اا اردیبهشت ۱۳۵۸، نخستین روز کارگر پس از پیروزی انقلاب به شکلی ویژه و در شرایطی برگزار شد که شکاف میان اسلام‌گرایان و چپ‌ها آشکار شده بود. کارگران که با اعتصابات خود به ویژه در صنایع نفتینقش عمده‌ای در سقوط رژیم پهلوی ایفا کرده بود، خواستار تحقق حقوق اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خود بودند.
حکومت اسلامی نوپا از یک سو خود را حامی مستضعفان می‌‌خواند، و از سوی دیگر از تعادل طبقاتی و وحدت کارگر و سرمایه‌دار سخن می‌گفت. دولت موقت روی خوشی نسبت به شوراهای کارگری و کمیته‌های کارخانه نشان نمی‌داد و به افق سیاسی همچنان مبهم بود.
در پیامی دیرهنگام موسوم و مشهور به « خدا نیز کارگر است»، خمینی اول ماه مه را به عنوان روز کارگر به رسمیت شناخت. طرفدران خمینی و گروه‌های مخالف چپ‌گرا از جمله سندیکاها و شوراهای مستقل کارگری اما در صفوفی جدا از هم مراسم روز کارگر را برگزار کردند.
آنچه پیش رو دارید، ویدئویی است از حال و هوای نخستین جشن کارگر در فردای پیروزی انقلاب ۵۷
در این ویدئو، تاریخ روز کارگر در ایران نیز از منظر ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ روایت شده است.
