کمپین «نه به لشکرکشی و اشغال‌گری، آری به آشتی و دمکراسی» از سوی جمعی از فعالان مدنی و سیاسی کردستان عراق با همکاری شماری از فعالان کرد ایرانی از روز 21 جولای سال جاری (2011) راه‌اندازی شده است.
نشست مطبوعاتی این کمپین روز جمعه، ۲۲ جولای (۳۱ تیر)، با هدف معرفی و اعلام برنامه‌های این کمپین ضد خشونت در شهر سلیمانیه کردستان عراق برگزار شد.
در این نشست که در یک کافه فرهنگی برگزار شد، دکتر فائق گلپی و نزار محمد از فعالان سیاسی و مدنی سلیمانیه و یاسر گلی فعال کرد ایرانی به پرسش‌های خبرنگاران پاسخ دادند.
یاسر گلی انگیزه تشکیل این کمپین را واکنش به حمله نظامی جمهوری اسلامی ایران به خاک کردستان عراق و توپ‌باران منطقه قندیل عنوان کرد و گفت: «نیروهای نظامی ایران به بهانه حضور اعضای حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) این منطقه را مورد حمله قرار داده‌اند، اما بیشتر محل‌هایی که مورد اصابت توپ‌های ایران قرار گرفته‌اند و تخریب شده‌اند روستاهای مسکونی هستند. این امر علاوه بر صدمات جسمی و جانی که می‌تواند در بر داشته باشد، باعث آواره شدن اهالی منطقه و تخریب اموال، مراتع و دام‌های آنها شده است.»
این فعال حقوق بشر در ادامه تاکید کرد: «کمپین نه به لشکرکشی و اشغال‌گری در وهله نخست تجاوز ایران به خاک کردستان عراق و به خطر انداختن امنیت جانی و مالی اهالی منطقه را محکوم کرده و خواستار احترام ایران به حاکمیت ملی عراق و اقلیم کردستان است. همچنین این کمپین اعتراض خود را به هر نوع جنگ‌افروزی ایران در منطقه اعلام میکند و اعتقاد دارد که جمهوری اسلامی باید مشکلات خود با نیروهای اپوزیسیون را از طریق غیر نظامی و طی روندی دمکراتیک حل و فصل کند.»
در ادامه‌ی این نشست مطبوعاتی بیانیه آغاز به کار کمپین با عنوان «نه به لشکرکشی و اشغال‌گری، آری به آشتی و دمکراسی» توسط نزار محمد قرائت شد.
در ابتدای این بیانیه آمده است: «در حالی که حکومت‌های دیکتاتور منطقه در برابر خیزش عمومی مردم یکی پس از دیگری مجبور به عقب‌نشینی و ترک قدرت مطلقه می‌شوند، اما حکومت ایران به جای درس گرفتن از این تجربیات اقدام به لشکرکشی کرده و هنوز در فکر صدور انقلاب و تحمیل خواست‌های خود است.»
در این بیاینه از حکومت اقلیم کردستان به دلیل عدم موضع‌گیری شفاف و قاطع در برابر جمهوری اسلامی ایران که در شمال کردستان اقدام به توپ‌باران روستاهای قندیل میکند و در جنوب منطقه، آب رودخانه الوند را به روی روستایی‌های خانقین می‌بندد انتقاد شده است.
کمپین«نه به لشکرکشی و اشغال‌گری، آری به آشتی و دمکراسی» از حکومت اقلیم کردستان، دولت عراق و سازمان‌های بین‌المللی خواسته است تا مسئولانه در برابر تجاوز و حمله ایران به خاک کردستان عراق موضع‌گیری کنند.
این بیانیه با تاکید بر نام دختری جوان به نام «بسوز» که در جریان توپ‌باران سال گذشته ایران به منطقه قندیل جان خود را از دست داد، آمده است: «ما تاسف و نگرانی خود را از کشته شدن هر انسانی، چه از چریک‌های پژاک و چه از سربازان ایرانی در این جنگ، ابراز می‌داریم.»
دکتر فائق گلپی: مسئله حملات توپخانه‌ای ایران چندسال است که ادامه دارد اما متاسفانه تاکنون نه حکومت مرکزی عراق و نه حکومت محلی کردستان موضعی هماهنگ و قاطع در برابر ایران نگرفته‌اند. آنها حداقل می‌توانستند سفیر یا سرکنسول جمهوری اسلامی در عراق و کردستان را احضار یا او را تهدید به اخراج کنند.
کمپین «نه به لشکرکشی و اشغال‌گری، آری به آشتی و دمکراسی»، از تمامی شهروندان کردستان خواسته شده تا نارضایتی خود را از ستم و تجاوز جمهوری اسلامی ایران اعلام و با این کمپین برای انجام فعالیت‌های ضد جنگ و صلح‌طلبانه همکاری کنند.
بعد از قرائت بیانیه، دکتر فائق گلپی به سئوالات خبرنگارن پاسخ داد. این فعال سیاسی کردستان عراق در پاسخ به این پرسش که اگر چنین تجاوز و حمله آشکاری به بخش دیگری از عراق شده بود آیا حکومت مرکزی واکنش شدیدتری نشان می‌داد یا خیر؟ گفت: «مسئله حملات توپخانه‌ای ایران چندسال است که ادامه دارد اما متاسفانه تاکنون نه حکومت مرکزی عراق و نه حکومت محلی کردستان موضعی هماهنگ و قاطع در برابر ایران نگرفته‌اند. آنها حداقل می‌توانستند سفیر یا سرکنسول جمهوری اسلامی در عراق و کردستان را احضار یا او را تهدید به اخراج کنند.»
او درباره چگونگی فعالیت‌های کمپین «نه به لشکرکشی و اشغال‌گری، آری به آشتی و دمکراسی» گفت: «ما در اولین اقدام روز شنبه عصر در پارک آزادی سلیمانیه تجمعی به صورت تریبون آزاد برگزار خواهیم کرد. اقدام دیگرمان دریافت و جمع‌آوری کمک‌های مردمی برای آوارگان است. برنامه‌های بعدی هم متعاقبا اعلام خواهند شد.»
دکتر فائق در برابر این پرسش که هدف حکومت ایران از چنین حمله‌ای چه می‌تواند باشد، گفت: «سرکوب نیروهای پژاک تنها یکی از بهانه‌های جمهوری اسلامی است. به نظر من ایران وجود یک حکومت فدرال کرد در منطقه را تاب نمی‌آورد و در پی تضعیف و تخریب دستاوردهای ما در کردستان و عراق است. همچنین دولت ایران در داخل کشور با بحران مشروعیت و اعتراض مردمی روبه‌رو است و قصد دارد تا مشکلات خود را از این طریق به خارج از مرزهایش منتقل کند و نگاه‌ها را از داخل به سمت مرزها بکشاند.»
به عقیده این فعال اجتماعی، خروج نیروهای آمریکایی از عراق که کردها مخالف آن هستند، همچنین گشایش کنسولگری ایالات متحده در پایتخت اقلیم کردستان با توجه به دشمنی جمهوری اسلامی با آمریکا و نگرانی از تداوم حضور نیروهای این کشور در منطقه می‌تواند از دلایل اصلی ایران برای لشکرکشی به کردستان با هدف نشان دادن قدرت و نفوذ خود باشد.
در پایان این کنفرانس مطبوعاتی، یاسر گلی تاکید کرد کمپین «نه به لشکرکشی و اشغال‌گری، آری به آشتی و دمکراسی» تا زمانی که حمله ایران ادامه داشته باشد فعالیت خواهد کرد.
او گفت: «ما سعی می‌کنیم بخشی از فعالیت‌های مردمی خود را با همکاری سازمان صلیب سرخ و بخش آوارگان جنگی سازمان ملل در کردستان عراق هماهنگ کنیم.»
خطاب به همه ای رفقایی که بر این باور هستند که دیگر در ایران جایی برای مبارزه مسلحانه نیست باید گفت
تمامی شرایط یک مبارزه همه جانبه چه سیاسی وجه نظامی در ایران وجود دارد.
واگر شما دوستان نتوانستید ارتباط نزدیک خود را با توده های زحمتکش میهنمان حفظ بکنید وخود را در کنار انان قرار دهید
لطف کرده سنگ جلوی پای کسانی که توانستند وهنوز می توانند این ارتباط را داشته باشند وبا مبارزات بی امان خود
علیه جمهوری اسلامی در کنار زحمتکشان اعتماد وحمایت توده های زحمتکش روز بروز نسبت به جنبش چپ انقلابی افزونتر سازد.و واقعا جای تاسف دارد که دیده می شود سایر نیروهای چپ انقلابی سکوت اختیار کرده اند .
کاربر مهمان سعید / 30 July 2011
جنابان:
« کسانیکی از تاریخ درس نمیگیرند، مجبور به تکرار آن هستند »
دستاورد تمامی “مبارزات نظامی” اکراد از زمان قاضی محمد تا به حال بغیر از صفر چه بوده است؟ دورانی که حکومت و مخالفین، هر دو از تفنگ های سر پر کن و چخماقی استفاده میکرده اند و تنها ” حق و رشادت رمانتیکی” تعین کننده بوده اند، سال ها گذشته است! ( نگاه کنید به مساله فلسطین و … ). نا برابری این صفبندی، میباستی به « تجدید نظر در تاکتیک » منجر شود. شاهد زنده این مدعا بر خورد دوگانه مردم اسرائیل به فلسطینیان تحت نظر دولت خود گردان و حماس در غزه، آفریقا جنوبی، هندوستان و و و میباشد.
تنها همگامی با دیگر مردم ایران در یک پروسه « دمکراتیک نا فرمانی مدنی» و اعتصابات، جهت پیدایش یک سیستم “دموکراتیک” که در آن ارزشهای « دموکراتیک سکولار» ترویج و بالغ بشوند، پاسخ گوی مطالبات تمامی مردم ایران منجمله اکراد خواهد بود.
چنانچه بر فرض محال، با تجزیه کشور های ایران، عراق، ترکیه و سوریه از طریق مسلحانه، کشور مستقل کردستان تشکیل شود، با عدم دسترسی به دریا آزاد، در محاصره ۴ کشور تجزیه شده با روابط “غیر حسنه” خواهد بود. این کشورها با بستن تمامی مرز های خود بر روی این کشور فرضی، بدون شلیک یک گلوله، میتوانند این کشور را به زانو در آورند ( نگاه کنید به شرایط همسایگی و جغرافیایی کشور ارمنستان).
« کمال حماقت در این است که ما با تکرار عینی رفتار گذشته خود، اینبار توقع نتیجه دگری داشته باشیم».
کامبیز ایرانبان / 30 July 2011
اولا در جواب او دوست عزیزی که میگه من کوردم ولی از این حرکت حمایت میکنم بهش میگم *** تو ملت ما زیاده وگرنه وضع ما این نبود در جواب دوست دیگر که میبگوید پژاک یک گروه سیاسی نیست یه کم مطالعه تو بیشتر کن پژاک حزب سیاسیه و شاخه نظامی داره چون شما و جمهوری اسلای فقط حرف زور رو خوب میفهمین
کرماشان / 28 July 2011
من خودم یه کردم و با تمام نفرتی که از سپاه دارم اما از این حرکتش به شدت حمایت میکنم.اون تروریست ها سالهاست که امنیت ایران عزیزو تهدید میکنن.
کاربر مهمان / 28 July 2011
باید از این سیاسیون در خدمت استعمار پرسید که اگر دولت ایران برای سرکوب پ ک ک به ترکهای ترکیه اجازه استفاده از خاک ایران را بدهد،ایا حکومت محلی کردستان عراق از حرکت نادرست ایران استقبال می کند؟
شما با حمایت و حیله گری استعمار گران خواهان ایجاد یک کشور کرد هستید و با حربه دمکراسی و فدرالیسم توقع دارید،ایرانیان هم در این دام بیافتند.فدرالیسم زمانی امکان پذیر است که اولأ ….ما همه ایرانی هستیم و بعد با هم برای برقراری مردمسالاری در ایران،اقدام کنم و پس از تشکیل یک دولت مردم سالار درخواست فدرالیسم را بنمائیم.تا ان زمان هم بهترین حافظ مرزهای ایران نظام جمهوری اسلام و پاسداران و بسیجیان جان بر کف مسلمان و ارتشیان غیور ایرانی می باشند…
کاربر مهمانmansour piry khanghah / 23 July 2011
پژاک یک گروه اپوزیسیون سیاسی نیست . یک گروه نظامی است. از این رو هر کمپینی که قصد دارد خشونت را محکوم کند باید خشونت های این گروه را هم محکوم نماید . نمی توان یک طرفه به قاضی رفت. حذف خشونت باید از هر دو سو انجام پذیرد. حکومت کردستان به یک گروه نظامی که علیه کشور همسایه فعالیت می کنند اجازه فعالیت داده نه یک گروه سیاسی. من از گرفتن حق همه اقوام ایرانی دفاع می کنم اما گروه های کرد شیوه های خشنی را در پیش می گیرند که امکان برخورد مسالمت امیز را منتفی می نماید. تنها راه حل باز گشت به گفتگو است. خشونت خشونت می آورد.
کاربر مهمان / 23 July 2011
من در اینجا خشونت تروریست های پژاک را نمیبینم که محکوم کنند خنده داره بله این عمل تجاوز ایران به خاک اقلیم کردستان عراق را باید بشدت محکوم کرد ولی کشتاری که این گروه تروریستی پژاک در خاک ایران میکند هم باید در این کنفرانش مطبوعاتی محکوم میشد اگر خشونت بد است پس برای هر دو بد است نه فقط برای حکومت اسلامی تنها بد است با پوزش ولی این کنفرانس و حرکت […] نشان میدهند که گرفتار قومگرایی هستند ولی خود را پشت حقوق بشر مخفی کرده اند
ازاد / 24 July 2011
پژاک یک گروه تروریستی هست و حق دولت ایران هست که برای متلاشی کردن آن تلاش کند.
کاربر مهمان / 24 July 2011