مدیرکل امور آسیب‌دیدگان اجتماعی می‌گوید نگهداری زنان در معرض خطر در خانه‌های امن نیاز به مجوز قضایی دارد. او این موضوع را که شهیندخت مولاوردی گفته است در خانه‌های امن تنها ۲ یا ۳ روز زنان خشونت‌دیده را می‌پذیرند؛ تکذیب کرده و گفته است: «ما تا زمانی که احساس می‌کنیم؛ زن باید در مرکز ما باشد از وی نگهداری می‌کنیم و مدت زمان هم خیلی برای ما مهم نیست؛ هرچند سیاست اصلی ما آن است که زن به کانون خانواده خود بازگردد.»
مدیرکل امور آسیب‌دیدگان اجتماعی با بیان اینکه تیم تخصصی نظر می‌دهد که چه پروتکلی باید برای زنان مراجعه‌کننده به خانه‌های امن در نظر گرفته شود، گفته است: «البته این موضوع نباید موردی شود که زنان خیلی راحت بتوانند به این بهانه از خانه خارج شده و ادعای زندگی مستقل کنند. روح کار مددکاری آن است که زن با حفظ تضمینات لازم برای امنیت جانی و روحی و روانی به خانواده بازگردد.»
مدیرکل امور آسیب‌دیدگان اجتماعی گفته که در سراسر کشور به جز ۱۸ استان دارای خانه امن، مراکز مداخله در بحران نیز وجود دارد که خدمات مشابه خانه‌های امن ارائه می‌دهندو در مراکز مداخله در بحران نیز امکان نگهداری موقت زنان خشونت دیده وجود دارد.
نصر می‌گوید که در همه استان‌های کشور جایی برای نگهداری زنان در معرض خطر وجود دارد.
خشونت علیه زنان در ایران فراگیر است و به شکل‌های مختلف اعمال می‌شود. گرچه از آن به عنوان یک آسیب اجتماعی یاد می‌کنند، اما در حقیقت خشونت ساختاری و سیستماتیک به زنان در ایران، نخست از سوی بسیاری از قوانین اعمال می‌شود.
قوانین تبعیض و آمیز و نابرابر در حوزه شخصی و اجتماعی، نخستین زمینه‌های اعمال خشونت علیه زنان را فراهم می‌کنند.