در روش تولید سنتی زغال چوب، تکه‌های چوب را در کوره‌هایی که از مصالح ساختمانی تهیه شده‌اند می‌سوزانند. سپس در گودال‌هایی قرار می‌دهند تا چوب‌های سوخته شده خفه شوند و پس از تقریبا یک هفته به زغال تبدیل می‌شوند.
چوب به عنوان یکی از ارزان‌ترین منابع تامین انرژی شناخته می‌شود. فرآیند، تبدیل چوب به زغال با حرارت کم انجام شده و دود حاصل از آن تولید گاز منواکسید کربن را در پی دارد. استنشاق منواکسید کربن در دراز مدت سرطان‌های مختلف را برای کارگران کوره‌های تولید زغال به همراه دارد. از عوارض در معرض استنشاق منواکسید کربن بودن می‌توان به کاهش جذب اکسیژن توسط هموگلوبین خون، تنگی نفس، آبریزش چشم اشاره کرد. در موارد حاد حتی احتمال خفگی و مرگ نیز وجود دارد.
به دلیل سختی کار و دستمزد اندک، کارگران بومی حاضر به انجام این کار نیستند و اغلب کارگران مهاجر به این کار اشتغال دارند.
