سازمان دیده‌بان حقوق بشر در گزارشی که دوشنبه ۱۳ فروردین / یکم آوریل منتشر کرد اعلام کرد که اقلیت بهائی در ایران از زمان انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ با «طیف گسترده‌ای از آزار و اذیت‌ها»، از جمله دستگیری‌های خودسرانه، مصادره اموال، محدودیت در حق تحصیل و فرصت‌های شغلی، منع برگزاری آزادانه آئین‌ها حتی در خلوت و حق دفن آبرومندانه درگذشتگان خود روبه‌رو شده است.
در این گزارش آمده است:
تأثیر انباشته سرکوب نظام‌مند چندین دهه توسط مقامات [جمهوری اسلامی]، محرومیت عمدی و شدید از حقوق اساسی و آزار و اذیت بهائیان، به‌منزله جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود.
این سازمان غیردولتی مستقر در نیویورک گفت رسیدگی به پرونده بهائیان در ایران در صلاحیت دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) است.
یافته‌های این گزارش بر منابع مختلف از جمله سیاست‌های حکومت ایران، اسناد دادگاه‌ها و مصاحبه با بهائیان در داخل و خارج از ایران متکی است.
به‌گفته دیده‌بان حقوق بشر، در حالی که شدت سرکوب بهائیان «در طول زمان متفاوت بوده است»، اما آزار و اذیت جامعه بهائی ثابت مانده است و «عملاً تمامی جنبه‌های زندگی خصوصی و عمومی بهائیان را تحت تأثیر گذاشته است».
در این گزارش آمده است:
در سال‌های اخیر، در حالی که مقامات ایرانی اعتراضات گسترده‌ای را که خواستار تغییرات اساسی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در کشور بودند سرکوب کرده‌اند، بهائیان را نیز هدف قرار داده‌اند. آن‌ها به خانه‌های بهائیان یورش بردند، ده‌ها شهروند بهائی و رهبران جامعه بهائی را دستگیر و اموال آن‌ها را مصادره کرده‌اند.
این گزارش تأکید می‌کند که جمهوری اسلامی ایران «دشمنی شدید با پیروان دین بهائی» دارد و سرکوب این اقلیت دینی در قوانین کشور جاری و سیاست رسمی دولت است.
مایکل پیج، معاون مدیر بخش خاورمیانه دیده‌بان حقوق بشر گفت:
مقامات ایرانی بهائیان را از حقوق اساسی خود در هر جنبه از زندگی محروم می‌کنند، نه به دلیل اعمالشان، بلکه صرفاً به دلیل تعلق به یک گروه مذهبی.
دیده‌بان حقوق بشر تأکید کرده است که افزایش فشار بین‌المللی بر ایران برای پایان دادن به «جنایت علیه بشریت» بسیار مهم است.
به‌نظر می‌رسد که این نخستین بار است که یک نهاد بین‌المللی رفتار ایران با بهائیان را «جنایت علیه بشریت» دانسته است. برخلاف سایر اقلیت‌های دینی، مذهب بهائیان در قانون اساسی ایران به‌رسمیت شناخته نشده است و آن‌ها هیچ کرسی اختصاصی در مجلس شورای اسلامی ندارند.
مشخص نیست که چه تعداد از اعضای جامعه بهائی در ایران باقی مانده‌اند، اما فعالان حقوق بشر بر این باورند که هنوز هم ممکن است چند صد هزار نفر از آن‌ها در ایران باشند.