در این بیانیه که تا صبح یکشنبه ۲۷ تیر بیش از ۹۰۰ دانشجو آن را امضاء کردند، آمده است:
امروز فریاد دادخواهی طبقه کارگر از هر طرف شنیده می‌شود. مناسبات ضداجتماعی موجود و سازوکارهای ناعادلانه اعتراض بخش وسیعی از جامعه را به‌دنبال داشته است، تجمیع منافع در دست گروه‌های خاص منجر به بی‌بهره‌گی طبقه عام شده است. کارگران زحمت‌کش نفت و پتروشیمی در جای‌جای این سرزمین از چنین رویه‌های نابخردانه‌ای که نتیجه‌ای جز فرسایش منابع و منافع عمومی ندارد خشمگین هستند و این تکاپو و ایستادگی آن‌ها صدای رسای حقیقت و جستن عدالت است.
امضاء کنندگان با بیان اینکه «ما دانشجویان جای‌جای این سرزمین به ایستادگی کارگران باور داشته و خود را فرزندان همین طبقه و بخشی از آنان می‌دانیم»، ضمن اعلام همبستگی با کارگران اعتصابی نوشته‌اند:
«با چشمی بینا و نگران و با واکاوی زمینه‌های موجود تاکید می‌کنیم که نفوذ خصوصی‌سازی و به حراج گذاشتن منابع و نیروی کار مردمان این سرزمین ضربات جبران‌ناپذیری به بخش‌های گوناگون جامعه و به کارگران زده است و حیات جمعی را به‌خطر انداخته است».
در ادامه این بیانیه همچنین با اشاره به اینکه دانشگاه‌ها و فضاهای آموزشی نیز «از گزند خصوصی‌سازی و پولی‌سازی در امان نبوده‌اند»، آمده است:
رویه‌های موجود باعث «افزایش تضاد منافع در جامعه» شده است و چهره جامعه را به‌سان مردمی تکیده و رنج کشیده درآورده است، درحالی که گروه‌هایی برخوردار به اقلیتی تبدیل شده‌اند که با انباشت سوداگرایانه روزبه‌روز جامعه را فقیرتر می‌کنند.
دانشجویان امضاء کننده این بیانیه در پایان نوشته‌اند:
از این‌رو ما دانشجویان خواسته‌هایی مانند مهار گسترش هولناک خصوصی‌سازی‌ها و پیمانکاری‌ها، حق داشتن تشکل مستقل، افزایش دستمزدها به شکلی که با واقعیت زندگی مطابقت داشته باشد، پرداخت معوقات مزدی کارگران و پرداخت به‌موقع دستمزد، بهبود شرایط کار از جمله زمانمندی عادلانه آن، محکوم کردن اخراج کارگران و درخواست بازگشت‌به‌کار کارگران اخراج شده، محکوم کردن برخورد قضایی با کارگران معترض به بی‌عدالتی، ایجاد امنیت شغلی و حذف قراردادهای موقت و ظالمانه، برخورداری از حق همگانی مسکن، امکانات آموزشی، درمانی و رفاهی را برحق و تحقق آن را ضرورتی فوری و انکار ناشدنی می‌دانیم.
در میان امضاءکنندگان این بیانیه نام برخی از فعالان دانشجویی برابری‌خواه، ورزشکاران دانشجو از جمله وریا غفوری، بازیکن تیم فوتبال استقلال تهران و همچنین اسماعیل بخشی، کارگر نیشکر هفت‌تپه به چشم می‌خورد.
به گفته منابع نزدیک به امضاءکنندگان، جمع‌آوری امضاء برای اعلام همبستگی با کارگران همچنان ادامه و امکان افزایش شمار امضاء کنندگان در روزهای آینده وجود دارد.
پیش از این نیز گروهی از شاعران و نویسندگان، اعضای کانون نویسندگان، روزنامه نگاران و همچنین کارگران چندین واحد صنعتی از جمله نیشکر هفت‌تپه، گروه ملی فولاد اهواز، کارگران سنندج و چندین تشکل کارگری در کشورهای عراق، پاکستان و ترکیه با کارگران اعتصابی صنعت نفت اعلام همبستگی کرده بودند.
کارگران پیمانی صنعت نفت که از آخرین روز خرداد امسال دست به اعتصاب زدند به صورت مشخص خواستار حذف شرکت‌های پیمانکاری، حق تشکل‌یابی، افزایش حداقل دستمزدها، کاهش روزهای کار که به طرح بیست ده شهرت یافته است، توقف برخورد امنیتی و پرونده‌سازی برای کارگران و افزایش امکانات سکونتی، بهداشتی در محل پروژه‌ها هستند.
وزیر نفت ایران شرکت‌های پیمانکاری و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را مسئول و پاسخگوی مطالبات کارگران صنعت نفت دانسته و از وزارت نفت رفع مسئولیت کرده است. وزارت کار نیز بنا به آنچه که کارگران روایت کرده‌اند به دنبال تشکیل شوراهای اسلامی کار در مناطق ویژه اقتصادی و انرژی برای کنترل و هدایت اعتراضات است.