شاهو محمودی − این مقاله جویای مفهوم کین‌توزی است که به نظر می‌رسد محرکی اساسی در کنش‌ها و واکنش‌های دوران ماست. این مفهوم از دیدگاه نیچه و ماکس شلر بررسی می‌شود.

محمود صباحی- پس از مولانا، اینک این خود جامعه‌ است که مشتاقانه و عاشقانه از پی تازیانه‌های اسلام و تحقیرهای قرآن می‌دود. می‌دود تا دست‌کم در مقام بنده از موهبت زندگی بهره‌مند شود.

این مقاله بررسی کتاب "تراطقات" اثر شانتال ژاکه است. مفهوم تراطبقه بیانگر انتقال از یک طبقه به طبقه‌ی دیگر است.

وفا مهرآیین − این مقاله کاربست شیوه‌ای در تحلیل گفتار در مورد مشخص علم الهدی امام جمعه مشهد است که امروزه برای این شهر قانون وضع می‌کند و محدوده تعیین می‌کند.

بابک صحرانورد – این نوشته نگاهی می‌کند به چهره‌های اصلی فلسفه کلاسیک چین و نظر آنان درباره زندگی پسندیده و نظم آرمانی اجتماعی را شرح می‌دهد.

محمدرضا نیکفر − ابراهیمی دینانی گفته است که اگر ابن سینا نبود، تظاهر اصلی اسلام در همین اسلام داعشی بود. یادداشتی در این باره.

گیل وایس –دقیقاً چه کسی مادر است و دقیقاً چه کسی روشنفکر است؟ نظرِ خودِ من این است که باید در مقابل این برچسب‌های سلطه‌آمیز مقاومت کرد.

محمدرضا نیکفر – این یادداشتی است به مناسبت درگذشت ارنست نولته، مورخ آلمانی. در آن با الهام از او از اصالت اسلامیسم و مشابهت آن با فاشیسم سخن می‌رود.

اکبر گنجی − سروش خود را واجد تمام شؤون یک پیامبر و ولی‌ای صاحب وحی می‌داند، و از این رو دین تازه‌ای را تأسیس یا اختراع کرده است.

گیل وایس – اصطلاح مادر/روشنفکر و دوگانه‌ای که در آن متضمن است، هم‌هنگام دربرگیرنده و طردگر است.

مهدی گنجوی: این مطلب مصاحبه‌ای است با پیتر لین‌بوا که یکی از مهم‌ترین مورخان مارکسیست عصر حاضر تلقی می‌شود. او مورخ مبارزات طبقاتی در بریتانیا و آتلانتیک استعماری است.

گیل وایس − گرچه شاید هویتِ «روشنفکر» به اندازه‌ی هویتِ مادر تغییر نکرده است، مطمئناً این پرسش که چه کسی صلاحیتِ روشنفکر بودن را دارد برای سده‌ها مورد بحث بوده است.

محمدرضا نیکفر − در این نوشته درباره موضع دین در قبال مسئله شر بحث می‌شود و در مورد اسلام از آمیختگی آن با شرارت سخن می‌رود.

اکبر گنجی − سروش گرچه دین مولوی را از جهات مهمّی بر دین محمّد برتر می‌داند، اما در عین حال، معتقد است که دین مولوی هم با مشکلات مهمّی روبروست.

جرج لیکاف – چگونه سیاستمداری چون ترامپ از مغز شما به نفعِ خود بهره می‌برد و چرا با این استدلال نمی‌توان با او مقابله کرد که فاقد تجربه و برنامه فکر شده است؟

سروش دباغ – از منظر ویتگنشتاین، فلسفه ورزی یک نوع فعالیت و روش است و بیش از آنکه صبغه و آثار و نتایج ایجابی داشته باشد، سویۀ سلبی دارد.