در ایام زادروز جاکومو پوچینی هستیم؛ آهنگسازی افسانه‌ای در دنیای اپرا. هنرمندی که اپراهایی مانند لابوهم، توسکا، مادام باترفلای که در زمره مشهورترین اپراهای دنیا هستند و دایما در گوشه و کنار دنیا اجرا می‌شوند، بخشی از آثارش هستند.
جاکومو پوچینی در سال ۱۸۵۹ میلادی در ایتالیا متولد شد؛ در خانواده‌ای که پنج نسل پیش از او در زمینه موسیقی فعالیت داشتند. پوچینی در سال ۱۸۸۰ برای فراگیری آهنگسازی وارد کنسرتوار میلان شد و در سن ۲۱ سالگی نخستین اثر معروف خود به نام «مسا» را آفرید. این اثر نوید حضور آهنگسازی توانمند برای ساخت موسیقی اپرا را داد. پوچینی کمی بعد در یک مسابقه آهنگسازی برای اپرا شرکت کرد. گرچه اثرش برنده نشد ولی پس از دو سال به روی صنه رفت و توجه یکی از ناشران موسیقی را به خود جلب کرد. ناشر در سال ۱۸۸۹ سفارش ساخت اپرای دیگری را به پوچینی داد اما اثر با شکست مواجه شد.
پوچینی پس از این تجربه تلخ، تصمیم گرفت تنها ایده‌هایی که به نظر خود درست می‌آید را انجام دهد و تحت تاثیر نویسندگان متن‌های اپرا یا ناشران قرار نگیرد. در ادامه، مشهورترین آثار اپرایی پوچینی پدید آمد: لابوهم، توسکا و مادام باترفلای.
بخشی از اپرای «توسکا» اثر پوچینی
از اوایل سده بیستم میلادی، فعالیت‌های منسجم پوچینی در زمینه آهنگسازی، کمتر و کمتر شد. او به رانندگی پرسرعت علاقه‌مند شد و در یک سانحه اتوموبیل به شدت آسیب دید.
مشکلات و رویدادهای ناخوشایند خانوادگی یکی پس از دیگری گریبانگیر او شد و شاید مهمتر از همه، در سال ۱۹۰۶ ناشر او درگذشت. پوچینی سالهای بعد را به تکمیل چند اثر ناتمام از گذشته گذراند و همچنین سفارش‌هایی از اپرای نیویورک دریافت کرد.
پوچینی در واپسین سالهای زندگی، در پی گرایش شدید به دخانیات، دچار ناراحتی‌های شدیدی در سر و گردن و نهایتا به سرطان مبتلا شد. او در این زمان – همراه با خانواده – در بروکسل زندگی می‌کرد و پزشکان تلاش می کردند با پرتو درمانی او را درمان کنند. پوچینی در نهایت در ۲۹ نوامبر ۱۹۲۴ یک روز پس از یک عمل جراحی دشوار درگذشت. خبر از دست رفتن او همزمان با اخبار اجرای اپرای «لابوهم» در رم همراه شد. اجرای اپرا در رم لغو شد و ارکستر برای شنوندگانی که ایستاده بودند مارش تشیع جنازه شوپن را نواخت. پیکر پوچینی به سرزمین زادگاهش برده شد و در میلان به خاک سپرده شد.
بر خلاف واگنر و وردی، دیگر آهنگسازان سرشناس دنیای اپرا، پوچینی علاقه چندانی به فعالیت‌های سیاسی از خود نشان نمی‌داد. با این همه موسولینی، دیکتاتور ایتالیایی ادعا کرده بود که پوچینی برای عضویت در حزب ملی فاشیست‌ها درخواست داده بود. این موضوع کمابیش روشن بود که پوچینی در زمره نخستین پشتیبانان این حزب بود ولی هیچگاه مدرکی که عضویت یا درخواست عضویت او را تایید کند به دست نیامد.
«آه پدر عزیز من» یا O mio babbino caro یکی دیگر از محبوب‌ترین آثار پوچینی است. این اثر به جز نسخه آوازی، تنظیم‌های گوناگون دیگری هم از آن ارائه شده؛ از جمله برداشتی برای ویلن و ارکستر که با تکنوازی جوشا بل اجرا شده است.