معلولان مرکز توانبخشی و نگهداری «فاطمه الزهرا» جهرم از سوی برادر مدیر مرکز مورد آزار جسمی قرار گرفته‌اند.
به گزارش «کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت»، برادر مدیر مرکز با عنوان مربی ورزش در مرکز استخدام شده است، در حالی‌که مدرک تحصیلی او ارتباطی به ورزش ندارد.
بر اساس گزارش این کمپین خشونت‌های جسمی که به معلولان این مرکز وارد شده، سوزاندن با فندک، سیلی زدن، تنبیه بدنی و رساندن آزارهای دیگر به معلولان را شامل می‌شود. کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت درباره این مرکز نگهداری می‌گوید:
مرکز توانبخشی و نگهداری فاطمه‌الزهرای جهرم مرکزی است که پیش از انتقال معلولان مرکز تلاش به آنجا، در کمیسیون ماده ۲۶ بهزیستی فارس دارای پرونده بود و حتی کارکنان آن نیز از مدیریت ضعیف مرکز شکایت داشته و دارند.
افزون بر خشونتی که به معلولان این مرکز وارد می‌شود، کمیت و کیفیت غذای معلولان در این مرکز نیز بسیار کم و پایین است.
به گفته کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت، استان فارس در حوزه مراکز نگهداری از معلولان یکی از پرحادثه‌ترین استان‌های کشور است و وقایعی که در مراکز نگهداری ممسنی، فسا، شیراز و خیریه‌‌ای که تمام اعضای هیأت مدیره آن به قید وثیقه آزاد هستند رخ داده‌اند تنها چند مورد از اتفاقاتی است که کمپین از آنها مطلع شده است.
این کمپین به خاطر آزارهایی که معلولان در مراکز شهرهای مختلف در این استان متحمل شده‌اند بهزیستی استان فارس را به بی‌کفایتی متهم می‌کند.
نمونه‌های آزارهای جسمی که به معلولان در مراکز نگهداری وارد می‌شود و شرایط نامناسب مراکزی که گاه حتی مرگ معلولان را رقم می‌زنند کم نیستند.
بهمن ماه سال گذشته یک مرد بیمار اعصاب و روان در یکی از مراکز نگهداری معلولان جسمی و حرکتی در یکی از مراکز نگهداری معلولان زیر پوشش بهزیستی در اراک پس از حادثه‌ای جان خود را از دست داد.
دلیل مرگ این بیمار یک حادثه آتش‌سوزی گزارش شد. این آتش‌سوزی به‌دست یک معلول ذهنی ایجاد شد که کنار تخت این بیمار اعصاب و روان که «به منظور جلوگیری از وارد کردن آسیب» به تخت بسته شده بود، فندک روشن کرده بود. بیمار اعصاب و روان پس از آتش‌سوزی فوت کرد زیرا سیستم اطفای حریق در آن مرکز وجود نداشت.
ربیع‌اله قربانی دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان مرکزی پس از این حادثه گفت که با دستور بازپرس، مرکز نگهداری پلمب شد و رسیدگی به ابعاد حادثه از جمله عدم رعایت نظامات دولتی در شیوه نگهداری معلولان، سهل‌انگاری مجموعه، نبود سیستم اطفای حریق، میزان قصور کادر مرکز و صلاحیت مرکز نگهداری در دستور کار دستگاه قضائی قرار گرفت.
وضعیت معلولان در ایران ناگوار است. هزاران معلول در سراسر کشور وجود دارد که هرگز از سوی بهزیستی شناسایی نشده‌اند و حتی زیر پوشش این سازمان نیستند.
در اواخر خرداد گزارشی از رویا بابایی، روزنامه‌نگار حوزه معلولیت منتشر شد که در آن از وضعیت ناگوار رضا و طاووس، خواهر و برادر کم‌توان ذهنی ساکن قزوین پرده برداشت. این دو خواهر و برادر ۴۰ و ۶۰ ساله تنها بازماندگان خانواده‌ای هستند که همه اعضای آن دارای معلولیت بودند. آنها هرگز از سوی نهادهای دولتی و حمایت‌گری مانند بهزیستی شناسایی نشدند.
رضا و طاووس چندین روز به برادر مرده‌شان آب و غذا می‌دادند تا زمانی‌که یکی از همسایه‌ها متوجه شد اوضاع از چه قرار است. رضا و طاووس وقتی با جنازه برادر بزرگترشان که در خانه مرده بود مواجه شده بودند، مرگ او را تشخیص نداده و تا چند روز با این تصور که او با آنها قهر کرده یا خوابیده به جنازه برادرشان آب و غذا می‌دادند.
پدر و مادر آنها سال‌ها پیش فوت کرده بودند. یکی دیگر از برادرانشان نیز از دنیا رفته بود و برادری که به‌تازگی فوت کرده بود کارگری می‌کرد و مسئولیت معاش خانه با او بود.
بر اساس این گزارش گویا هم دو برادر فوت شده و هم پدر و مادر خانواده همگی معلولیت ذهنی داشته‌اند. خانه‌ای که این خانواده در آن زندگی می‌کنند حتی از امکانات اولیه نیز برخوردار نیست. گاز خانه سال‌هاست قطع است. سیستم برق‌کشی خانه خراب است و به‌جز یک لامپ در هال، لامپ‌های دیگر روشن نمی‌شوند. خانه دود گرفته و یخچال و تلویزیونی قدیمی و از کار افتاده در خانه دیده می‌شود.
سازمان بهزیستی موظف است معلولان را شناسایی و از آنها حمایت کند. شرایط زیستی این خانواده نشان می‌دهد بهزیستی تا چه حد از جامعه هدف خود دور است.