کمیته پیگیری بازداشت‌شدگان هم‌زمان با تایید احکام هشت نفر از متهمان پرونده کشته‌شدن روح‌الله عجمیان، بسیجی کشته‌شده چهلم حدیث نجفی در دیوان عالی کشور، جزئیات جدیدی از شکنجه‌های متهمان این پرونده منتشر کرده است.
بر اساس این گزارش، محمدمهدی کرمی و محمد حسینی، دو تن از متهمان این پرونده که اعدام شدند، پیش از اعدام به آنها گفته شده بود که «عفو» شدند.
یک منبع نزدیک به متهمان این پرونده به کمیته پیگیری بازداشت‌شدگان گفته پس از دستگیری متهمان آنها را «تا سر حد مرگ» مورد شکنجه قرار دادند: «از لحظه بازداشت و در ماشین تا بازجویی و بازداشتگاه، شکنجه متهمان این پرونده به‌صورت مستمر ادامه داشته است.»
این منبع در گفت‌وگو با کمیته پیگیری بازداشت‌شدگان فاش کرده که شکنجه‌ها شامل «مشت و لگد، شوکر برقی و ضربات متعدد از ساده‌ترین روش‌های برای شکنجه» متهمان این پرونده بوده است. این منبع به شکنجه‌ای به نام «جوجه‌کردن» اشاره کرده است، به این شیوه که دست و پاهای زندانی را از عقب بهم بسته می‌شود و با زنجیر از سقف آویزان می‌کنند:
در مورد متهمان این پرونده بعد از آویزان کردن آنان از سقف، چند نفر در حالی که فحش‌های رکیک میدادند، شروع به کتک زدنشان می‌کردند.
این منبع که با کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان گفت‌وگو کرده، به نقل از یکی از متهمان چنین میگوید:
بعد از شکنجه او را به اتاقی چندنفره منتقل کردند، چون فکر می‌کردند با وضعیتی که دارد نمی‌تواند در انفرادی از پس خودش بربیاید! بعد از انتقالش به آن اتاق، یکی از زندانیان از دیدن وضعیت او از حال می‌رود. تمام سر و صورتش خونی بود، در اثر شوکر، بدنش انقدر متورم بوده که نمی‌توانستند لباس‌هایش را دربیاورند. تمام بدنش دچار ترکیدگی‌های شدید شده بود.
به گفته این منبع محمدمهدی کرمی و محمد حسینی، دو تن از متهمان اعدام‌شده این پرونده بیشتر از سایر متهمان شکنجه شدند، برای مثال اگر بقیه را ۲۰ دقیقه در حالت «جوجه کردن» نگه می‌داشتند، برای محمدمهدی کرمی تا ۵۰ دقیقه ادامه پیدا می‌کرد: «حتی در وضعیت شکنجه نیز سروصدا و دادوفریاد نمی کرده تا پایینش بیاورند.»
بنا به گزارش کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان، وضعیت شکنجه متهمان پرونده روح‌الله عجمیان تا ۳۰ روز ادامه داشته است و «اعدام مصنوعی» نیز یکی از شکنجه‌های دیگری بود که در این مدت علیه آنها اعمال شده است:
یعنی گفتند که می‌بریم و می‌کشیم‌تان، برده‌اند توی حیاط، چشم‌بند زده‌اند. گفته‌اند که زانو بزنند و بعد از چند دقیقه، از مو و یا از ریش آنها را روی زمین کشیده و دوباره توی سلول انداخته‌اند.
به گفته این منبع آگاه تا پیش از برگزاری دادگاه شکنجه‌ها و آزار متهمان ادامه داشته و تا زمانی که وارد دادگاه شدند، اطلاع نداشتند که قرار است دادگاه برگزار شود.
نخستین جلسه دادگاه متهمان پرونده روح‌الله عجمیان، ۹ آذرماه ۱۴۰۱ برگزار شد. بر اساس تصاویری که از روز دادگاه در رسانه‌های حکومتی منتشر شد، متهمان بسیار خسته و شوک‌زده به نظر می‌رسند.
این منبع آگاه در ادامه چنین روایت کرده است:
آن روز صبح، همه متهمان این پرونده را به صف در حیاط بازداشتگاه روی یک پا نشاندند. روز سردی بوده و تنها لباس آنها همان لباسهایی بوده که در عکس‌های جلسه اول دادگاه دیدیم. لباس‌های نازک و رنگ‌ورو رفته زندان. به مدت دو ساعت و نیم، روی یک پا، در سرمای اول صبح کرج نشسته بودند و با کوچک‌ترین تکانی، با فحش، کتک و شوکر روبه‌رو میشدند. بعد در این بین حتی نگهبانان روی گردن آنها می‌نشستند و سیگار می‌کشیدند و اگر نمی‌توانستند روی یک پا مقاومت کنند، باز هم کتک می‌خوردند. بعد از دو ساعت و نیم، بدن بی‌حس آنها را با کتک و لگد با یک ون سیاه به دادگاه منتقل می‌کنند.
این منبع توضیح داده است که رفتار رئیس زندان و سایر نگهبانان با متهمان این پرونده همراه با خشونت، توهین و تهدید مکرر بوده است: «مثلا مرتب به آنها می‌گفتند لیاقت همه شما خوابیدن جلوی در دستشویی‌هاست شماها آدم نیستید، جنایکارید، منافقید. حق همتونه که اعدام بشید.»
در گزارش کمیته پیگیری وضعیت بازداشت‌شدگان، به نقل از این منبع آگاه آمده است که روزی که احکام متهمان صادر و مشخص شد که پنج نفر به اعدام محکوم شدند، نگرانی و وحشت شدیدی میان آنها به دلیل اجرایی‌شدن احکام اعدام به وجود آمد:
با هم یک قرار می‌گذارند که اگر قرار باشد این احکام سنگین اجرا شوند، به صورت دسته‌جمعی خودکشی کنند. محمدمهدی کرمی با اطمینان گفته بود نمی‌گذارم این‌ها من را اعدام کنند، من زودتر خودم را می‌کشم. بعد از آمدن حکم‌ها یک روانشناس فرستادند که به زور برای بچه‌ها قرص آرامبخش تجویز کرده و زندان آنها را وادار می کرد که داروها را مصرف کنند. آنهایی هم که اعتراض می کردند و نمی‌خواستند قرصها را بخورند با تهدید و فحاشی مواجه شده و ناچار بودند با حضور ماموران آن را بخورند.
این منبع درباره روزی که خبر شکسته شدن حکم‌ها و تایید حکم اعدام محمدمهدی کرمی و سیدمحمد حسینی، به بند رسید، چنین توضح داده است:
تنها کسانی که حکم اعدامشان تایید شده بود محمدمهدی کرمی و سید محمد حسینی بودند. وحشت‌زده و نگران بودند. محمدمهدی کرمی می‌خواست اعتصاب غذا کند و بقیه هم تصمیم داشتند همراهی‌اش کنند. افسر نگهبان تلاش می‌کرد آنها را منصرف کند. اما محمدمهدی گفته بود که من دیگر حکم اعدام برایم آمده، این آخرین تلاش‌هایم است. اما افسر نگهبان سعی می‌کرد آنها را منصرف می‌کند. می‌گفت اجازه بدهید خودمان پیگیری کنیم. اعتصاب غذا بکنید، اتهام اخلال در نظم زندان هم به پرونده‌تان اضافه می‌شود و عواقب بدی دارد.
به گفته این منبع صبح روز ۱۶ دی‌ماه سال گذشته، رئیس زندان به نام «عباسی» به همراه چند نفر دیگر به بند مراجعه می‌کند تا مشکلات زندانیان را بررسی کند و از محمدمهدی کرمی و محمد حسینی می‌خواهد تا برای صحبت کردن به دفترش بروند، اما هر کدام را جداگانه به قرنطینه مخصوص زندانیان اعدامی منتقل می‌کنند:
تا ساعت حدود ۹ شب هیچ خبری از بچه‌هایی که رفته بودند تا با رئیس زندان در مورد مشکلات‌شان حرف بزنند نبود. همان زمان بقیه متوجه می‌شوند که تلویزیون هم قطع شده و تلفن‌ها هم کار نمی‌کند. بعد دوباره نام چند نفر را از بلندگو می‌خوانند و آنها را هم به انفرادی می‌برند. زندانیانی که آن شب در آن سلول‌های انفرادی بودند روایت می‌کنند که حوالی سحر، صدای صلوات توی راهروها شنیده شده و رفت‌وآمد زیادی در جریان بوده است. برخی روایت کرده‌اند که از درز در دیده‌اند که یک نفر با دوربین توی راهرو بوده و صداهایی که می‌گفتند عفو خوردید. بخشیده شدید. زندانیان از درز در سلول محمدمهدی و سید محمد حسینی را دیده‌اند. ظاهرا سید از خوشحالی سجده شکر کرده بود و بقیه فکر کرده بودند که اعدام منتفی شده، اما صبح روز بعد که پرسنل اداری می‌آیند و آنها را دوباره به بند می‌برند، متوجه می‌شوند که حکم اعدام محمد مهدی و سیدمحمد اجرا شده است.
طبق آرای قطعی صادره توسط دیوان عالی کشور برای متهمان پرونده روح‌الله عجمیان، حمید قره‌حسنلو به ۱۵سال حبس نفی بلد و رضا آریا، حسین محمدی و مهدی محمدی هر کدام به ۱۰ سال حبس نفی بلد محکوم شدند. همچنین محمد امین اخلاقی ساوجبلاغی، «امین مهدی شکراللهی و فرزانه قره‌حسنلو هر کدام به پنج سال حبس نفی بلد و علی معظمی گودرزی به سه سال حبس نفی بلد محکوم شدند.
پس از قطعی شدن احکام متهمان این پرونده، دو نفر به نامهای شایان چارانی و امیرمحمد جعفری که پیشتر به سه سال زندان محکوم شده بودند شامل عفو شده و در روزهای گذشته از زندان آزاد شدند. به جز آرین فرزام‌نیا و امین مهدی شکراللهی که در کانون اصلاح و تربیت نگهداری می‌شوند و فرزانه قره‌حسنلو که در زندان کچویی زندانی است، سایر متهمان این پرونده همچنان در ندامتگاه مرکزی کرج زندانی هستند.