بنا بر اطلاعات تازه فاش شده٬ رئیس جمهوری سوریه طی دیدار خود با وزیر امور خارجه ترکیه٬ داوود اغلو را تهدید به آتش کشیدن خاورمیانه ظرف شش ساعت کرده و تأکید نموده در این زمینه از همکاری نظامی ایران علیه ناوهای آمریکا نیز برخوردار است.
 
به گزارش خبرگزاری النخیل عراق در این دیدار که دو ماه پیش صورت گرفته٬ بشار اسد به وزیر امور خارجه ترکیه که حامل پیام مشترک ترکیه٬ آمریکا و عربستان بوده٬ ضمن تهدید به بستن گلوگاه های عبور انرژی جهان٬ اظهار داشته است:”هر اقدام دیوانه‌واری علیه دمشق انجام شود من کلا شش ساعت بیشتر نیاز ندارم که صدها موشک به بلندی‌های جولان منتقل کنم و آن را به تل‌آویو شلیک کنم.”
 
این تهدید به همینجا ختم نشده و وی افزوده است : ” در عین حال از حزب‌الله نیز خواهم خواست تا آتشی بر سر اسرائیل بریزد که دستگاه‌های اطلاعاتی آن را پیش‌بینی نکرده‌اند. همه این اتفاقات در سه ساعت روی خواهد داد اما در سه ساعت دوم، ایران ناوهای آمریکا را که در خلیج(فارس) است خواهد زد و در عین حال اهداف متعلق به آمریکا و اروپا در جهان هدف گرفته خواهند شد.”
 
حال شاید بتوان راحت‌تر چرخش موضع آنکارا از پوزیشن نصیحت به موقعیت قهرآمیز علیه دمشق را راحت‌تر تحلیل کرد و از سوی دیگر به این فکر کرد که با احتساب به چه عناصری رژیم بشار اسد به سرکوب شدید و کشتار معترضین ادامه می‌دهد.
 
پشتیبانی از سرکووب مردم سوریه
 
پیش از این نیز سازمان‌های مدافع و دیده‌بان حقوق‌بشر و مقامات عالی‌رتبه برخی ازسازمان ها مانند اتحادیه اروپا و برخی کشو‌رها از جمله انگلیس و آمریکا از حمایت ایران در سرکوب خیزش مردم سوریه علیه رژیم بشار اسد هشدار داده بودند و نهایتاً نیز پس از گذشت چندی از سرکوب مردم سوریه٬ نیروی انتظامی٬ سپاه قدس و چند مقام عالی رتبه نیروی انتظامی ایران مورد تحریم اتحادیه اروپا و آمریکا قرار گرفتند.
 
ادعای اسد: از حزب‌الله نیز خواهم خواست تا آتشی بر سر اسرائیل بریزد که دستگاه‌های اطلاعاتی آن را پیش‌بینی نکرده‌اند. همه این اتفاقات در سه ساعت روی خواهد داد اما در سه ساعت دوم، ایران ناوهای آمریکا را که در خلیج(فارس) است خواهد زد و در عین حال اهداف متعلق به آمریکا و اروپا در جهان هدف گرفته خواهند شد
در اواخر ماه می نیز روزنامه واشنگتن پست نوشت: “جمهوری اسلامی ایران قصد دارد با تقویت دولت بشار اسد که با موج تظاهرات ضد دولتی روبروست یکی از مهمترین حامیان خود را در منطقه از دست ندهد.”
 
این روزنامه تأکید کرد در کنار اعزام مشاور و نیروی انسانی، جمهوری اسلامی ایران مرتبأ به دولت دمشق کمک های نظامی و تسلیحاتی می کند .از مقادیر زیادی تجهیزات مخصوص ضد شورش گرفته تا ابزار آلات بسیار پیش رفتۀ جاسوسی و نظارت که به رژیم بشار اسد امکان می بخشد تا پایگاه‌های توییتر و فیس بوک کاربران را زیر نظر داشته باشند.
 
همچنین جمهوری اسلامی نظامیانی را به دمشق فرستاده است تا همان شیوه ها و تکنیک هایی را به نیروهای امنیتی سوریه تعلیم دهند که دولت جمهوری اسلامی برای سرکوب موج اعتراضی ایران پس ازآخرین انتخابات ریاست جمهوری از آنها استفاده کرده بود.
 
حد حمایت ایران کجاست؟
 
اما همانطور که در این گزارش روزنامه واشنگتن پست آمده همواره هشدارها و «افشاگری‌ها» درمورد همکاری تهران و دمشق در بحران داخلی سوریه محدود به کمک‌های مالی و نرم‌افزاری سرکوب مردم و حتی اعزام نیروهای سرکوب‌گر به مناطق ناآرام در سوریه بود. 
 
 اما برای اولین‌بار عمق این اتحاد استراژیک ٬ حداقل در میان ادعاهای بالاترین مقام کشور سوریه بسیار بیشتر از آنچه در گذشته گمان می‌رفت٬ یافت می‌شود و تا به رو‌در‌رویی نظامی با آمریکا در خلیج فارس نیز پیش می‌رود مسئله‌ای که چندی ییش مقامات نظامی آمریکا نیز با احساس خطر نسبت به آن خواستار ایجاد یک خط تلفن مستقیم بین تهران و واشنگتن شدند که با وجود موافقت اولیه محمود احمدی‌‌نژاد با مخالفت‌های مقامات عالی رتبه سپاه و دیگر ارکان حکومت قرار گرفت.
 
از سوی دیگر می‌توان ادعای همکاری نظامی ایران در صورت حمله به سوریه را از زوایای دیگر مورد بررسی قرار داد. به طور مثال مهمترین سؤال و استراتژیکی‌ترین سؤال در این میان آن است که “جمهرری اسلامی به چه دلیل به شدت از نظام فعلی سوریه حمایت می‌کند؟”
 مسلماً یکی از مهمترین دلایل این است که حزب الله لبنان در برنامه و تحلیل ایران از منطقه یکی از مهمترین فاکتورها است و مسلماً کمک و حمایت به حزب الله لبنان بدون همکاری سوریه غیر ممکن خواهد بود.
 
 از سوی دیگر دلیل مهمی که تهران همواره از دمشق دفاع کرده و در مدت بهار عربی این حمایت گسترش یافته٬ این تحلیل در تهران است که پس از عراق و موفقیت نیروهای ائتلاف در لیبی و موج دمکراسی خواهی در منطقه تنها خاکریزی که بین دخالت مستقیم غرب در ایران مانده سوریه است و با ازدست‌رفتن سوریه قدرتهای جهانی دیگر اهرم فشاری بر خود همانند گذشته احساس نمی‌کنند.
 
حال سؤال اساسی این است تهران با داشتن چنین تحلیلی آیا در صورت درگیری نظامی یا ایجاد تحول عمده در سوریه، به‌دست‌خود بهانه سیبل شدن را در عرصه جهانی با حمله به کشتی‌های آمریکا در خلیج فارس یا بستن تنگه هرمز به دست غرب خواهد داد؟
 

تاکنون مقامات تهران و دمشق واکنشی نسبت به این خبر از خود نشان نداده‌اند.