روزنامه مردم‌سالاری در شماره شنبه ۱۸ تير ۱۳۹۰ از مرگ مغزی يک کودک بر اثر «شکنجه» خبر داده است.
به نوشته مردم‌سالاری، اميرپارسا پاشا پس از تحمل «۲۰ روز شکنجه» روز سه‌شنبه ۱۴ تير ماه دچار مرگ مغزی شد.
شيرين صدرنوری، مددکار انجمن حمايت از حقوق کودکان به خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) گفته است اميرپارسا سه‌شنبه شب در حالی که تقريباً فوت شده بود، توسط پدربزرگش به بيمارستان فياض‌بخش منتقل شد.
به گفته وی «آثار شکنجه‌هايی مثل سوختگی با سيخ داغ و سيگار و ضربات کابل و شلنگ بر روی بدن اميرپارسا ديده میشود و تمام آلت تناسلی اين کودک سوزانده شده و آسيب ديده است.»
در سال ۱۳۸۸ در ايران ۵۶ درصد کودکان آزارديده دختر و ۴۴ درصد پسران هستند که ۴۴ درصد کودکان توسط پدر، ۱۲ درصد توسط مادر و بقيه توسط آشنايان يا ساير افراد مورد آزار قرار گرفته‌اند
صدرنوری گفت: «مادر اين کودک نيز گفته به اميرپارسا متادون خورانده و مرگ مغزی او می‌تواند در اثر مصرف زياد متادون يا ضربه باشد و پزشکان در حال پی‌گيری هستند.»
اين عضو انجمن حمايت از حقوق کودکان افزوده است: «پدر پارسا سه سال پيش خانه را ترک کرد و ديگر بازنگشت و مادرش هم در خانه‌ای که مرد متأهلی برايش تهيه کرده، با او زندگی می‌کرد.»
مددکار انجمن حمايت از حقوق کودکان گفته است: «مادر پارسا در صحبت‌هايش اظهار کرد تاکنون يکی دو بار شيشه مصرف کرده است و با اظهارات متناقضی گاه آن مرد و گاه خودش را مسبب اين اعمال قلمداد می‌کرد.»
هانيه، نيما و باربد سه کودک دیگری هستند که در چند ماه اخير قربانی کودک‌آزاری در ايران شده‌اند و عکس‌هايی از آن‌ها در رسانه‌ها منتشر شد.
از میان این سه کودک، باربد پس از ۱۸ روز بستری‌شدن در بيمارستان به علت سوختگی شدید درگذشت.
آمارهای منتشر شده از سوی اورژانس اجتماعی (وابسته به سازمان بهزيستی) نشان می‌دهد که در سال ۱۳۸۸ در ايران ۵۶ درصد کودکان آزارديده دختر و ۴۴ درصد پسران هستند که ۴۴ درصد کودکان توسط پدر، ۱۲ درصد توسط مادر و بقيه توسط آشنايان يا ساير افراد مورد آزار قرار گرفته‌اند.
برخی از تحليلگران «فقر، فضای نامساعد خانواده، بروز پديده‌های اجتماعی مانند مهاجرت، بلايای طبيعی و انسانی، اعتياد و بيماری‌های روانی و در مواردی هم مشکلات درسی کودکان» را از شايع‌ترين دلايل کودک‌آزاری از سوی والدين آن‌ها در ايران اعلام می‌کنند.
مطالب ديگر مطبوعات:
جام جم؛ ميراث جهانی بيستون پارک میشود
ابتکار؛ مصائب بی‌پايان پيوندی‌ها و دياليزی‌ها
با سلام و به امید اینکه سردمداران رژیم ولایت مدار به ان توجه کنند.
اگر یک وقت کمی وقت پیداکردید قوانین مربوط به حقوق کودک در ایالت متحده را بررسی کنید. بعد متوچه خواهید شد چرا میزان موارد کودک ازاری در ایالات متحده با جمعیتی معادل 5 برابر ایران تا این اندازه ایین است. البته همه دلیلش در قانون مدون نیست چه قانونمند بودن مردم هم لازمه کار است. این کار کمی فرهنگ سازی هم میخواهد اما اگر قانونی در مباجث کودک ازاری در ایران وجود داشت که مثلا در صورت اثبات کودک ازاری فرد یا افراد کودک ازار به زندان و یا جزای نقدی محکوم میشوند و فرزندشان از انها گرفته میشود و غیره دیگر کسی را جرات و یارای دستیازی به کودکان بی گناه نبود. شاید لازم باشد که برای حفط جادن سربازان اینده اما زمان هم که شده فکری به حال این مساله بشود. تا کی این مساله را کتمان خواهیم کرد؟ اگر یک مورد انرا میشنویم پس هزاران مورد دیگر هم در خفا انچام میگیرد که کودکان از ترس هرگر به طرح شکایت نخواهند بود مگر اینکه دومت از این امر پشتیبانی کند.
به امید بیداری مردم ایران
کاربر مهمان / 09 July 2011