تبدیل شهر فریدونکنار به «کشتارگاه پرندگان مهاجر»

اسماعیل کهرم، مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست ایران از اینکه شهر فریدونکنار در شمال کشور به «کشتارگاه پرندگان مهاجر» تبدیل شود، ابراز نگرانی کرد.

کهرم امروز سه‌شنبه ۲۱ اردیبهشت به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت وقتی که دما زیر ۳۰ درجه باشد تمام حشرات و گیاهان و غلات از بین می‌روند و به همین دلیل پرندگان به دلیل نداشتن غذا به شمال کشور می‌آیند و از اینجا در بخش‌های مختلف کشور پخش شده و به سمت تالاب‌ها می‌روند.

به‌گفته مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، به‌دلیل خشک شدن تالاب‌ها این پرندگان آواره می‌شوند و تلفات زیادی به آن‌ها وارد می‌شود.

کهرم افزود: «پرندگانی هم که زنده می‌مانند زیر دست صیادان غیرمجاز و متخلف می‌افتند، فریدونکنار از جمله مناطقی است که در آن در حق پرندگان مهاجر جفا می‌شود و با این روند فریدونکنار به شهر کشتارگاه پرندگان مهاجر تبدیل می‌شود.»

سالانه هزاران پرنده مهاجر در پاییز به شهرهای شمالی ایران و سواحل جنوبی خزر مهاجرت می‌کنند. بخشی از این پرندگان قربانی شکار افراد محلی می‌شوند.

این فعال محیط زیست گفت که بومی‌های فریدونکنار با پهن کردن تور هوایی، اقدام به شکار این پرندگان می‌کنند، در حالی که «بستن تور هوایی قدغن است.»

پرنده‌های مهاجر شمال کشور یا زنده‌گیری می‌شوند و برای فروش به باغ‌های پرندگان راهی شهرهای مختلف از جمله تهران می‌شوند، ‌یا کشته می‌شوند و برای خوراک به فروش می‌رسند.

کهرم می‌گوید به دلیل مخالفت استانداری مازندران با این شکارچیان برخورد نمی‌شود: ‌ «سه ماه قبل به همراهی مدیرکل حفاظت محیط زیست استان مازندران، فرمانداری فریدونکنار و جمعی از محیط‌بانان و نیروهای انتظامی به قصد جمع کردن تورهای هوایی به فریدونکنار رفتیم ولی در بین راه، از استانداری تلفن شد که از رفتن به فریدونکنار اجتناب کنید. »

مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست گفت استانداری مازندران به دلیل «نارضایتی و اعتراض مردم» از برخورد و مقابله با شکارچیان غیرمجاز خودداری می‌کند و در نتیجه اقدامات محیط زیست بی‌نتیجه می‌ماند و به همین دلیل دستگیری افراد متخلف توسط مسئولان محیط زیست و معرفی آن‌ها به دستگاه قضایی و‌‌ رها شدن این افراد متخلف یک چرخه معیوب و نافرجام است.

محمد درویش، مدیرکل دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست سال گذشته گفته بود که برای حل این مسئله باید راهی یافت که در آن تعامل وجود داشته باشد.

به‌گفته درویش «برخی می‌گویند تحت هیچ شرایطی به جامعه محلی نباید اجازه داد پرندگان مهاجر را شکار کند و برخی هم معتقدند که حق با جوامع محلی است و فعالان محیط زیست حق ندارند مانع شکارچیانی شوند که معیشت خود را از طریق شکار تأمین می‌کنند.»

این مقام سازمان محیط زیست می‌گوید که این دو دیدگاه نمی‌توانند پای میز مذاکره بنشینند، بلکه باید راه سومی پیدا کرد: «گزینه سوم که سازمان هم به دنبال آن است، قرار است با استفاده از ظرفیت شبکه تشکل‌های مردم‌نهاد در مازندران و ایجاد کارگاه‌های آموزشی پیش رود.»