برخی از آثار اردشیر محصص، هنرمند فقید ایرانی در اختیار خواهرش، ایراندخت محصص قرار دارد. جواد مجابی، نویسنده سرشناس ایرانی می‌گوید ایراندخت محصص بیمار و سالخورده است و توانایی نگهداری و حفاظت از این آثار را ندارد. جواد مجابی از نهادهای فرهنگی کشور خواسته است تدبیری بیندیشند.
ایراندخت محصص تنها عضو باقیمانده خانواده محصص است.
جواد مجابی می‌گوید: «ایراندخت محصص به دلیل پیری و بیماری قادر به نگهداری آثار اردشیر نیست و در رفت و آمدهایی که به خانه آن‌ها صورت می‌گیرد آثار این هنرمند در معرض سرقت و لطمه دیدن قرار دارد. اگر همین وضع ادامه پیدا کند شاهد تاراج کارهای این هنرمند خواهیم بود و در آینده با یک نقصان و مشکل هنری مواجه می‌شویم.»
آقای مجابی نسبت به تاراج آثار محصص هشدار می‌دهد: «نگهداری از آثار اردشیر محصص کار فرد نیست و باید نهادهای غیردولتی یا نهادهای دیگری که می‌توانند در این زمینه کاری انجام دهند، آثار او را حفظ کنند تا بخشی از هویت فرهنگی مملکت لطمه نبیند و به تاراج نرود.»
اردشیر محصص، کارتونیست و طراح برجسته ایرانی در ۱۸ شهر‌یور ۱۳۱۷ در رشت در خانواده‌ای فرهنگی و تحصیل کرده به دنیا آمد. مادرش سرور مه‌کامه شاعر و از دوستان نزدیک پروین اعتصامی بود.
او شامگاه پنجشنبه ۱۸ مهرماه ۱۳۷۸ در ۷۰ سالگی در نیویورک درگذشت.
جواد مجابی درباره آشنایی و دوستی‌اش با اردشیر محصص می‌گوید: «من با اردشیر محصص همکلاس بودم و از حوالی سال ۱۳۳۶ دوستی ما آغاز شد. در طول این سال‌ها شاهد رشد تدریجی کارهای او بودم و همیشه آثارش را دنبال می‌کردم.»
آقای مجابی به دستاوردهای محصص در طراحی و اهمیت آثار او در جهان هم اشاره می‌کند: «اردشیر در آغاز کار یک کاریکاتوریست بود و در طراحی‌های او شکل آزادتری به خود گرفت. دنیا او را هنرمند بزرگ و متفکری می‌داند و دلیل این موضوع هم آشنایی محصص با حلقه‌ای از هنرمندان پیشروی ایران در سال‌های دهه ۴۰ و ۵۰ بود. او از تحولات روشنفکری آگاهی داشت و در طراحی‌هایش انسان، پوچی، اضمحلال انسان در دنیای صنعتی و روابط حاکم و محکوم را به تصویر می‌کشید. در واقع او بدون شناخت جریانات روشنفکری در سال‌های دهه ۴۰ و ۵۰ نمی‌توانست این دیدگاه را داشته باشد.»
کتابخانه ملی آمریکا مجموعه «زندگی در ایران» اثر اردشیر محصص را خریده و نگهداری می‌کند.
خرداد ماه ۱۳۸۷ هم مرکز اصلی اتحاد‌یه آسیا در نیویورک مراسمی در نکوداشت این هنرمند و کارتونیست برجسته ایرانی برگزار کرد.
اردشیر محصص هنرمندی ساکت و گوشه‌گیر بود. او در مقدمه کاتالوگ یکی از نمایشگاه‌هایش که در سال ۱۳۵۳در نیویورک برگزار شد، می‌نویسد: «در کشور من مردم از هنرمند انتظارات زیادی دارند. در طول تاریخ هنر آینه عقده‌ها، درد‌ها و آرزوهای مردم بوده. شعر به‌عنوان سنگری درآمده که مردم را در مقابل دشمن حفظ کند، با مینیاتور ایرانی دشنام داده‌اند و چنگ زده‌اند، با زبان، معماری و هنرهای دیگر انتقام گرفته‌اند، حمله کرده‌اند، پناه برده‌اند و به احساس راحتی رسیده‌اند و موجودیتشان را ثابت کرده‌اند. اگر در چنین محیطی شخصی هنرش را جدی نگیرد نه تنها مردمش بلکه خودش را از دست داده است.»
اکنون بیم آن می‌رود که آثار چنین هنرمندی برای همیشه از دست برود.
ویدئو: تلاش طراحان ایرانی برای زنده نگه داشتن نام اردشیر محصص
هشدار کاملا بجأست.اردشیر در وصیت نامه ش،پنج نفر را برای پیش برد وصیت خود که هر ساله به چند هنرمند بیمار جایزه‌ای داده شود را تعین کرده.تا بحال این دوستان مطمئن هستم که از صدها کار باقی مانده از هنرمند بخوبی محافظت کرده اند،و در این مدت کنفرانسی سه روز در دانشگاه نیویورک،و چند ماه قبل هم نماشگاهی از تعدادی کارهای اردشیر در دوبی توسط شیرین گالری به نمایش در آمد.جدا از اینها فیلمی توسط دکتر بهمن مقصود لؤ درباره اردشیر در کشورهای مختلف نمایش داده شد.با همیه اینها هنوز وصیت اردشیر جامیه عمل نپوشده است.دخالت و همکاری سازمانهای فرهنگی،برای حفاظت و انجام وصیت اردشیر،لازم و ضروری است.
Bahram / 10 September 2014