نظرسنجی‌ها در مورد انتخابات سال آینده در فرانسه حاکی از آن‌اند که اریک زمور و مارین لوپن از حمایت نزدیک به یک سوم رأی دهندگان فرانسوی برخوردار می‌شوند.

در حالی که حدود شش ماه به انتخابات ریاست‌جمهوری در فرانسه باقی مانده، تنور رقابت‌ احزاب بسیار داغ است.

رسانه‌های فرانسوی در هفته‌های گذشته، دغدغه‌شان نه سرنوشت امانوئل مکرون که قدرت‌گیری راست افراطی بوده است.

آخرین نظرسنجی انتخابات، که در روز  ۶ اکتبر/۱۴ مهرماه منتشر شد، نشان داد که دو چهره راست افراطی ۳۲ درصد رای خواهند داشت. ۱۷ درصد برای اریک زمور و ۱۵ درصد برای مارین لوپن.

درصد تمایل به امانوئل مکرون در میان کسانی که در نظرسنجی شرکت کرده‌اند هم ۲۴ درصد بود.

گمان می‌رود اقبال رای‌دهنده‌ها به جریان چپ، مشتمل بر سبزها، حزب سوسیالیست، حزب کمونیست و حزب «فرانسه تسلیم‌ناپذیر»(La France Insoumise)، تنها ۲۵ درصد باشد.

یک نظرسنجی تازه شگفتی جدید به بار آورد: در میان جناح راست افراطی، در انتخابات آینده مارین لوپن رقیب اصلی مکرون نیست. این بار یک چهره جنجالی از میان راست افراطی برخاسته که بیشتر از لوپن مورد توجه قرار گرفته است. اربک زمور، شخصیتی سرسخت و اهل جدال هنوز به صورت رسمی نامزدی‌اش در انتخابات را اعلام نکرده است، ولی حضور دائم او در مناظره‌های تلویزیونی بر محبوبیتش در میان طرفداران راست افراطی افزوده است.

ظهور زمور و گفتمان راست افراطی

در روز  ۱۶ سپتامبر/ ۲۵ شهریور، اریک زمور کتابی منتشر کرد با عنوان «فرانسه آخرین کلامش را نگفته است». این کتاب به سرعت در صدر فهرست پرفروش‌ترین کتابهای آمازون در فرانسه قرار گرفت و در دو هفته پس از انتشار حدود ۱۳۰ هزار نسخه فروش داشت.

اریک زمور و مارین لو پن − دو چهره راست افراطی فرانسه
اریک زمور و مارین لو پن − دو چهره راست افراطی فرانسه

انتشار گسترده ایده‌های وی، که منتقدان آن را حتی از نظرات لوپن هم راست‌گرایانه‌تر می‌دانند، سبب نگرانی چهره‌ها در همه طیف‌های سیاسی شده است.

زمور گفته که شهروندان فرانسوی که نام‌های «غیرفرانسوی» دارند باید نام خود را تغییر دهند. او همچون برتری‌طلبان سفید در آمریکا نسبت به تغییر بافت جمعیتی در فرانسه و فزونی گرفتن جمعیت مهاجران غیرغربی هشدار می‌دهد.

این تنها شباهت زمور به کمپین انتخاباتی دوستان راست افراطی‌اش در آمریکا نیست. او نیز مانند دونالد ترامپ متهم به آزار و اذیت جنسی شده است. هفت زن به صورت رسمی از او شکایت کرده‌اند. او چندین بار به دلیل اظهارات نژادپرستانه، اسلام‌هراسانه، ضد دگرباشان جنسی و ضد زن به دادگاه رفته و هر بار تبرئه شده است.

به گفته اورلین موندون، استاد سیاست که در مورد نژادپرستی و راست افراطی تحقیق می‌کند: «زمور انتظار رئیس‌جمهور شدن ندارد، آنچه می‌خواهد این است که به نوعی گفتمان راست افراطی را به گفتمان غالب فرانسه تبدیل کند… او می‌خواهد در نبرد ایده‌ها پیروز شود.»

بسیاری او را با دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا مقایسه می‌کنند. او نیز از رسوایی‌هایش به عنوان شیوه‌ای برای مشهور شدن استفاده می‌کند.

دیگر نامزد دست‌راستی، مارین لوپن در تلاش است تا نظر هواداران زمور را به خود جلب کند. از جناح راست سنتی، خاویر برتراند از حزب جمهوری‌خواه در نظرسنجی‌ها ۱۳ درصد رای داشته است. لوپن در نخستین گام باید با برتراند رقابت کند.

موضوع محیط زیست

اما شاید برآمدن راست افراطی تنها اتفاق سیاسی در فرانسه نباشد. در میان مردم، نگرانی از تغییرات اقلیمی هم به طور فزاینده‌ای بیشتر شده است. بر اساس مطالعه‌ای که در اوایل سال جاری میلادی منتشر شد، از هر چهار شهروند فرانسوی سه نفر موافق‌اند که تنها راه مقابله با بحران آب و هوا اتخاذ «اقتصاد کم کربن» است.

آلبین واگنر، پژوهشگر مسائل زیست محیطی، می‌گوید بیش از ۸۰ درصد مردم فرانسه محیط زیست را دغدغه شماره یک خود می‌دانند، اما داده‌های آماری نشان می‌دهد که این دغدغه هنوز در قالب یک جریان سیاسی منسجم قوام نیافته است.

سبزها در تلاشند تا به این دغدغه شهروندان فرانسه پاسخ دهند و جایگاه خود را در هرم قدرت ارتقا بخشند. اما همواره یک نگرانی در مورد اتحاد حول محور مسائل محیط‌زیستی وجود دارد. گروه‌های رقیب دست‌راستی با سوار شدن بر چالش‌های امنیتی و خطر تروریسم توانسته‌اند دغدغه محیط زیست را پس بزنند.

وضعیت چپ

وضعیت در دیگر گروه‌های جناح چپ مانند سبزها امیدبخش نیست. سایر احزاب شاخص چپ، مانند حزب سوسیالیست و «فرانسه تسلیم ناپذیر»، شاهد ریزش شدید در اقبال عمومی بوده‌اند.

ژان لوک ملانشون، رهبر حزب فرانسه تسلیم ناپذیر در انتخابات سال ۲۰۱۷ شگفتی‌ساز بود و ۲۰ درصد از آرا را به خود اختصاص داد. با گذشت ۴ سال از آن روزهای طلایی برای ملانشون، او اکنون به عنوان چهره‌ای کم‌اهمیت در نزد چپ‌گرایان فرانسه شناخته می‌شود.

حزب سوسیالیست هنوز در حال بازیابی خود از نتیجه فاجعه‌باری است که در انتخابات سال ۲۰۱۷ کسب کرد. این حزب تنها ۶ درصد آرا را به خود اختصاص داد. انتظار می‌رود آن هیدالگو، شهردار کنونی پاریس، به عنوان نامزد سوسیالیست‌ها در انتخاب حاضر شود.

هیدالگو تاکنون نتوانسته نظر جمعیت قابل توجهی از چپ‌های فرانسه را به خود جلب کند و در تلاش است تا در خارج از پاریس خود را به شهروندان چپ‌گرا معرفی کند. او در این انتخابات به دنبال پیروزی نیست. تمرکز او بر نجات حزب سوسیالیست از ورطه سقوط محبوبیت و رشد آرای این حزب است.

در همین زمینه

وضعیت آشفته

هنوز روشن نیست که نتایج نظرسنجی‌ها در مورد انتخابات آتی تا چه اندازه بازتاب‌دهنده نگاه فرانسوی‌ها به سیاست باشد. بسیاری از مردم کشور «سیاست‌زده» شده‌اند و این می‌تواند هشداری برای همه جناح‌های سیاسی باشد که وقوع هر رویداد شگفت‌آوری محتمل است.

دلسردی مردم فرانسه از سیاستمداران و احزاب احتمالا سبب کاهش آرای عمومی خواهد شد. هنوز مکرون نامزدی خود در انتخابات را اعلام نکرده ولی او هم به وضوح نگران است. بر اساس گزارش برخی رسانه‌ها، بسیاری از کسانی که در دور دوم انتخابات در سال ۲۰۱۷ به مکرون رأی دادند، گفته‌اند در انتخابات آتی دوباره به او رأی نمی‌دهند، حتی اگر رقیب او نامزد راست افراطی باشد.