بنا به گزارش فعالان حقوق بهاییان در ایران، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در اقدامی هماهنگ یکشنبه ۹ مرداد به خانه شماری از بهاییان در شهرهای مختلف ایران یورش بردند، وسایل شخصی آنها را ضبط و شماری را نیز بازداشت کردند.
تا کنون مشخص شده است که نیروهای امنیتی در تهران، کرج، قزوین، مشهد، گنبد، شیراز و ساری به خانه اعضای جامعه بهایی ریخته اند.
در تهران، مأموران مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی را بازداشت و خانه‌های شخصی نیما و نازیلا حقار را تفتیش کردند. آنها در کرج عفیف نعیمی و سامان استوار را بازداشت و خانه‌های شخصی سابین یزدانی، کامیار حبیبی، مظفر نبیلی، سارا شعبان‌پور، نصیر هروی، بیتا ممتازی، ژینا اخترخاوری و پویا صراف را تفتیش کردند.
نیروهای امنیتی در ساری بهروز رحمانی و همسرش سها رحمانی را با خود به مکانی نامعلوم منتقل کردند و در تفتیش خانه نوید میثاقی وسایل شخصی او را ضبط کردند. تفتیش و ضبط وسایل در مشهد برای هدیه غیابی، شادی خاصه و فریده هدایتی رخ داد و در شیراز احسان جابری و بهار بنگاله و راحله کشانی تجربه مشابهی از سر گذراندند.
آزادی یقینی و افسانه تشکر، ساکنان بهایی گنبد، و شفق فهندژ، افسون مودی، شکیب معصومی، ندا طائفی و شقایق پورعنایتی، ساکنان بهایی گرگان با هجوم مأموران امنیتی به خانه‌ها و ضبط وسایل شخصی‌شان مواجه شدند.
در قزوین نیز بهنام ممتازی پس از تفتیش خانه‌اش بازداشت شد.
تیر سال جاری، جامعه جهانی بهائی در تازه‌ترین گزارش خود درباره نقض حقوق شهروندان بهایی در ایران، از احضار، بازداشت، محاکمه و زندانی شدن دست‌کم ۴۴ بهایی در ماه ژوئن سال ۲۰۲۲ خبر داده بود.
این گزارش اعلام می‌کرد که با دستگیری، برگزاری دادگاه و زندانی شدن حداقل ۱۸ شهروند بهایی در سراسر کشور، کارزار سیستماتیک حکومت ایران برای سرکوب اقلیت دینی بهائی بار دیگر سرعت گرفته است.
بهاییان ایران بزرگترین اقلیت دینی غیرمسلمان این کشور هستند که دهه‌هاست در معرض سرکوب و آزار و اذیت قرار دارند.
پیش از انقلاب ۱۳۵۷ بهایی‌ها یک «اقلیت بلاگردان» بودند، یعنی سرکوب آنها تحت حمایت حکومت برای انحراف افکار عمومی از دیگر مشکلات شدت می‌گرفت.
پس از انقلاب ۱۳۵۷ اما رهبرانی نهایتاً سکان قدرت را در دست گرفتند که برای پیروان بهایی جایی در «هویت ملی» موردنظرشان قائل نبودند؛ هویتی مبتنی بر یک قرائت خاص از شیعه. و سرکوب بهاییان به وضعیت دائم بدل شد.
حقوق بهاییان ایران در قانون اساسی جمهوری اسلامی لحاظ نشده است و دین آنها به رسمیت شناخته نشده. آنها از حق تحصیل، حق برگزاری آزادانه مراسم مذهبی و بسیاری دیگر از حقوق شهروندی محروم هستند.