طالبان ورود زنان افغان به پارک‌ها و باغ‌های کابل را ممنوع کرده‌اند. به گزارش خبرگزاری فرانسه در اوایل این هفته، طالبان به مسئولان پارک‌ها و باغ‌ها دستور دادند که درهای خود را به روی زنان ببندند.
تا پیش از این ساعت‌ها و روزهای متمایزی برای حضور جداگانه زنان و مردان در پارک‌ها و باغ‌ها تعیین شده بود.
محمد عاکف صادق مهاجر، سخنگوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان، روز چهارشنبه به خبرگزاری فرانسه گفت:
«در بسیاری از جاها قوانین نقض شده است. اختلاط وجود داشت و حجاب [حجاب سر و گردن] رعایت نمی‌شد، به همین دلیل چنین تصمیمی گرفته شد.»
وحیده که در رستورانی در کابل با منظره پارک شهری نشسته است، با خستگی کودکانش را تماشا می‌کند که پشت پنجره‌ها به‌تنهایی بازی می‌کنند، زیرا او نمی‌تواند آن‌ها را همراهی کند. او به خبرگزاری فرانسه گفت:
«نه مدرسه، نه کار، دست‌کم باید جایی برای تفریح داشته باشیم.»
طالبان از زمان بازگشت به قدرت در ماه اوت ۲۰۲۱ پس از ۲۰ سال جنگ و خروج نیروهای آمریکایی، تفسیری بسیار سخت‌گیرانه از اسلام را تحمیل کرده‌اند. آن‌ها در این مدت مدام آزادی زنان را محدود کرده‌اند. زنان را از تحصیل در دبیرستان منع کرده و آن‌ها را مجبور کرده‌اند حجاب کامل را رعایت کنند. زنان از اکثر مشاغل عمومی کنار گذاشته شده‌اند و از سفر آن‌ها به تنهایی جلوگیری می‌شود.
پارک‌ها یکی از آخرین مکان‌های آزادی بودند که زنان می‌توانستند هنوز در آن‌ها حضور یابند.
وحیده که مانند شوهرش بیکار است به خبرگزاری فرانسه گفت:
«ما به مکانی برای تفریح نیاز داریم، سلامت روان ما به آن بستگی دارد. ما از ماندن در خانه در تمام روز خسته شده‌ایم، از همه این‌ها (موانع) خسته شده‌ایم.»
در کنار وحیده، ریحانه ۲۱ ساله به همراه خواهرانش همین تلخی‌ها را در میان می‌گذارند. این دختر جوان که یک بستنی در دست دارد، می‌گوید:
«ما از آمدن به این پارک بسیار خوشحال می‌شدیم. از ماندن در خانه خسته شده‌ایم.»
او که دانشجوی حقوق اسلامی است، از این محدودیت جدید آزرده‌خاطر شده است:
«بدیهی است که در اسلام بیرون رفتن و بازدید از پارک‌ها مجاز است».
«اجازه شاد بودن»
چندین کیلومتر دورتر، در ارتفاعات کابل، چرخ و فلک بزرگ‌ترین پارک افغانستان دیده می‌شود. تاب‌ها، مسیرهای واگن‌های قطار تفریحی و دیگر وسایل سواری، این مجموعه عظیم را با منظره خیره‌کننده‌اش نمایان می‌کند.
تنها تعداد انگشت‌شماری از مردان با بی‌حوصلگی در خیابان‌های ساکت پارک زازی که بیش از شش سال پیش ساخته شده است، قدم می‌زنند. قبل از محدودیت‌های طالبان، این پارک می‌توانست تا ۱۵ هزار بازدیدکننده را در یک روز آخر هفته در خود جای دهد.
حبیب جان زازی، یکی از مدیران این پارک با عصبانیت می‌گوید این تصمیم را درک نمی‌کند و با این تصمیم او مجبور خواهد شد به کار خود پایان دهد، کاری که در آن حدود ۱۱ میلیون دلار سرمایه‌گذاری شده است و نزدیک به ۲۵۰ کارمند تحت پوشش آن قرار دارند.
حبیب جان زازی با بیان این‌که «بدون زنان، کودکان به‌تنهایی به پارک نمی‌آیند»، ابراز تأسف کرد و گفت:
«دوست داشتم طالبان دلایل قانع‌کننده‌ای درباره این تصمیم به ما ارائه می‌داد. در اسلام اجازه داده شده که شاد باشید. اسلام اجازه نمی‌دهد مردم در خانه‌هایشان زندانی شوند. با چنین تصمیم‌هایی سرمایه‌گذاران را دلسرد می‌کنند. آن‌ها بدون سرمایه‌گذارانی که مالیات می‌پردازند چگونه می‌توانند کار کنند؟»
محمد تمیم، ۲۰ ساله، استاد یک مکتب قرآن در قندهار که با دوستانش در پارک چای می‌نوشند نیز «این خبر بد» را محکوم می‌کند و می‌گوید:
«هر انسانی از نظر روانی نیاز به سرگرمی و مطالعه دارد… به‌ویژه مسلمانان پس از ۲۰ سال جنگ نیاز به سرگرمی دارند.»
هبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان در ۱۷ اردیبهشت / ۷ مه سال جاری با صدور فرمانی اعلام کرد که زنان باید در مکان‌های عمومی چهره خود را بپوشانند و بدون ضرورت نباید از خانه خارج شوند. او در این فرمان گفته بود «بهترین نوع حجاب» پوشیدن چادری (بُرقع) است.
براساس این فرمان مقابله با «بی‌حجابی» چنین خواهد بود: در گام نخست، خانه‌‌ی زن بی‌حجاب شناسایی می‌شود و به ولی مرد گوشزد می‌شود. در گام دوم ولی زن بی‌حجاب احضار و در گام سوم سه روز زندانی خواهد شد. در گام چهارم ولی زن بی‌حجاب به دادگاه معرفی شده و مجازات «مناسب» درباره او اعمال می‌شود.