خانواده شکرالله جبلی، زندانی دوتابعیتی ایرانی-استرالیایی یکشنبه ۲۰ مارس/۲۹ اسفند از مرگ این زندانی در زندان اوین خبر دادند.
خبر فوت او در حالی منتشر شده است که سازمان عفو بین‌الملل هفته گذشته نسبت به درخطربودن جان این زندانی ۸۲ ساله هشدار داده بود. این سازمان سه‌شنبه ۲۴ اسفند در بیانیه‌ای از محروم‌کردن عمدی شکرالله جبلی از دارو و مراقبت‌های پزشکی خبر داد و اعلام کرد مقام‌های جمهوری اسلامی بدین وسیله در حال شکنجه این زندانی ۸۲ ساله هستند.
طبق بیانیه عفو بین‌الملل شکرالله جبلی در جریان دو پرونده مالی و بدون داشتن حق دسترسی به وکیل انتخابی، از ۳۱ ژانویه ۲۰۲۰/بهمن ۹۸ در زندان اوین محبوس بوده و در شرایطی که با ۱۹ زندانی دیگر در یک سلول به سر می‌برده مجبور بوده روی زمین بخوابد. طبق این گزارش وضعیت سلامتی او از زمان حبس در اوین رو به وخامت گذاشته و در شرایطی که با بزرگی سنگ کلیه، سابقه سکته مغزی، فشار خون بالا، سیاتیک و فتق ناف مواجهه بوده و نیاز به عمل جراحی داشته، «مقام‌های زندان او را به‌عمد از مراقبت‌های مراقبت‌های پزشکی تخصصی کافی محروم کرده و با خودداری از رساندن دارو برای بیماری‌های وخیمی که دارد، او را شکنجه کرده‌اند»
عفو بین‌الملل گفته بود که این زندانی دو تابعیتی که پس از سکته در زمستان ۹۹ به بیمارستان منتقل شده اما بار دیگر به زندان بازگردانده شده است، باید «با توجه به سن و وضعیت نامناسبش و همچنین نقض حق محاکمه عادلانه و بازداشت خودسرانه، فوراً آزاد شود.»
بر مبنای گزارش این سازمان، زندانیان روز هشتم مارس/۱۷ اسفند، شکرالله جبلی را بیهوش و بدون هیچ واکنش حیاتی پیدا کرده و بلافاصله به مقام‌های زندان اطلاع داده‌اند اما مقام‌های زندان از رسیدگی پزشکی به او خودداری کرده‌اند.
فرزند این زندانی سه روز بعد در توییتر نوشت او به هوش است اما هوشیاری کامل ندارد و عملکرد حرکتی او محدود است و دچار بی‌اختیاری ادراری‌ست.
در سکوت رسانه‌ها و مقام‌های داخلی، عفوبین‌الملل تایید کرده بود که رئیس زندان اوین و رئیس درمانگاه زندان در تاریخ ۲۶ دی ماه ۱۳۹۹ به دادسرا که در مورد مرخصی استعلاجی زندانیان تصمیم می‌گیرد، نامه داده و ادامه حبس شکرالله جبلی را «تهدید کننده جان او» دانسته بودند. با این‌حال هم مقام‌های قضایی و هم مقام‌های زندان از رسیدگی پزشکی به این زندانی خودداری کرده و برای او ۷ میلیارد تومان وثیقه معین کرده بودند که توان پرداخت آن‌را نداشته است.
دستگاه قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی از طریق ممانعت از دسترسی زندانیان به مراقبت‌های پزشکی، به‌ویژه درباره زندانیان سیاسی و دوتابعیتی، برای اعمال فشار بر آن‌ها استفاده می‌کند که در موارد بسیاری به قتل این زندانیان در زندان منجر شده است. در سال ۱۴۰۰ مسئولان زندان جان بکتاش آبتین، نویسنده، شاعر و فیلمساز دربند را که به بیماری کووید-۱۹ مبتلا شده بود با عدم رسیدگی پزشکی به موقع در بیمارستان گرفتند. مورد دیگر قتل بهنام محجوبی، درویش گنابادی بود که پس از شکنجه در زندان و «امین‌آباد» و جلوگیری از درمان و مداوای او در نهایت در بیمارستان جان خود را از دست داد.