صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) روز جمعه ۳۱ دسامبر ۲۰۲۱ اعلام کرد که درگیری‌های مسلحانه، خشونت‌های بین‌جوامع و ناامنی همچنان بر هزاران کودک در سراسر سال ۲۰۲۱ اثر داشته است.
هنریتا فور، مدیر اجرایی یونیسف، گفته که طرف‌های درگیری، سال به سال بی‌توجهی وحشتناکی به حقوق کودکان نشان می‌دهند:
«بچه‌ها رنج می‌برند و به خاطر این بی‌رحمی می‌میرند.»
او افزود: «باید تمام تلاش خود را انجام داد تا این کودکان از آسیب در امان باشند.»
در سال ۲۰۲۰، سازمان ملل ۲۶ هزار و ۴۲۵ مورد نقض شدید حقوق کودکان را تأیید کرد، اما هنوز اطلاعاتی برای این سال در دسترس نیست.
تعداد موارد تایید شده آدم‌ربایی و خشونت جنسی در سه ماه اول سال ۲۰۲۱ به میزان هشدار دهنده‌ای افزایش یافته است؛ به ترتیب بیش از ۵۰ و ۱۰ درصد.
سومالی بیشترین تعداد آدم‌ربایی تایید شده را داشته و پس از آن جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) و کشورهای حوزه دریاچه چاد (چاد، نیجریه، کامرون و نیجر) قرار دارند.
موارد تایید شده خشونت جنسی در جمهوری دموکراتیک کنگو، سومالی و جمهوری آفریقای مرکزی بالاترین میزان بوده است.
طی ۱۶ سالی که سازمان ملل شروع به راستی آزمایی چنین مواردی کرده است، ۲۶۶ هزار مورد ثبت شده از نقض شدید حقوق کودکان در سراسر آفریقا، آسیا، خاورمیانه و آمریکای لاتین وجود داشته است.
یونیسف برآورد می‌کند که بر اساس مکانیسم نظارت و گزارش سال ۲۰۰۵ به رهبری سازمان ملل، اعداد واقعی بسیار بیشتر است.
افغانستان از سال ۲۰۰۵ بیشترین تعداد تلفات کودکان تایید شده را دارد. در سطح جهانی، این کشور با بیش از ۲۸ هزار و ۵۰۰ حادثه، ۲۷ درصد از کل تلفات کودکان تایید شده را به خود اختصاص داده است.
خاورمیانه و شمال آفریقا با ۲۲ مورد در شش ماهه اول سال جاری بیشترین تعداد حملات تایید شده به مدارس و بیمارستان ها را در خود جای داده است.
یونیسف تاکید کرد که دختران و پسران متاثر از درگیری هر روز در معرض وحشت‌های غیرقابل توصیفی قرار می‌گیرند که هیچ انسانی نباید آن را تحمل کند.
اولین مورد تهدید مداوم و فزاینده سلاح‌های انفجاری به ویژه در مناطق پرجمعیت است.
بیش از ۳۹۰۰ کودک در نتیجه استفاده از سلاح‌های انفجاری و بقایای جنگ در سال ۲۰۲۰ کشته و معلول شدند.
کودکان اغلب در معرض نقض شدید حقوق بشر هستند.
در میان پرونده‌های ربوده‌شده توسط سازمان ملل در سال گذشته، ۳۷ درصد به استخدام و استفاده از کودکان در جنگ منجر شده است.
یونیسف از همه طرف‌های درگیری خواسته تا برنامه‌هایی برای اقدامات رسمی در این زمینه انجام دهند.
از سال ۲۰۰۵، تنها ۳۷ طرح از این قبیل توسط طرف‌های درگیر امضا شده است که یونیسف آنها را «با توجه به خطرات، بسیار کم و تکان دهنده» توصیف کرد.
فور تأکید کرد: «در نهایت، کودکانی که در جنگ زندگی می‌کنند تنها زمانی امن خواهند بود که طرف‌های درگیری برای محافظت از آنها و دست کشیدن از ارتکاب تخلفات جدی، اقدامی مشخص انجام دهند.»
امسال یک ربع قرن از انتشار گزارش گرسا ماشل(همسر نلسون ماندلا)، درباره تأثیرات اساسی جنگ بر کودکان می‌گذرد. این گزارش سازمان ملل و جامعه بین المللی را ترغیب می‌کرد که علیه این خشونت‌ها نسبت به کودکان وارد عمل شوند. قطعنامه ۷۷/۵۱، به آغاز یک اجماع جدید برای نیاز به توجه به کودکان و حمایت و تلاش همگانی درمیان کشورهای عضو سازمان ملل انجامید.