دو جریان محافظه‌کار و اصلاح‌طلب در ایران لازم و ملزوم یکدیگر در سیاست خارجی کلان جمهوری اسلامی هستند. اصلاح‌طلبان در مذاکرات خارجی از محافظه‌کاران به عنوان ابزاری برای فشار و امتیاز‌گیری استفاده می‌کنند و همواره خارجی‌ها را تهدید می‌کنند اگر با ما به توافق نرسید، آن‌وقت باید پای میز مذاکره با تندرو‌ها در داخل ایران بنشینید که هرگز حاضر به دادن کوچک‌ترین امتیازی به غرب نیستند.

حسن روحانی، رئیس جمهوری اسلانی دست در دست حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه کیهان (عکس: عبدالواحد میرزازاده، ایسنا)

در مقابل هم محافظه‌کاران برای تثبیت و گسترش قدرت خود در داخل، از اصلاح‌طلبان به عنوان عناصر «ناخلف» و عامل اصلی «غرب‌گرا» یاد می‌کنند که در پی بی‌اعتنایی به اصول انقلاب، مسبب و عامل بسیاری از مشکلات در کشور هستند و تنها محافظه‌کاران هستند که صلاحیت اداره کشور را دارند.

این تقسیم کار نانوشته سال‌هاست که در سیاست داخلی و خارجی ایران جاری‌ست، محافظه‌کاران مخالف بهبود رابطه با آمریکا و حتی اروپا هستند و اصلاح‌طلبان هم موافق و موید گسترش رابطه با غرب.

در چهار سالی که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا بود این تقسیم‌ کار به قوت خود باقی ماند، اما در فاصله شش ماه مانده به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، زمزمه‌های قابل توجهی از ایران به گوش می‌رسید که مجموعه حاکمیت و دولت و بسیاری از جریان‌های سیاسی ترجیح می‌دهند دونالد ترامپ دیگر رئیس جمهوری آمریکا نباشد، چرا که مذاکره با هر رئیس جمهوری به غیر از او، احتمالا برای جمهوری اسلامی راحت‌تر و رسیدن به توافق سهل‌تر خواهد بود.

این پیام طی این شش ماه بارها در اظهار‌نظر‌ها پیدا و پنهان بسیاری در ایران دیده می‌شد، اما محافظه‌کاران در دو روز اخیر بار دیگر نقش تاریخی خود را تکرار کرده و موضع‌گیری‌های بسیار و تند و تیزی درباره انتخابات آمریکا از خود نشان داده‌اند.

جمع‌بندی این اظهارات و موضع‌گیری‌ها می‌گوید جریان محافظه‌کاران تلاش می‌‌کند این پیام را به آمریکا و نیرو‌های غرب‌گرا در ایران بفرستند که حتی در صورت پیروزی جو بایدن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، شرایط برای مذاکره سخت‌تر از قبل خواهد شد و آنها به راحتی اجازه چنین کاری را نخواهند داد.

بیانیه سپاه پاسداران و تصویب یک فوریت طرح جنجالی در مجلس به منظور افزایش غنی‌سازی اورانیوم که روز دوشنبه خبر‌ساز شد و سخنرانی آیت‌الله علی خامنه‌ای مبنی بر بی‌تاثیر بودن انتخابات آمریکا بر سیاست‌های کلان جمهوری اسلامی از مهم‌ترین نشانه‌های بازتکرار نقش تاریخی محافظه‌کاران در سیاست خارجی ۴۰ سال گذشته نظام شیعی حاکم بر ایران است.

سعید حجاریان که عرصه سیاست و این نوع تقسیم‌بندی‌ها در رقابت‌های سیاسی را می‌شناسد ۱۰ آبان با انتشار یادداشتی واکنش احتمالی محافظه‌کاران به خصوص روزنامه کیهان در این زمینه را پیش‌بینی کرده بود.

حجاریان نوشته بود چنانچه جو بایدن پیروز انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باشد، روزنامه کیهان و به عبارتی تندور‌ها در ایران برای مذاکره با وی، هفت شرط خواهند گذاشت.

پرداخت تمام ضرر‌های اقتصادی، پرداخت غرامت ناشی از تحریم‌ها، تحویل دونالد ترامپ به ایران به خاطر کشتن قاسم سلیمانی، آزاد‌سازی تمام دارایی‌های ایران و خروج از منطقه از جمله شروطی است که حجاریان پیش‌بینی کرده محافظه‌کاران برای آغاز مذاکرات با جو بایدن مطرح خواهند کرد.

حسین شریعتمداری، نماینده آیت‌الله علی خامنه‌‌ای در موسسه کیهان هم چند روز پس از این پیش‌بینی، گفت که «ایران اسلامی باید برای ورود دوباره آمریکا به برجام شرط بگذارد و لغو همه تحریم‌ها شرط ورود آمریکا به برجام باشد، چه ترامپ رئیس جمهور شود و چه بایدن.»

شریعتمداری در عین حال به اصلاح‌طلبان تاخت و نوشت: «خنده‌دار نیست که جریان مشکوک مورد اشاره در ایران به نتیجه انتخابات آمریکا و تاثیر آن بر جمهوری اسلامی دخیل بسته است؟!»

ورای این دعواها‌ و جدل‌ها، اما آنچه که مهم است، محافظه‌کاران با موضع‌گیری‌های تند و تیزی که برای جو بایدن کشیده‌اند، امید دارند که او پیروز انتخابات باشد تا بتوانند در مذاکرات احتمالی با او، امتیاز‌هایی که از آمریکا می‌خواهند را بگیرند، امیدی که امروز تکلیفش روشن می‌شود.

بیشتر بخوانید:

پشت پرده طرح هسته‌ای مجلس در آستانه انتخابات آمریکا