«آخرین رقص» ساخته هوشنگ الهیاری جایزه بهترین فیلم جشنواره سینمایی «دیاگونال» در کشور اتریش را از آن خود کرد.
جایزه جشنواره «دیاگونال» بیش از آنکه ارزش مادی داشته باشد، جایزه‌ای است که سینماگران اتریشی به همکاران سینماگرشان تقدیم می‌کنند. هدف این جایزه این است که فیلم‌های سینمای اجتماعی اتریش مطرح شوند و بتوانند به نمایش عمومی درآیند. این جایزه در سال ۲۰۱۱ بنیان گذاشته شده و آکادمی فیلم اتریش آن را به سینماگرانی که تبعیت اتریش را دارند و آثارشان را در این کشور ساخته‌اند، اهداء می‌کند.
داوران جشنواره سینمایی «دیاگونال»، «آخرین رقص» ساخته هوشنگ الهیاری را به دلیل شهامت کارگردان در به بیان درآوردن سینمایی یک معضل اجتماعی ستوده‌اند.
«آخرین رقص» به زندگی و سرنوشت جوانی می‌پردازد که به جای خدمت سربازی، در بیمارستان به عنوان بهیار کار می‌کند و به خاطر انسانیت و عشق‌اش که در نظر دیگران غیر اخلاقی و ناشایست می‌آید، طرد می‌شود.
به گفته داوران جشنواره سینمایی «دیاگونال» در اتریش «آخرین رقص» ساخته هوشنگ الهیاری در مکان‌هایی مانند بیمارستان و زندان اتفاق می‌افتد و با این‌حال کارگردان با در اختیار داشتن کمترین امکانات موفق می‌شود، یک روایت سینمایی مهیج و ژرف، با فراز و فرودهای دراماتیک به‌دست دهد.
هوشنگ الهیاری در ایران متولد شده و در کودکی به اتریش مهاجرت کرده است.
او در وین در رشته پزشکی تحصیلاتش را به پایان رساند و سال‌ها به عنوان روانپزشک در زندان‌ها و مراکز درمانی کار می‌کرد. وی فیلم‌سازی را در سال ۱۹۷۰ با ساختن فیلم‌های کوتاه آغاز کرد، «عشق من، وین»، از فیلم‌های بلند داستانی او با بازی فریدون فرخزاد در سال ۱۹۹۱به نمایش درآمد و با اقبال تماشاگران و منتقدان مواجه شد. «متولد آبسوردستان» (۱۹۹۹) یکی دیگر از آثار مطرح اوست.
هوشنگ الهیاری در فیلم‌هایش به سرنوشت پناهجویان و مهاجران توجه خاص دارد.