شاخه اضافه

بیاد داشته باش، همواره “آدمی” بین دیگران هست (گلی میان گلهای دگر) که متفاوت با آنهاست، بیشتر میخواند که بیشتر بداند و بفهمد. او از نظر قدرتمندان (باغبان قیچی به دست) همانا درد سری است که دگر گلها را مسموم درد فهمیدن کند. سر سبز را زبانی سرخ بر باد میدهد.

یا به قول قدیمی آ:
با خواندن بیشتر میفَهمَندی … فکر کردن آغاز کردَندی. سرخ شَوندی ودرد سر ساز بایَندی آنطور که باغبان قدرتمند سر سبزت را چیدَندی.

ولی یه طوری دیگه هم میشه این کاریکاتور رو دید که توجیه ایرانِ فعلی هست. میشه گفت خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو. الآنه تو ایران هیچکی نمیخواد تو دردِ سَر بیفته و رسوا شه ویه طوری مردم خواسته ودانسته همرنگ جماعت میشن. چون اگه میخوای که زبونِ سُرخِت سَرِ سبزت رو به باد نَده، مثل بقیه شو و هیچی نگو.

مانا نیستانی متشکرم  از سلیقه ات.