محمود صادقی، حیدر قربانی، حسین کمانگر، اکبر گویلی و حبیب لطیفی، پنج زندانی سیاسی هستند که در روزهای اخیر در اعتراض به اعمال شکنجه بر فعالان مدنی از طریق حبس آنها در سلول انفرادی، شکایت خود را علیه این روش از شکنجه اعلام کرده‌اند.
به نوشته وبسایت کانون مدافعان حقوق بشر، این زندانیان سیاسیِ محبوس در زندان سنندج، هم‌زمان با روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه (۲۶ ژوئن/ پنجم تیرماه)، شکایت خود علیه آمران و عاملان حبس خود در سلول انفرادی را در دفتر زندان ثبت کرده‌اند.
کمپین توقف سلول انفرادی ۱۱ اسفند سال ۹۹ با ثبت شکایت ۲۳ نفر از فعالان سیاسی و مدنی علیه سلول انفرادی اعلام موجودیت کرد و شکایت زندانیان سیاسی محبوس در زندان سنندج، چهارمین اقدام جمعی فعالان سیاسی و مدنی برای ملحق شدن به کمپین یاد شده است.
پیش از این و در تاریخ ششم خردادماه سال‌جاری، گروهی از فعالان سیاسی و مدنی که در دوره‌های مختلف در سلول‌های انفرادی شکنجه شده‌اند، از جمله نرگس محمدی، جعفر عظیم‌زاده، شهناز اکملی، محمد رسول‌اف، امیرخسرو دلیرثانی، بهزاد عرب‌گل، حوری فرج‌زاده، معصومه دهقان، راحله راحمی، مزدک علی‌نظری، مجید دری، محمدرضا معمار صادقی، بهزاد همایونی، پوران ناظمی، شکرالله مسیح‌پور، روح‌الله مردانی و ویدا ربانی، با حضور در یکی از دفاتر قضایی تهران، علیه آمران و عاملان آزار سلول انفرادی اعلام شکایت کردند.
پیش از آن و در اردیبهشت‌ماه هم ۱۸ زندانی محبوس در زندان‌های ایران از جمله زندان رجایی شهر و زندان اوین با ثبت شکایت علیه سلول انفرادی به این کمپین پیوستند.
بیشتر بخوانید: کمپین توقف سلول انفرادی سومین شکایت جمعی را علیه آمران این نوع آزار ثبت کرد
شکنجه از طریق حبس در سلول انفرادی، یکی از چند روش شناخته شده شکنجه در بازداشت‌گاه‌ها و زندان‌های سراسر ایران است. جمهوری اسلامی ایران از معدود کشورهایی است که در کنار عربستان، سومالی، پاکستان و افغانستان همچنان از پذیرش کنوانسیون منع شکنجه سازمان ملل خودداری می‌کند. این در حالی است که از میان جامعه بین الملل، تاکنون بیش از ۱۶۰ کشور به این کنوانسیون ملحق شده‌اند.
همچنین طبق ماده هفت کنوانسیون بین المللی حقوق سیاسی و مدنی که دولت ایران هم آن را امضا کرده، استفاده از شکنجه، منع شده است.
رواج شکنجه به اشکال مختلف در بازداشت‌گاه‌های متعلق به نهادهای امنیتی در ایران در حالی است که براساس ماده پنج اعلامیه جهانی حقوق بشر، هیچ‌کس نباید مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی او شود.
در سال‌های اخیر تلاش‌هایی از سوی مدافعان حقوق بشر در داخل و خارج از ایران برای لغو کامل همه اشکال شکنجه به‌ویژه به‌کارگیری سلول انفرادی برای متهمان سیاسی، آغاز شده است.
در یک نمونه از این اقدامات، نرگس محمدی، فعال حقوق بشر در ایران با همکاری شیرین عبادی، حقوق‌دان و دبیر کانون مدافعان حقوق بشر، به‌تازگی یک کتاب با نام «شکنجه‌ی سفید»، با همین موضوع منتشر کرده است. این کتاب مجموعه‌ای است از روایت‌های ۱۲ زن که در سال‌های گذشته توسط نهادهای امنیتی با حبس در سلول انفرادی تحت آزار و شکنجه قرار گرفته بودند.