جمهوری اسلامی دوباره احمد شهید گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران را به غرض‌ورزی، رفتار غیر حرفه‌ای و جانبداری از تروریسم و مخالفان ملت ایران متهم کرده است.
محمدجواد لاریجانی دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه جمهوری اسلامی در نامه‌ای رسمی به ناوی پیلای کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، به آنچه «موضعگیری‌های مغرضانه و عملکرد غیر حرفه‌ای گزارشگر ویژه» توصیف شده اعتراض کرده است.
از سال ۲۰۱۱ که شورای حقوق بشر سازمان ملل احمد شهید را به عنوان گزارشگر ویژه در امور ایران انتخاب و معرفی کرد، مسئولان جمهوری اسلامی از دادن اجازه سفر به وی برای سفر به ایران و فراهم کردن امکان دسترسی مستقیم به اطلاعات و منابع لازم خودداری کرده‌اند.
ماموریت احمد شهید پس از سه سال، برای یک سال دیگرهم تمدید شده است. جمهوری اسلامی اما انتخاب او را سیاسی خوانده است. وزارت خارجه هم گفته: «انتخاب احمد شهید را به رسمیت نمی‌شناسد.»
احمد شهید در آخرین گزارش خود به شورای حقوق بشر سازمان ملل، به «اعدام‌های فزاینده، حضور صدها زندانی سیاسی و عقیدتی در زندان‌ها، دشواری آزادی بیان، فشار بر مطبوعات و روزنامه‌نگاران و همچنین نقض گسترده حقوق اقلیت‌های مذهبی و قومی به ویژه اقلیت دینی بهایی» در ایران پرداخته بود.
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، پس از اتهام‌هایی که به او و دبیرکل سازمان ملل از سوی مقام‌های مختلف جمهوری اسلامی زده شد گفت: «وقتی به گزارشگر ویژه یا دبیر کل سازمان ملل حمله شخصی می‌شود ببینید وضع مردم ایران چگونه است.»
نامه اعتراضی و رسمی جمهوری اسلامی تنها دو روز پس از آن منتشر شد که ناوی پیلای در آغاز دور پایانی گفت و گوهای اتمی ایران و قدرت‌های بزرگ جهانی در وین، در بیانیه‌ای رسمی خواست «در این گفت‌وگوها مسئله حقوق بشر در ایران هم گنجانده شود».
آیا اعتراض رسمی دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه جمهوری اسلامی واکنشی به خواسته ناوی پیلای از شش قدرت بزرگ جهانی است؟ دلیل یا دلایل حساسیت تهران نسبت به احمد شهید چیست؟ آیا این فشارها می‌تواند فعالیت او را محدود سازد؟
رادیو زمانه این پرسش‌ها را در یک گزارش رادیویی با شیرین عبادی فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل و کریم لاهیجی رئیس فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و مدیر اتحادیه حقوق بشر ایران در میان گذاشته است.
حتی ملاهای کم سواد ولی بدسگال هم فهمیده اند کشتی سازمان ملل متحد به گل نشسته ، می تواند به آن لگد زد و دیگر از این دستگاه عریض و طویل و ذاتاً فاسد امیدی نمی رود که بتواند نظم جهانی را پاسداری کند. همین خود نشانه ای از افول قدرت امریکا به عنوان یک ابرقدرت است. باید دید چه سازوکار دیگری در عصر حاضر که خرده قدرت های بی مایه ای مثل چین و برزیل و هند هم بازیگر شده اند جایگزین آن خواهد شد.
Samad / 07 July 2014