هرج و مرج در اطراف فرودگاه کابل این هفته آنقدر بالا بود که پنتاگون روز جمعه ۲۰ اوت اعلام کرد ارتش ایالات متحده مجبور شده با استفاده از سه هلیکوپتر، ۱۶۹ آمریکایی را از ساختمانی در ۲۰۰ متری فرودگاه کابل، به داخل آن منتقل کند.
در حالی که کشورهای غربی تلاش می‌کنند سرعت خروج از افغانستان را در میان هرج و مرج‌‌ها و گزارش‌های مربوط به خشونت طالبان افزایش دهند، جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا با انتقاداتی در مورد برنامه دولتش برای خروج نیروهای آمریکایی و تصرف سریع شبه نظامیان اسلامی در این کشور مواجه است.
با این حال بایدن روز گذشته پس از سخنرانی در کاخ سفید به خبرنگاران گفت:
«من هیچ تردیدی در مورد اعتبار آمریکا از سوی متحدانمان ندیده‌ام. در حقیقت دقیقاً برعکس. ما عمل می‌کنیم. متعهد به آنچه گفته‌ایم هستیم.»
پروازهای تخلیه ایالات متحده از فرودگاه کابل، روز جمعه بیش از شش ساعت متوقف شد. مقامات آمریکایی به دنبال کشورهایی می‌گشتند که مایل به پذیرش افرادی باشند که از افغانستان فرار می‌کنند. این پروازها همان روز از سر گرفته شد.
بایدن هم در اظهارات خود به ۱۶۹ آمریکایی منتقل شده توسط ارتش اشاره کرد. جان کربی، سخنگوی وزارت دفاع بعداً گفت که تصمیم به استفاده از هلیکوپترها روز پنجشنبه گرفته شد، زیرا گروه نتوانست از هتل نزدیک به فرودگاه به خروجی برسد.
ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو وضعیت خارج از فرودگاه کابل را «بسیار وخیم و دشوار» توصیف کرده است. چندین کشور عضو ناتو برای ادامه تخلیه تا مهلت مقرر در ۳۱ اوت تحت فشار بودند.
بایدن علی رغم درخواست‌های بین المللی و داخلی هم از طرف دموکرات‌‌ها و هم جمهوری خواهان از این مهلت عقب‌نشینی نکرده است.
او گفته نمی‌تواند پیش بینی کند که نتیجه نهایی در افغانستان چه خواهد بود اما قول داده که بر اساس سوابق حقوق بشری طالبان با سایر کشورها برای ایجاد «شرایط سخت» برای هرگونه همکاری یا به رسمیت شناختن آنها همکاری کند.
بایدن گفته:
«طالبان به دنبال کسب مشروعیت هستند، آنها باید بفهمند چگونه می‌خواهند کشور را حفظ کنند. شرایط سختی وجود خواهد داشت. شرایط سختی که ما اعمال خواهیم کرد بستگی به این دارد که آنها چگونه با زنان و دختران رفتار کنند، چگونه با شهروندان خود رفتار کنند.»
اگرچه طالبان از هفته گذشته و به دنبال تصوف ناگهانی کشور به دنبال نشان دادن چهره معتدل‌تری از خود بوده است، اما این گروه از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ قبل از اینکه توسط نیروهای تحت رهبری آمریکا به دلیل پناه دادن به شبه نظامیان القاعده، به دنبال حوادت ۱۱ سپتامبر سرنگون شود، با مشت آهنین حکمرانی کرده است.
بسیاری از افغان ها از بازگشت به حکومت خشن طالبان در اواخر دهه ۱۹۹۰ می‌ترسند. در آن زمان این گروه زنان را خانه‌نشین کرد، تلویزیون و موسیقی را ممنوع کرد، دست سارقان مشکوک را قطع کرد و اعدام‌های عمومی را انجام داد.
هراس‌افکنی طالبان در افغانستان شروع شده است
افغان‌ها و گروه‌های بین‌المللی نجات گزارش داده‌اند که طالبان به دنبال انتقام خشونت‌آمیز و برخورد خشن با اعتراضات هستند. آنها همچنین به دنبال افرادی می‌گردند که قبلاً پست دولتی داشتند، از طالبان انتقاد کرده یا با آمریکایی‌ها همکاری کرده‌اند.
بر اساس یک گزارش اطلاعاتی از سوی مرکز تحلیل‌های جهانی نروژ، طالبان شروع به تهیه لیست سیاه افغان‌هایی کرده است که با دولت یا نیروهای آمریکایی و انگلیسی کار کرده اند و آنها را به مجازات شرعی تهدید کرده است.
بر اساس این گزارش، هرکسی که با رژیم سابق همکاری کرده، باید به «کمیسیون نظامی امارت اسلامی افغانستان» گزارش دهد، در غیر این صورت خانواده های آنها دستگیر و مجازان می‌شوند. این سازمان اعلام کرده:
«ما انتظار داریم هر کس که قبلاً با نیروهای ناتو/آمریکا و متحدان آنها کار کرده، به همراه اعضای خانواده‌اش در معرض شکنجه و اعدام قرار گیرد.»
این در حالی است که طالبان خواستار وحدت شده‌اند و از امامان خواسته‌اند در نماز جمعه مردم را ترغیب کنند که کشور را ترک نکنند.
یکی از شاهدان گفته که روز پنجشنبه طالبان به تظاهرات‌کنندگان در شهر اسدآباد در شرق شلیک کردند چندین نفر کشته شدند. در دو شهر شرقی دیگر -جلال آباد و خوست- همزمان با جشن‌های استقلال افغانستان در سال ۱۹۱۹ از کنترل انگلیس، اعتراضات مشابهی صورت گرفت.
عفو بین‌الملل اعلام کرده که محققان این سازمان با شاهدانی در ولایت غزنی گفت‌وگو کرده‌اند که به آنها گفته‌اند طالبان ۹ مرد هزاره را در روستای موندرخت بین چهارم تا ششم ژوئیه کشته‌اند.
هزاره ها مسلمانان شیعه‌ای هستند که قبلاً تحت تعقیب طالبان بوده‌اند و در سال‌های اخیر در تحصیل و موقعیت اجتماعی پیشرفت‌های بزرگی داشته‌اند.
عفو بین‌الملل می‌گوید ممکن است تعداد زیادی از قتل‌ها گزارش نشده باشد زیرا طالبان خدمات تلفن همراه را در بسیاری از مناطقی که تصرف کرده‌اند، برای جلوگیری از انتشار تصاویر قطع کرده‌اند.
در یک حادثه دیگر، جنگجویان طالبان یکی از بستگان یک روزنامه نگار افغان را که در شبکه تلویزیونی آلمانی دویچه وله کار می کرد و در غرب افغانستان به دنبالش بودند، کشتند.
با این حال رکت رحمتی، معاون سفیر افغانستان در قطر به رویترز گفته است:
«طالبان با واقعیت جدید افغانستان روبه‌رو هستند که افغان‌ها همان افغان‌های ۲۰ سال پیش نیستند. افغان‌ها، شامل مردان و زنان با وجود این که تفنگ طالبان به سوی آنها نشانه رفته بود، در کابل تظاهرات کردند. آنها به بی‌عدالتی اعتراض می‌کنند. آنها از هویت و پرچم خود دفاع می کنند.»
وزارت امور خارجه ایالات متحده اعلام کرده که نزدیک به ده کشور از اروپا تا خاورمیانه به پروازهایی با افراد تخلیه شده از کابل اجازه فرود می‌دهند.
کانادا هم گفته که پذیرش پناهندگان اضافی را به نمایندگی از ایالات متحده یا دیگر متحدانش در نظر می گیرد.
بشر قرن 21 در بهت و حیرت تمام، چهره های آشفته و عجیب طالبان کلاشینکوف بدست را در رسانه ها شاهد است. آنها بی محابا تمدن بشری و انتخابات را به استهزاء گرفته و گویا فکر می کنند مالک جان و مال و ناموس مردم افغانستان هستند.
((انتخابات درست و سازنده، نخستین داروی دردهای یک سرزمین است . فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی – کتاب سرخ))
ORODIST / 21 August 2021