیا تهدیدی برای امنیت ملی به حساب می‌آیند یا نه.

گزارش غیر محرمانه قرار است حدود دو هفته دیگر به کنگره فرستاده شود.

برخی از موارد مشاهده این اشیاء ناشناس پیش از این در رسانه‌ها گزارش شده‌اند، از جمله ماه گذشته  در برنامه ۶۰ دقیقه سی‌بی‌اس، که در آن خلبانان نیروی دریایی آمریکا از تجربیات خود در مواجهه و مشاهده این اشیای ناشناس پرنده گفتند. به گفته آن‌ها این اشیا با سرعتی بسیار زیاد و قابلیت مانوری حیرت‌انگیز حرکت می‌کرده‌اند. 

ماه آوریل سال گذشته، وزارت دفاع آمریکا ۳ ویدیوی از طبقه بندی خارج شده را منتشر کرد که در آن «پدیده‌های غیر قابل توضیح هوایی» دیده می‌شدند.

رصد اشیای ناشناخته فضایی  و تئوری‌های توطئه‌ای که همراه با آن مطرح می‌شوند، قدمتی نسبتا طولانی دارد. بیش از ۷۰ سال است که رسانه‌ها و مردم از مشاهده اشیا پرنده ناشناخته در آسمان می‌گویند. 

 زمین بیش از چهار میلیارد سال است که وجود داشته و انسان‌ها نیز دستکم ۳۰۰ هزار سال است روی زمین زندگی می‌کنند. اگر واقعا فضایی‌ها برای دیدار زمین آمده‌اند، چرا الان؟

سال‌هاست که مردم کره زمین از ژاپن در شرق دور گرفته تا آمریکا در غرب شیفته این بحث بی‌پایان هستند: آدم فضایی‌ها و بشقاب پرنده وجود دارد یا نه؟ آنها که به زندگی فرازمینی باور ندارند به آنها که باور دارند می‌خندند و متاسفانه گزارش اخیر پنتاگون نیز نه تنها کمکی به روشن شدن موضوع نکرده بلکه بر ابهامات می‌افزاید.

یک مورد کلاسیک: یوفوی تهرانی

در ایران نیز چندین بار «شیء ناشناس پرنده» یا UFO مشاهده شده است.

شاید معروفترین آن، همان  نخستین مورد در ۱۹ سپتامبر سال ۱۹۷۶ (۲۶ شهریور ۱۳۵۵)  باشد که گزارش آن حتی به وزارت دفاع آمریکا رسید.

در گزارشی که کمیته ملی تحقیق آمریکا در زمینه پدیده‌های ناشناخته هوایی – که بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰ میلادی فعال بود – در مورد پدیده ناشناس در آسمان تهران نوشت، چنین آمده است:

«ساعت ۱۲و نیم شب ۱۹ سپتامبر ۱۹۷۶ ، چهار شهروند ساکن شمیران در تماس تلفنی گفتند که اشیای عجیبی در آسمان مشاهده کرده‌اند. برخی آن را چیزی شبیه پرنده و برخی دیگر به هلیکوپتری با چراغ توصیف کرده بودند. در آن زمان هیچ هلیکوپتری در فضا پرواز نمی‌کرد.»

بر اساس این گزارش به شهروندان گفته شده بود که نگران نباشند و احتمالا آنچه دیده‌اند ستاره بوده است. اما فقط شهروندان تهرانی این اشیا عجیب را ندیدند، گزارش هایی از برج مراقبت پرواز مهرآباد و دیگر منابع معتبر سبب می‌شود تا برای بررسی بیشتر از پایگاه هوایی شاهرخی، دو فانتوم به تهران اعزام شوند.

بر اساس مشاهدات یکی از خلبان‌ها موفق می‌شود به این جسم ناشناس نزدیک شود. بر اساس اطلاعات رادار هواپیما اندازه این شی تقریبا اندازه یک هواپیمای بویینگ ۷۷ بوده، شکل این جسم اما به دلیل نور شدیدی که از آن ساطع می شده، قابل تشخیص نبوده است.

در نهایت تعقیب و گریزی هم میان شی پرنده و فانتوم ایرانی صورت می‌گیرد.

در این گزارش به تفصیل و جزئیات اطلاعات مربوط به شی مشاهده شده درآسمان تهران آمده است از جمله این که نور این شی پرنده به صورت ممتد نبوده، مستطیلی و چشمک زن بوده و رنگ آن بین آبی، سبز، قرمز و نارنجی تغییر می‌کرده است.

پرونده این شی ناشناس پرنده از موارد کلاسیک UFO (یوفو) به حساب می‌آید و در بسیاری از مطالعات مربوط به این پدیده به آن اشاره شده است.

مورد تهران به چند دلیل اهمیت زیادی دارد. از جمله شاهدان متعدد و زاویه دید آنها که هم  در آسمان و هم بر روی زمین بوده است. بسیاری از شاهدان افرادی معتبر بودند از جمله ژنرال‌های نیروی هوایی ایران و افراد برج مراقبت پرواز فرودگاه. همچنین اطلاعات رادار وجود این شی پرنده را تایید می‌کرد.

گزارش نیکاپ (کمیته ملی تحقیق در زمینه پدیده‌های ناشناخته هوایی) از یوفوی تهرانی یک سال پس از مشاهده یوفو در تهران منتشر شده و در پایان آن آمده که واقعه تعقیب و گریز یوفو توسط جت‌های ایرانی بی‌شک از نمونه‌های منحصر بفرد در تاریخ اشیای پرنده ناشناخته است.

بر اساس این گزارش دولت ایران یک پرونده مفصل از این جریان تهیه کرده بوده،  که همه را در اختیار آمریکایی‌ها قرار نداده است.

یوفوی تهرانی هرچند اولین مورد ثبت شده از مشاهده یوفو بود اما آخرین آن نبود، تابستان ۱۳۶۱ در اصفهان، مرداد ۱۳۸۲ در سواحل شمال ایران، بهار ۱۳۸۳ در چند شهر شمال ایران از جمله تبریز و اردبیل و سال ۱۳۹۰ در کرمان نیز شی ناشناخته پرنده مشاهده شده است.