نخستین فیلم حامد رجبی در بخش «پانوراما»ی جشنواره فیلم برلین به نمایش درمی‌آید. «راز» و «سوءاستفاده» درونمایه اصلی فیلم‌های این بخش است.

در «پاتختی» محمد بکایی به ما نشان می‌دهد که چگونه برخی چیزها سر جای خودشان قرار ندارند. آیا می‌توان گفت «عدالت» وجود دارد؟

فیلم «محمد»، پرهزینه‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران انتقادات جوامع اسلامی غیرشیعی را برانگیخته است. مجیدی مجیدی اما در نخستین نشست خبری این فیلم می‌‌گوید قصد داشته یک فیلم «وحدت‌آفرین» بسازد.

شواهد نشان می‌دهند که فعالیت گروه‌های تندرو در عرصه‌های فرهنگی افزایش یافته است. جلوگيری از برگزاری کنسرت‌ها يکی از اين تلاش‌هاست.

«تاکسی» تازه‌ترین ساخته جعفر پناهی و «ملکه صحرا» ساخته ورنر هرتسوگ برای نخستین بار در جهان در بخش بین‌الملل جشنواره فیلم برلین به نمایش درمی‌آیند.

پرویز جاهد - جشنواره فیلم فجر نزدیک است. برخی فیلم‌ها را ممیزان حذف کرده‌اند. سینماگران نگران‌اند.

پانته‌آ بهرامی - حد آزادی بیان چیست و حمله مسلحانه به دفتر نشریه «شارلی ابدو» چه پیامدهایی برای آزادی‌های مدنی خواهد داشت؟ عبدی کلانتری و پرتو نوری علا به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهند.

در مراسم گلدن‌گلوب، دو فیلم «پسربچگی» و «هتل بزرگ بوداپست» برندگان اصلی بودند. «پسربچگی» بهترین فیلم درام سال معرفی شد و سه جایزه برد.

لحن در شعر محمد تنگستانی بسیار اهمیت دارد، تا این حد که شعر او را می‌توان تلاش برای بازآفرینی لحن مردمان خونگرم جنوب ایران در نظر گرفت.

«هیچکس شب را نمی‌خواهد» ساخته فیلمساز کاتالانی ایزابل کوشِت و با بازی ژولیت بینوش در افتتاحیه جشنواره فیلم برلین به نمایش درمی‌آید.

کانون نویسندگان ایران با نويسندگان، روزنامه‌نگاران و مردم فرانسه ابراز همدردی کرد و گفت نويسندگان و مردم ايران رنج و خشم آن‌ها را درک می‌کنند.

ماه‌منیر رحیمی – درونمایه‌های «ما» نوشته مهناز عطارها به قدمت فمینیسم است. در این اثر نویسنده «سیاه‌چاله‌های» درونمان را آشکار می‌کند.

فرماندار شيراز گفته است اجازه نخواهد داد کنسرتی در اين شهر برگزار شود اما وزارت ارشاد موضعی مخالف با وی دارد.

رمان «ما» نوشته مهناز عطارها از رویدادهای نادر ادبی این روزهاست. عطارها می‌گوید یکی از لذت‌های زندگی‌اش نوشتن است.

فهیمه فرسایی – مهدی خرمی در یک اثر پژوهشی شگردهای ادبی در آثار ادبیات معاصر ایران را در پرتو «جنایت ادبی» جمهوری اسلامی بررسی می‌کند.

به «اوا» اما نگفتم روایتی است از یک سفر و آشنایی دو انسان از دو فرهنگ مختلف اما با یک تجربه بیش و کم یکسان از جنگ و نابودی.