به گزارش هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، درخواست آزادی مشروط ناصر نورد گل‌تپه، نوکیش مسیحی توسط دادستانی رد شده است. رد درخواست به صورت کتبی در زندان به او ابلاغ شده است. ناصر نورد گل‌تپه از دی‌ماه ۹۶ دوران محکومیت ۱۰ ساله خود را در زندان اوین سپری می‌کند. او علیرغم ابتلا به بیماری دهان و دندان و ضعف شدید بینایی، از رسیدگی پزشکی محروم مانده است. روز یک‌شنبه ۱۲ دی‌ماه، ایمان سلیمانی، وکیل مدافع این شهروند مجددا درخواست اعاده دادرسی وی را ثبت کرد. سال گذشته دیوان عالی کشور با درخواست اعاده دادرسی این نوکیش مسیحی مخالفت کرده بود. همچنین تیرماه امسال نیز درخواست آزادی مشروط او یک بار دیگر رد شده بود. این امر علیرغم سپری کردن بیش از یک سوم دوران محکومیت این زندانی عقیدنی صورت گرفته است. وکیل ناصر نورد گل‌تپه به هرانا گفته: «درخواست اعاده دادرسی آقای نورد گل تپه با استناد به پرونده سایر موکلانم از جمله ۹ نوکیش مسیحی که اخیر از زندان اوین آزاد شدند صورت گرفته است.» در رای بی سابقه دیوان عالی کشور، آمده بود که تبلیغ مسیحیت و تشکیل کلیسای خانگی جرم و تبانی برای برهم زدن امنیت نیست. ناصر نورد گل تپه که پیش از بازداشت مراقبت از مادر سالخورده خود را به عهده داشته، نزدیک به ۴ سال گذشته را بدون مرخصی در زندان اوین به سر می‌برد. تابستان امسال مادر این نوکیش مسیحی با انتشار ویدیویی خواستار آزادی فرزندش شده بود. ناصر نورد گل‌تپه چهارم تیر ماه ۱۳۹۵ همراه سه تن از مسیحیان شهروند کشور آذربایجان در یک مراسم کلیسای خانگی در تهران توسط اطلاعات سپاه بازداشت شد. الدر قربانوف، ‌یوسف فرهادوف و بهرام نسیبوف از اعضای کلیسایی به نام «کلمه‌ی حیات» در باکو، بازداشت شدگانِ شهروند کشور آذربایجان هستند. هر چهار مسیحی بازداشت شده به مدت دو ماه در سلول انفرادی تحت بازجویی قرار گرفتند و پس از گذشت چهار ماه با قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی به طور موقت از زندان آزاد شدند. این نوکیش مسیحی نهایتا توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ماشاالله احمدزاده به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی از طریق تشکیل و راه‌اندازی تشکیلات غیرقانونی کلیسای خانگی» به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شده و این حکم عینا در تاریخ ۲۱ آبان ۹۶ به تایید دادگاه تجدید نظر به ریاست قاضی “حسن بابایی” رسید. برخورد با نوکیشان مسیحی در ایران در حالی صورت می گیرد که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.