لمیسا المومن، فیلم ساز ساکن دوحه، که فیلم کوتاهش با عنوان «بنت وردان» J’ai Le Cafard (معروف به Bint Werden) در جریان جشنواره‌ی بین المللی بسیار تأثیرگذار ظاهر شده است، به موضوعاتی می‌پردازد که به ندرت در زادگاهش، کویت، یا در منطقه‌ی گسترده‌تر خاورمیانه به طور عمومی مطرح می‌شود.
«بنت وردان» که در مصر فیلمبرداری شده، برای اولین بار در سال ۲۰۲۰ در جشنواره‌ی فیلم عرب مالمو نمایش داده شد. این فیلم، افسردگی را به شکلی استعاری و از طریق زنی که شیفته‌ی سوسکی در حال مرگ می‌شود، بررسی می‌کند.
از آن زمان تاکنون، این فیلم در مجموعه‌ای از رویدادها از جمله جشنواره‌ی فیلم نشویل و جشنواره‌ی علمی تخیلی / ترسناک مسکو در لبنان به نمایش درآمده و مورد توجه ویژه‌ای هم قرار گرفته است. اندی نورتون و شرکت فنلاندی Raina متعلق به Inka Achté، اخیراً قراردادی برای پخش بین المللی این فیلم امضا کرده‌اند.
المومن می‌گوید:
«من برچسب‌های ننگینی را که پیرامون افسردگی وجود دارد، می‌شناسم. خودم آنقدر افسردگی را تجربه کرده‌ام که بتوانم آن را تشخیص دهم، اما آنقدر ناگفته بود که اولین باری که آن را تجربه کردم، از آن خبر نداشتم. این چیزی بود که می‌خواستم در مورد آن صحبت کنم.»
المومن حدود شش سال پیش و در اوایل دهه‌ی ۴۰ عمر خود، پس از مشغول بودن در حرفه‌ی معماری و طراحی، به سینما راه یافت. شیفتگی او به سینما، به دوران دانشجویی در مدرسه‌ی معماری انجمن معماری لندن برمی‌گردد، جایی که او تشویق شد تا فیلم هایی مانند The Powers Of Ten، Blade Runner و Metropolis را تماشا کند.
سپس همسر فنلاندی‌اش برای یک پروژه‌ی بزرگ در قطر استخدام شد، و او نیز سرانجام پس از نقل مکان به قطر، وارد عرصه‌ی رسانه شد. در آنجا، المؤمن با مؤسسه‌ی فیلم دوحه (DFI) ارتباط برقرار کرده و در کارگاه‌های آموزشی آن ثبت نام کرد و یک دوره‌ی بازیگری یک سال و نیمه را زیر نظر اسکندر کوپتی، فیلمساز فلسطینی برنده‌ی اسکار، گذراند.
المومن در ادامه این فعالیت‌هایش در تمام دوره‌های آنلاین DFI، از فیلمنامه‌نویسی گرفته تا طراحی صدا ثبت نام کرد. می‌گوید:
«هدف نهایی من ساختن فیلم بود، اما با خود فکر کردم اگر کارگردان شدن را یاد بگیرم، در نهایت می‌توانم کارگردانی کردن را نیز درک کنم. من تقریبا به یک سوژه‌ی دائمی برای شوخی‌ها تبدیل شده بودم، زیرا هر دوره یا کارگاه جدیدی که برگزار می‌شد، من اولین کسی بودم که در آن ثبت نام می‌کردم. »
این فیلمساز امسال با مستند کوتاه And I Was Left Behind در قاهره حضور یافته است. این مستند از داستان‌های جدایی مادربزرگش در کویت الهام گرفته شده است؛ داستان‌هایی که در طول همه گیری کووید ۱۹، طنین جدیدی برای المؤمن پیدا کرد و تقریباً مانع سفر او به اروپا به همراه همسر و دخترانش شد. او می‌گوید:
«به عنوان کسی که موقعیت‌های سیاسی و نا آرام منطقه را مشاهده کرده است، هرگز نمی‌توان حدس زد که آیا آن کتاب آبی کوچک یا آن پاسپورت مانع شما شده، و شما را از افرادی که دوستشان دارید جدا خواهد ساخت.»
المومن اکنون در حال ساخت اولین فیلم خود به نام Good Grief می‌باشد؛ این فیلم درباره‌ی زنی مجرد، میانسال و ساکن کویت است که «عشق را در جای اشتباهی پیدا می‌کند». وی همچنین در حال ساخت فیلمی کوتاه درباره‌ی دو مادربزرگ فنلاندی و عرب است که در فنلاند با هم آشنا می‌شوند. می‌گوید:
«می‌خواهم درباره‌ی زنان ۴۰ ساله‌ای صحبت کنم که در حاشیه‌های جامعه‌ی متعارف عرب قرار دارند. این تجربه‌ی من بوده است. می‌خواهم داستانی را ارائه بدهم که خود پیش از این آن را نشنیده و ندیده‌ام.»
بیشتر بخوانید: