داریوش معمار- " کفِ خیابان، فراقِ سالی بود" از سپیده جدیری از سیاسی‌ترین آثاری‌ست که با درون مایه شکست و با لحنی حماسی سروده شده است.

نصرت کریمی انیمیشن‌ساز و صورتک‌ساز ماهری هم بود. او در فیلم‌های خود سنت‌های دست‌وپاگیر جامعه را به طنز می‌کشید. پس از انقلاب نصرت کریمی از کار فیلم‌سازی منع شد.

اعتراضات آبان ۹۸ در شهریار از دریچه چشم یک معلم که از جای خالی دانش‌آموزان کشته شده رنج می‌برد.

مهرداد اسکویی برای فیلم «سایه‌های بی‌خورشید» درباره دختران بزهکار بهترین جایزه جشنواره بین‌المللی مستند آمستردام را به دست آورد. از دو فیلم ایرانی دیگر هم تقدیر شد.

از لبنان گرفته تا هائیتی و شیلی، جهان در آشوب است. موسیقی متن این  شورش‌ها حاکی از امکان پیدایش دنیایی‌ دموکراتیک، برابری‌طلب، و شادی‌بخش است

قرص خورشید دارد فرو می‌‌رود گوشه‌‌ی دریا. رگهٔ خون روی پیشانی کوکب پایین می‌‌آید، کنار طره طرهٔ مویش، روی پیشانی‌‌اش پایین می‌‌آید...

حسین نوش‌آذر - انزوایی وهم‌انگیز عقوبت عشق راوی داستان به کوکب است. «هفت‌ناخدا»ی مندنی‌پور بیانگر مفهوم عزاداری برای آن عشق تباه‌شده است.

سینا معتمدراد- عکاس سرشناس ایرانی – فرانسوی مهمان ویژه نمایشگاه عکس در تول فرانسه بود. در سخنرانی دقتی فرانسوا اولاند هم حضور داشت. گزارشی از این رویداد.

نام من طاهر است. نام شهری که در آن زندگی می‌کنم، کرج است. نام شهری که از آن می‌آیم، هرات است. ما در «شهر کهنه» زندگی می‌کردیم.

نویسنده و روزنامه‌نگار کرد ایرانی سرانجام بعد از شش سال آوارگی موفق شد جزیره مانوس در پاپوآ گینه نو را برای شرکت در یک جشنواره ادبی ترک کند.

روشن نیست که سانسور این فیلم چه تأثیری بر محتوای آن در نقد فرهنگ زن‌کشی در ایران گذاشته است. وزارت ارشاد از همکاری کیانوش عیاری سپاسگزاری کرد.

نمایش «اگر که عشق گناه است»  به گارگردانی نیلوفر بیضایی در شهرهای فرانکفورت و کلن آلمان اجرا شد. منصوره شجاعی این نمایش را دیده است.

احمد خلفانی - تنها در صورتی که اثر به کنش تبدیل شود و در واکنش محض نماند، از زمان و مکان جدا و به زمان‌ها و مکان‌های دیگر منتقل می‌شود.

آنها از حمایت ویژه نهادهای حاکمیتی از فیلم‌های نازل و یا پروپاگاندی حکومتی انتقاد کردند و سانسور و مراحل صدور مجوز را «دیواره مرگبار» خواندند.

بابک بهرامی - آنچه که در شاعری مظاهر مصفا بر آن تأکید می‌کنند، تبحرش در سرودن قصیده است. شاعری با یک شخصیت سرکش که پسند همگانی را نمی‌پسندد.

نعیمه دوستدار- ترس و لرز حاکمان از جنبه نمادین «زن کشی» در فیلم خانه پدری این پرسش را برمی‌انگیزد: چرا بازنمایی خشونت علیه زنان بر «مردان» حاکم این‌قدر گران آمده است؟