سینمای ایران در جشنواره فیلم برلین درخششی نداشت. با این‌حال سخنان کوتاه بازیگر سرشناس ایرانی از هر جایزه‌ای، مؤثرتر و بحث‌برانگیزتر بود.

برای دومین سال پیاپی جشنواره فیلم برلین از سینمای جست‌وجوگر شرق اروپا تقدیر کرد. «به من دست نزن» ساخته آدینا پینتیلی از رومانی برنده برلیناله شد.

در بغض چهل ساله‌ی ابری که سایه‌اش گاهی بر بال‌هایم می‌نشیند و گاهی در کنج سینه‌ام. پیاده‌رو پر از هوای زمستانی، پشت ویترین کتاب‌فروشی نسخه‌ای از ”سرزمین هرز".

احد پیراحمدیان − اسکندر آبادی خود نابیناست و انگیزه و روش او برای ترجمه داستان‌های کتاب " جهان از چشم نابینایان" روزنه‌ای‌ست به جهانی که خوانندگان بینا به آن راهی ندارند.

تجربه چهارده‌سالگی‌ام چندین و چند بار تکرار شد. سمیرای یازده‌ساله، شاگرد بی‌نظیرم در تابوت. موهای پرپشت و مجعد و سیاهش، چهره زیبایش را در میان گرفته.

رضا علامه‌زاده – تازه‌ترین اثر پل توماس اندرسن درباره یک خیاط است که با شبح مادر فوت‌شده‌اش سر می‌کند. فیلمی در هماهنگى غريب قصه و بازى و كارگردانى.

مؤسسه اوج با برخورداری از حمایت نهادهای نظام در طی کمتر از ۶ سال به مهم‌ترین تهیه‌کننده فیلم‌های سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی تبدیل شده. منابع مالی آن اما مشخص نیست.

آخرین ساخته کارگردان نام‌آشنا با رویدادهای اخیر در ایران بی‌ارتباط نیست. کدام راه؟ بستگی دارد به نیروهای مدنی که چگونه جامعه را از انفعال به درآورند. به اصلاح‌طلبان امیدی نیست.

شعری از شاعر برجسته ایران درباره دیدار پدرش با خمینی. پزشکی به بالین بیماری می شتابد که سال‌ها بعد فرزند او را به جوخه اعدام می‌سپرد.

حسین ایمانیان- هنرِ نمایش با خصوصی‌سازی تئاتر به بازیِ سرخوشانه‌ جماعتی هپروتی و منتزع از پویاییِ اجتماع، به «نمایشِ هنر نمایش» بدل شده است.

جَخت اینک از خوابی پریشان رَستم و از تابوت خود بیرون جستم. ماه از پشت بام همسایه سرک می‌کشد. چند نفر اکنون درون سیم‌های تلفن به سوی یکدیگر دست دراز کرده‌اند؟

احمد خلفانی - چگونه می‌توان داستان‌های کهن مانند منظومه «خسرو و شیرین» را بدون تحریف روی صحنه تئاتر برد؟ مژگان معقولی پیشنهادی دارد.

یکی از نقاشان برجسته ایران که برای درمان به خارج از کشور سفر کرده بود، یک ماه پیش در سکوت کامل خبری درگذشت. طرح روی جلد دایی جان ناپلئون کار اوست.

حسین ایمانیان - مرگی سقراط‌گونه در کار است: قتلِ روشنفکرِ اخلال‌گر در روند بازتولیدِ مناسباتِ اجتماعی، به‌دست پلیس یا دولت‌ـ‌شهر. داستانی که یک شب بعد از شب آخر به بیان درمی‌آید.

فوآد اویسی – اصغر فرهادی می‌خواهد حاشیه خاکستری تفاوت بین حقیقت و واقعیت را نمایش دهد. طبقه متوسط هم به همین دلیل به فیلم‌های او علاقه دارد.

حس کردم رامِ دست‌هایش شده‌ام. با خودم گفتم:" در این دشت تنهایی، همین دوستیِ ساده هم برای من غنیمت بزرگی است".