سرپرست سازمان رفاه شهرداری تهران از افزایش قابل توجه پذیرش در گرمخانه‌های تهران نسبت به سال گذشته خبر داد. بخشی از این جمعیت افزوده‌شده در گرمخانه‌ها را معتادان یا زندانیان بی‌پناهی تشکیل می‌دهد که به خاطر نگرانی از شیوع کرونا در مراکز نگهداری و زندان به تازگی ترخیص شده‌اند. اما تاکنون ۴۰ مورد مشکوک به کرونا در گرمخانه‌ها شناسایی شده و نگرانی نسبت به همه‌گیری کرونا در گرمخانه‌ها به قوت خود باقی است.
به گفته سید مالک حسینی سرپرست سازمان رفاه شهرداری تهران از زمان شیوع کرونا تاکنون ۴۰ مورد مشکوک به کرونا در گرمخانه‌ها شناسایی شده است.
حسینی گفت که یکی از نگرانی‌های جدی درباره وضعیت گرمخانه‌ها این است که گروه‌های جدیدی از معتادان که از مراکز ماده ۱۶ (مراکز ترک اعتیاد) ترخیص شده، و زندانیانی که زندان‌ها آزاد شده اند می‌خواهند در گرمخانه‌ها حضور بیابند. اما در صورت ابتلای این افراد به کرونا، خطری جدی گرمخانه‌ها را تهدید می‌کند.
مراکز ماده ۱۵ بر اساس ماده ۱۶ قانون مبارزه با مواد مخدر برای نگهداری و درمان اجباری معتادان ایجاد شده است. این مراکز از دو سال پیش تحت نظارت سازمان بهزیستی اداره می‌شوند.
سرپرست سازمان رفاه شهرداری تهران گفته است که برای محافظت از ساکنان گرمخانه‌ها، برای ۶۰ درصد جمعیت ثابت این اماکن تدابیری در نظر گرفته شده و زمان ماندن آنها در گرمخانه بیشتر شده است.
حسینی از اختصاص دو گرمخانه زنان و مردان برای قرنطینه کامل خبر داد و گفت اگر فردی مبتلا به کرونا باشد او را قرنطینه می‌کنند و همچنین افرادی که به گرمخانه‌ها منتقل می‌شوند پیش از ورود غربال‌گری می‌شوند.
به گفته حسینی پذیرش در گرمخانه‌ها از ابتدای اسفند افزایش یافته و نسبت به سال گذشته ۴۹ درصد رشد داشته است.
دلیل افزایش جمعیت گرمخانه‌ها بسته شدن برخی مراکز ماده ۱۶ و آزادی برخی زندانیان بود که یا خانواده نداشته‌اند یا خانواده آنها را نپذیرفته است.
به گفته حسینی بسته شدن مراکز ماده ۱۶ در عین حال موجب احیای پاتوق‌های معتادان در مراکز شوش و هرندی شده است.
در چند روز گذشته انتشار تصاویر و ویدئوها در شبکه‌های اجتماعی از رفت‌وآمد شبانه در میدان شوش تهران آن هم در شرایطی که بسیاری از مردم به خاطر شیوع کرونا در خانه‌هایشان خود را محبوس کرده‌اند واکنش‌های وسیعی برانگیخت. در ویدئویی که روز گذشته دست به دست می‌شد، تعداد قابل توجهی از افراد، احتمالاً شامل بی‌خانمان‌ها، معتادان، و موادفروش‌ها حدود ساعت ۳ بامداد در حال مراوده و گفت‌وگو دیده می‌شوند.
مسئولان انتظامی و بهزیستی علت حضور چشمگیر معتادان در سطح خیابان‌ها را دستور ستاد ملی مبارزه با کرونا برای تعطیلی مراکز نگهداری معتادان عنوان کردند. این دستور به خاطر نگرانی از شیوع کرونا در این مراکز و کشتار جمعی ساکنان این مراکز که از مازاد جمعیت و کمبود تمهیدات بهداشتی رنج می‌برند، صادر شد.
بر این اساس، چندی پیش یک عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس از ترخیص حدود ۱۰ تا ۱۱ هزار معتاد خبر داد. رئیس پلیس مبارزه با مواد مخدر نیز رها شدن ۱۲ هزار «معتاد متجاهر» را در تهران تایید کرد.
این در حالی است که مالک حسینی، سرپرست سازمان رفاه شهرداری تهران گفته است که بر اساس مشاهدات این سازمان حدود ۴ تا ۵ هزار معتاد در سطح شهر رها شده‌اند.
همزمان امین شاهرخی، مدیرکل بهزیستی استان تهران نیز در پاسخ به سوال خبرگزاری ایلنا درباره رها شدن ۴ تا ۵ هزار معتاد در سطح شهر تهران گفت: «فقط ۵۲۰ نفر در این مدت از مراکز ماده ۱۶ نگهداری معتادان متجاهر که زیر نظر بهزیستی فعال هستند با حکم قاضی ترخیص شده‌اند و من آماری از معتادان ترخیص شده از مراکز زیر نظر سازمان زندان‌ها و پلیس ندارم.»
به گفته این مقام بهزیستی «معتادان متجاهر» که پیش‌تر از سطح شهرها جمع‌آوری شده بودند در دو بخش نگهداری می‌شدند؛ یکی در مراکز ماده ۱۶ که زیر نظر بهزیستی است، و بخشی دیگر که در مراکز فشافویه زیر نظر سازمان زندان‌ها و پلیس هستند.
شاهرخی درباره تعداد افراز آزاد شده از مراکز فشافویه ابراز بی‌اطلاعی کرد.
مالک حسینی از ستاد مبارزه با کرونا در تهران خواسته است که با توجه به خطر شیوع کرونا مراقبت از مراکز نگهداری از معتادان تشدید شود و مراکز ماده ۱۶ را مجدداً فعال کنند.
مدیریت ناهماهنگ بحران یکی از معضلات و چالش‌های مهم کشور در برابر شیوع ویروس کروناست.
طرح جمع‌آوری معتادان از سطح شهر و نگهداری آنها در شرایط غیربهداشتی و غیرانسانی پیش‌تر انتقادها و مخالفت‌های زیادی را بر انگیخته بود. با این حال رها کردن ناگهانی این افراد در سطح شهر بدون فراهم کردن سرپناه و ظرفیت کافی در گرمخانه‌ها می‌تواند به بحران جدی دیگری منجر شود.
بله این عکس نمونه ای ازبهشت موهبت های حکومت اسلامی که خمینی قولش را به مردم داده بود که انکار همه افراد با دریافت پولهای نفتی چنان لذت برده خشنود شده اند که کنارهم روی تخت ها استراحت می کنند. .حالا انتقادها روانه روانه حکومت آخوندی میشود که چرا چنین کردید که چنین شد…. ولی درحقیقت محض باعث وبانیان این فلجعه های زنجیره وار میلیونها مردمی بودند لبیک گویان برای خمینی چنین وچنان میکردند …خمینی گفت اقتصاد مال خر است جواب دادند لبیگ تو راست می گوئی …گفت ما برای رفاه و پیشرفت و آزادی نیامدیم …جواب دادند لبیگ تو راست می گوئی …گفت ما برای اسلام انقلاب کردیم …جواب دادند لبیگ …توراست می گوئی ….گفت برای تصاحب عراق وگسترش امپراطوری ام به عراق درجنگ خمینی ساز فرزندانتان را به جنگ بفرستید وکلید بهشت دریافت کنید …جواب دادند لبیگ …هرانچه بگویئ انجام میدهیم …گفت ازدخالت درامورکشوری و فروش نفت دخالت نکنید …جواب دادن لبیگ …دخالت نمی کنیم …گفت مردم ایران باید امت اسلام وبرده اسلام باشند …جواب دادند لبیگ …ما برده گان تو هستیم…ولی حالا تمامی لبیگ گویان میلیونهائی گناه را برگردن حکومت اخوندی می اندازند ..حالا اگر مدتی نه چندان دور نیمی ازمردم کشور هم کنارهم برتخت ها اطراق کنند قراراست چه شود؟ گناه کاران ومجرمان حقیقی این فجایع کدام ها هستند؟ .
حقیقتگو / 04 April 2020
زندان شیبان به‌صورت سوله است. در هر سوله ۱۰۰۰زندانی نگهداری می‌شوند!. در کل زندان تقریباً ۸۰۰۰زندانی محبوس هستند. در این زندان چوبه‌دار نیست و اعدامیها را در زندان سپیدار نگه میدارند!.
در زمان شورش زندان، زندانیان برای این‌که نگهبانها را مجبور کنند که درها را باز کنند زندان را آتش زدند ولی زندانبانها در را باز نکردند. یکی از زندانیان که در اثر آتش‌سوزی جانش را از دست داده احتمالاً ۲۵ساله بود.
الان تلفن زندان قطع است و خانواده‌هایشان هم که به درب زندان مراجعه می‌کنند هیچ جوابی به آنها داده نمی‌شود!.
sattar beheshti / 05 April 2020
آقای حقیقتگو شاید میلیونها به خمینی لبیک گفتند, اما میلیونها دیگر هم بودند و هستند و خواهند بود که لبیک نگفتند, اما شما مخالفان ج.ا. را همیشه از یاد میبرید.
۱۲ فروردین ۱۳۵۸ مردم کردستان به جمهوری اسلامی گفتند نه.
شما کجا بودید؟
چند هفته قبل از آن زنان در مقابل دفتر بازرگان تجمع کردند و تیغ خوردند و اسید به صورتشان پاشیده شد.
شما کجا تشریف داشتید؟
در تمامی دوران بازرگان, کارگران بیکار مقابل وزارت کار از برادران حزب الله, با حمایت وزیر کار آقای داریوش فروهر, چماق میخوردند و “مرگ بر جمهوری اسلامی” میگفتند.
یادتان هست؟
شوراهای دهقانان در ترکمن صحرا بر رهبری توماج, مختوم, واحدی و جرجانی که هر چهار نفرشان را پاسداران ترور کردادن به خاطرتان میآید؟
کشتار محمره (خرمشهر) چهارشنبهء سیاه ۹, خرداد ۱۳۵۸ به دست برادرِ ملی-مذهبی دریادار مدنی چطور؟ اهالی خرمشهر هم لبیک گفته بودند؟
جمهوری اسلامی حتا قبل از تاسیس رسمی اش هم با مخالفت مردم ایران روبرو بود, ولی با سرکوبی فاشیستی به حیات خود ادامه داد.
اما سلاح سرکوب نیز دیگر ظرفیت ها و کارآمدی های سابق را ندارد.
گناه کاران ومجرمان حقیقی این فجایع کدام ها هستند؟
بخشی از گناه کاران و مجرمان حقیقی شاید آنهایی باشند که حافظه اشان نم کشیده, سوخته اند و دیگر تاب و توان مبارزه ندارند و تنها کاری از دستشان برمی آید غر زدن و تحریف ابلهانهء تاریخ مبارزاتی مردم ایران است.
میرزا قلمدون / 05 April 2020
نگاهی گذرا بە ھمەپرسی١٢ فروردین سال ١٣٥٨ و آنچە در کوردستان رخ داد.
در سالگرد نامیمون روزهایی هستیم کە روند محدود کردن آزادى‌ها‌ى_فردى، اجتماعى و سیاسى و توامان با آن، سرکوب جنبش حق‌خواهانه، ظلم، اعدام، کشتار، فقر، حاشیە_نشینی ، تورم، رانتخواری، اختلاس و انواع جنایات را شتابى تازه بخشید.
سالگرد رفراندومی نامیمون كە سوال این بود:” جمهوری اسلامی آری یا نە؟ ”
احمد صدر حاج سیدجوادى وزیر کشور وقت در مورد طرح سوال گفتە بود:
“قبل از انجام رفراندوام وزارت کشور در مورد نحوه‌ى طرح سئوالات دو طرح به شوراى انقلاب تسلیم کرد. طرح اول پیشنهاد دادە بودیم نوشته‌ى اوراق راى‌گیرى از شکل مثبت و منفى به جمهورى اسلامى خارج شده و به صورت راى به جمهورى اسلامى یا جمهورى، تغییر پیدا کند. پیشنهاد دوم ما این بود که سئوالات رفراندوم به شکل پاسخگویى به جمهورى اسلامى، یا انواع مختلف جمهورى، از قبیل جمهورى دموکراتیک، جمهورى سوسیالیستى و غیره طرح شود. که متاسفانه هیچ کدام از آنها مورد تصویب شورای انقلاب واقع نشد! اگر پیشنهاد ما به مرحله اجرا در مى‌آمد، تمام گروه‌ها مى‌توانستند در رفراندوم شرکت کنند و دیگر فکر نمى‌کنم مسئله‌ى تحریم رفراندوم پیش کشیده مى‌شد. پس از شرکت تمام گروه‌ها در رفراندام و اعلام نتایج شمارش آرا، ما مى‌توانستیم آمارى دقیق از تعداد کسانى که در رفراندوم شرکت داشته‌اند به دست بیاوریم و بر اساس آن دقیقاً تعیین کنیم که در مجموع چند درصد از شرکت‌کنندگان به جمهورى اسلامى راى داده‌اند.”[۱]
قبل از اینكە ماهیت جمهوری اسلامی را برای مردم شرح دهند یا از مردم پرسیدە شود خواست یا پیشنهاد شما چیست، سوال را طرح كردند جمهوری اسلامی آری یا نە؟ بعد نیز مشخص نكردند چند درصد از مردم در انتخابات شركت كردەاند یا اینكە از چە میزان رای دادە شدە اعلام كردند ٩٨% بە جمهوری اسلامی آری گفتە اند؟
رفراندومی کە میتوان گفت کوردها و ترکمن ها آن را با قاطعیت تحریم کردە بودند. کوردها بە دلیل گفتەها و رهنمود شخصیت های سیاسی و احزاب کارای کوردستان كە اكثرا از نا مفهوم بودن جمهوری اسلامی سخن گفتە و تاكید داشتند كە آن رفراندوم را تحریم میكنند و تحریم نیزکردند. همچنین بسیارى از ترکمن‌ها در مناطق ترکمن‌نشین به عنوان اعتراض به درگیرى خونین گنبد کاووس در رفراندام شرکت نکردند.[۲]
کوردها كە با امید بە فردای بهتر در انقلاب علیە حکومت محمدرضا شاه پهلوى شرکت کردە بودند تا از کم و کاستى‌ها و نیز تبعیض‌هاى گسترده و گوناگونی کە حکومت پهلوی (پدر و پسر) بر علیە آنان انجام دادە بود در پیروزى انقلاب بهمن ١٣٥٧ حضوری پر رنگ داشتند و در همان روزهای آغازین انقلاب خواسته‌هاى خود را اینگونە بیان کردە بود:”
” ١ـ خلق کورد همراه و همگام با سایر خلق‌های ایران، انقلاب ایران را تایید می‌نماید و تصمیم دارد با تحکیم پیوند مبارزاتی با سایر خلق‌های ایران در ایجاد جامعه‌ی آزاد و آباد آینده نقش اساسی ایفا کند.
٢ـ خلق کورد مانند سایر خلق‌های ایران، خواهان رفع ستم ملی و تامین حق تعیین سرنوشت خود به صورت فدراتیو در چهار چوب کشور ایران می‌باشد و هرگونه اتهام تجزیه‌طلبی را رد می‌کند و از دولت موقت آقای مهندس بازرگان می‌خواهد که موضع خود را در قبال این خواست رسما اعلام دارد.
٣ـ ما برآنیم که زحمتکشان ایران، سهم اساسی را در انقلاب ایران ادا کرده‌اند و به همین جهت حق مسلم زحمتکشان، کارگران و دهقانان است که در دولت انقلابی شرکت داشته باشند.
۴ـ کوردستان ایران ضمن دارا بودن منابع دست نخورده‌ى فراوان یکی از عقب‌افتاده‌ترین مناطق ایران است؛ بنابراین رفع ستم اقتصادی یکی از خواست‌های اساسی ما است.
۵ـ همه‌ی پادگان‌ها در کوردستان باید تحت نظر شورای انقلابی اداره شود و بدین منظور باید یک کمیته‌ی مشترک نظامی از افسران میهن‌پرست و نمایندگان شورای انقلابی تشکیل گردد.
۶ـ افسران جنایتکار که دستور تیراندازی داده و موجب شهادت فرزندان خلق شده‌اند، باید تحویل دادگاه انقلابی خلق گردند و به منظور تبدیل ارتش ارتجاعی به ارتش خلقی باید ارتش از عناصر ضد انقلابی تصفیه گردد.
٧ـ همه‌ی نمایندگان حاضر که نماینده‌ی شهرستان‌های کوردنشین هستند، اعلام میدارند که جناب سید عزالدین حسینی، صلاحیت دارند در راس هر هیئتی قرار بگیرند و از طرف خلق کورد با دولت مرکزی مذاکره نمایند و دستگاه رهبری انقلاب و دولت موقت را از مذاکره و تماس با عناصر ارتجاعی کورد برحذر دارند.
٨ـ از آنجا که ملا مصطفی بارزانی و گروه معروف به قیاده موقت عمال سازمان سیای امریکا و ساواک ایران و میت ترکیه بوده‌اند و می‌باشند و مورد نفرت تمام خلق کورد هستند. لذا از دولت انقلابی می‌خواهیم هرنوع تماس با این دار و دسته قطع گردد و رهبران خائن آنها از ایران اخراج شوند. بدون آنکه این سیاست به وضعیت خانواده‌های پناهنده‌ى بی‌بضاعت لطمه‌ای وارد آورد.“ [٣]
اما حكومت جواب خواستە ها و مطالبات بر حق مردم كورد را با حملە و یورش بە كوردستان داد. [٤]، كوردها نیز از شركت در رفراندم سر باز زدە و در آن شركت نكردند. سیاسیون و جریان های سیاسی در مورد چرایی تحریم رفراندوم این چنین نظر دادە بودند: شیخ عزالدین حسینى در بیانیه‌اى اظهار كردە بود: ”ضمن تایید اهدافِ انقلابِ راستین ملت شریف ایران و اطمینان راسخ به مبانى و اصول اساسى اسلام، چون محتواى جمهورى اسلامى، مبهم و نامعلوم است و به ویژه از نظر حق تعیین سرنوشت و مسئله خودمختارى کردستان در چارچوب ایرانی آزاد و حقوق حقه سایر خلق‌ها، نامشخص مى‌باشد، بنابراین تا زمانى که رسماً جواب قطعى در این مورد از طرف دولت و شوراى انقلاب اسلامى ایران اعلام نگردد، شخصاً از شرکت در رفراندام خوددارى نموده و مردم نیز با توجه به مسئولیت‌هاى ملى و مذهبى خود آزاد و مختارند.” [٥]
سازمان انقلابى زحمتکشان کردستان (کومله) نیز اعلام کردە بود: ”تا وقتى که برنامه جمهورى اسلامى صراحتاً خواسته‌هاى دموکراتیک انقلاب ایران و به خصوص خواستِ رواى خلق کرد را مبنى بر خودمختارى کردستان در چارچوب ایرانی دموکراتیک به رسمیت نشناسد، ما شرکت در رفراندام را بى‌توجهى به خواسته‌هاى برحق مردم سرتاسر ایران مى‌دانیم. بنابراین ما در این رفراندام شرکت نخواهیم کرد.” [٦]
حزب دموکرات کوردستان ایران نیز در بیانیه‌اى که در نهم فروردین انتشار دادە بود، ”روشن ساخت که در رفراندام شرکت نمى‌کند و علت آن را غیر دموکراتیک بودن رفراندم و روشن نبودن محتواى جمهورى اسلامى در زمینه تامین دموکراسى و تامین حقوق خلق‌هاى ایران وصف کردە بود.” [٧]
جریان‌هاى سیاسى همچون: ”سازمان چریک‌هاى فدایى خلق ایران، سازمان پیکار در راه آزادى طبقه کارگر، جبهه دموکراتیک ملى ایران، در انتقاد و اعتراض به آن همه‌پرسی و رفراندوم غیر دموکراتیک برخاستند و آنرا تحریم كردند. [٨]
آری در سالگرد رفراندومی هستیم كە در ایران بە راە انداختند و كوردستان سنگر مقاومت و هشدار دربارەی ماهیت جمهوری اسلامی بود, هست و همچنان تا رسیدن بە خواست های برحقش خواهد ماند.
در انتهای این نوشتە باید این را نیز اضافە كنم در روز قبل و روز برگذاری رفراندم در شهرهای كوردستان نظیر سنندج، تظاهراتی با عنوان” نە بە جمهوری اسلامی ”برگزار شد. در نهایت در روز ١٢ فروردین ١٣۵٨ اعلام كردند كە ٩٨% مردم بە جمهوری اسلامی رای آری دادەاند اما آمار و تعداد شركت كنندگان آن رفراندوم هیچگاە آماری دقیق و واقعی نبود.
١- کیهان، ١١ فروردین ١٣٥٨
٢– آیندگان، ١١ فروردین ١٣۵٨
٣- کیهان، اول اسفند ١٣۵٧
این ٨ مادە توسط آقایان شهید فواد مصطفی سلطانی، شهید قاسملو، شیخ عزالدین حسینی، غنی بلوریان، صلاح مهتدی، عبداللە حسن زادە، شیخ جلال حسینی، جلیل گادانی، نوشیروان مصطفی امین و چند شخصیت دیگر در مهاباد با دست نوشت شهید قاسملو در شهر مهاباد نوشتە شد و تحویل داریوش فروهر سرپرست هیئتی بود كە از تهران بە مهاباد برای مذاكرە با نمایندگان كورد آمدە بودند، گردید.
هر چند مادەی ٨ بعدا تغیراتی كرد
٤-در اواخر اسفند از روز ٢٦اسفند ١٣٥٧ تا بامداد ٢ فروردین ١٣۵٨ نیروهای حكومتی با هواپیما و هلی كوپتر شهر سنندج را بنباران كردند کشته‌شدگان ٧٧ نفر، زخمى‌شدگان، ٣۴٣ نفر و شمار اسیران ١٣٤ نفر بودند. این حملە بە نوروز خونین سنندج معرف گردید.
٥– کیهان، ٨ فروردین ١٣۵٨
٦-کیهان، ٧ فروردین ١٣۵٨
٧- اطلاعات، ٩ فروردین ١٣۵٨
٨- توضیح. ضروری:
برای بند هشتم. پانوشتها نتوانستە بودم منبع نوشتاری پیدا كنم، دوست عزیزمان كاوە قریشی سند نوشتاری را یافتە و بە بندە اطلاع دادند كە از ایشان بسیار سپاسگزارم. این موضوع در رۆزنامەی كیهان بە تاریخ ٩ فروردین ١٣٥٨ منعكس شدە است.
نگاهی گذرا بە ھمەپرسی١٢ فروردین سال ١٣٥٨ و آنچە در کوردستان رخ داد. / 05 April 2020